این دستاورد علمی دارای کاربردهای فراوانی از حوزههای علوم اعصاب گرفته تا درمان قلب و حتی ساخت لنزهای تماسی است.
محققان علوم اعصاب با استفاده از فناوریهای تصویربرداری و حسگرهای کاشتنی بر مغز نظارت کرده و فعالیت آن را بررسی میکنند.
این حسگرها به آنها امکان شکارکردن مداوم سیگنالهای مغز و مرتبطکردن آنها با فعالیت مغزی که مشاهده میکنند را میدهند.
با این حال، زمانی که چنین حسگرهایی دید دانشمندان را مسدود میکنند، مشاهده فعالیت مغز دشوار میشود.
یکی از آمال فناوری کاشت عصبی داشتن ابزار کاشتنی است که در تشخیص تصویربرداری از مغز مداخله نکند.
یک کاشت سنتی مانند میدانی از نقاط به نظر میرسد که در زیر آن نمیتوان هیچ چیزی را دید و دانشمندان حاضر در این مطالعه به دنبال ساخت یک ابزار الکترونیکی شفاف بودند.
عطری، پاشایی و همکارانشان گرافن را برای این کار انتخاب کردند. این ماده در همه حوزهها از تولید سلولهای خورشیدی گرفته تا ابزار الکتریکی به کار میرود.
با استفاده از این ماده محققان میتوانند حسگرهایشان را تا حد قابلتوجهی ارتجاعپذیر و شفاف کنند چون عناصر مدار الکترونیکی آنها فقط به اندازه چهار اتم ضخامت دارند؛ این نازکی فوقالعاده با ویژگیهای رسانایی عالی گرافن ممکن شد.
حسگر ابداعی برای بقا یافتن در بدن بسیار نازک و قوی است این ابزار همچنین نرم و ارتجاعی است و شفافیت، استحکام و رسانایی فوقالعادهای دارد. این سامانه در طیفی از نور فرابنفش تا مادون قرمز عمیق شفاف عمل میکند.
میتوان از این حسگر شفاف برای ارائه درمانهای عصبی استفاده کرد و دانشمندان از این درمانها برای کنترل علائم، بازیابی فعالیتها و تسکین درد در بیماران مبتلا به بیماریها و اختلالهایی مانند فشارخون، صرع، پارکینسون یا دیگر شرایط بهره خواهند برد.
جزئیات این مطالعه در مجله «Nature Communications» منتشر شده است.(ایسنا)
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در استودیوی «جامپلاس» میزبان دکتر اسفندیار معتمدی، استاد نامدار فیزیک و مولف کتب درسی بودیم
سیر تا پیاز حواشی کشتی در گفتوگوی اختصاصی «جامجم» با عباس جدیدی مطرح شد
حسن فضلا...، نماینده پارلمان لبنان در گفتوگو با جامجم:
دختر خانواده: اگر مادر نبود، پدرم فرهنگ جولایی نمیشد