آموزش مهارت‌های زندگی به فرزندان

کودکان ممکن است با مشکلات متعددی از تطابق با یک کلاس درس جدید گرفته تا قلدری دیگر دانش‌آموزان یا حتی سوءاستفاده در خانه دست به گریبان باشند. به تمام این‌ها عدم قطعیتی که کودک طی فرایند رشد کردن با آن‌ها مواجه می‌شود را نیز اضافه کنید. با این‌همه دوران کودکی را نمی‌توان دوران رهایی و بی‌خیالی در نظر گرفت.

توانایی رشد و شکوفا شدن با وجودتمام این چالش‌ها، از داشتن مهارت‌های تاب آوری ناشی می‌شود.

تاب‌آوری در بچه‌های دوره ابتدایی

کودکان دوره ابتدایی به تازگی با «نظم اجتماعی» در مدرسه خویش آشنا می‌شوند. همچنان که آغاز به یادگیری و مطالعه جهان خارج از خانه‌های خود می‌کنند برای احساس امنیت خویش به معلمان و همچنین والدین خود چشم می‌دوزند.
اطمینان حاصل کنید که کودک شما محلی داشته باشد که در آن احساس امنیت کند چه خانه باشد و چه مدرسه.
با فرزند خود صحبت کنید. زمانی که سؤال دارد صادقانه به او پاسخ دهید پاسخی ساده و قاطعانه، به طوری که هیچ‌گونه شک و شبهه‌ای برای او باقی نماند؛مثلاً به او پاسخ دهید«من همیشه از تو مراقبت خواهم کرد.»
وقتی ترس‌هایش را با شما در میان می‌گذارد در مورد آن‌ها بحث نکنید.
هنگامی که در خارج از خانه، وضعیتی ترسناک به وجود آمده است میزان اخباری که فرزندانتان می‌بینند یا می‌شنوند را محدود کنید.
لازم نیست اتفاقاتی که در دنیای خارج می‌افتد را از فرزند خویش پنهان کنید اما لزومی هم ندارد که آن‌ها در معرض داستان‌هایی قرار بگیرند که باعث ترس‌شان می‌شود.
توجه داشته باشید که تنش‌های اضافی می‌تواند تنش‌های طبیعی روزانه را افزایش دهد. ممکن است فرزندان شما به طور طبیعی بتوانند رد شدن در یک امتحان و یا مورد تمسخر قرار گرفتن را تحمل کنند اما اگر واکنش‌شان در برابر استرس خشم یا رفتار بد بود آن‌ها را درک کنید. به آن‌ها اطمینان بدهید که شما تنها می‌خواهید آن‌ها همه تلاش خود را انجام دهند.

تاب‌آوری در بچه‌های دوره راهنمایی

دوره راهنمایی می‌تواند برای بسیاری از بچه‌ها دوره دشواری باشد. دروس آن‌ها در این دوران سخت‌تر می‌شود و با دشواری‌های اجتماعی جدیدی روبه‌رو می‌شوند. آن‌ها برای احساس امنیت خویش به دوستان، معلمان و همچنین والدین خود چشم می‌دوزند.
با فرزند خود همدلی کنید و به او کمک کنید چشم‌انداز خویش را حفظ کند.
هنگامی که فرزند شما وارد دوره راهنمایی می‌شود ممکن است ارتباطات اجتماعی‌اش تغییر کند به او کمک کنید متوجه شود که بچه‌های دیگر هم ممکن است به‌اندازه او احساس تنهایی و سردرگمی بکنند، به او کمک کنید فراتر از شرایط فعلی را ببیند.
با فرزندتان در مورد احساسات خودتان زمانی که با استرس فوق‌العاده‌ای مواجه شدید صحبت کنید. مثلاً به او بگویید که در زمان مرگ یک دوست چه حسی داشتید.
آن‌ها را مطمئن کنید که از هیچ کاری برای حفظ امنیت‌شان دریغ نمی‌کنید.
اگر خانواده شما برنامه‌ای برای مواقع اضطراری ندارد، برنامه‌ای تهیه کنید و آن‌ها را با فرزند خود سهیم شوید به طوری که او بداند در مواقع اضطراری اقدامات قاطعی وجود دارند که او می‌تواند انجام دهد.
از کمک فرزندتان بهره بگیرید چه در کارهای خانه و چه برای نظرسنجی در مورد تصمیمات مختلف در مورد فعالیت‌های خانوادگی. فرزندان خود را در فعالیت‌های داوطلبانه سهیم کنید.
اطمینان حاصل کنید که فرزندتان می‌داند چگونه اقداماتش به رفاه کل خانواده کمک می‌کند. اگر فرزندتان بداند که نقشی حائز اهمیت ایفا می‌کند و می‌تواند مفید باشد آنگاه احساس می‌کند کنترل و اعتماد به نفس بیشتری دارد. (روزنامه قانون)