این دو حزب در واقع نقش دو لبه قیچی را بازی میکند و هیچگاه تیزی یک طرف قیچی طرف دیگر را نمیبرد، تنها سایشی ضعیف آنها را به هم میرساند که بر اساس ساختار پارلمان و ریاست جمهوری این به هم رسیدن خود سیاستی است برای رسیدن به اهدافی که در حاکمیت آمریکا تعریف شده است.
احزاب جمهوری خواه و دموکرات هیچگاه برای حذف یکدیگر اقدام نمیکنند، چون موجودیت خود را در بودن رقیب و حزب مقابل و قدرتمند میدانند، این دو حزب حتی برای توقیق یکدیگر اقداماتی هم انجام میدهند، هر چند در عالم سیاست در آمریکا بازی رقبا جریان دارد و هر یک به ظاهر برای رسیدن به قدرت شاید اقدامات تخریبی هم انجام دهد و اگر گوشت هم را بخورند اما استخوان یکدیگر را دور نمی اندازند!
اکنون شرایط ایجاب کرده است که کنگره و سنا در دست جمهوری خواهان باشد و دولت نیز در دست دموکرتهاست و البته اوبامای دموکرات که دومین دور ریاست جمهوری را سپری میکند، نیازمند فشار برای اتخاذ تصمیماتی در سطح بینالملل است.
فشار و تصمیمات جمهوری خواهان آمریکا، اکنون نیاز است، به همین خاطر است که انتخابات مجلس سنا به سود این حزب رقم خورد.
تحولات منطقه غرب آسیا، درگیریهای سوریه که تاکنون منجر به شکست ائتلاف ضد سوری شده است، نقش مقاومت اسلامی، اقتدار حزب الله لبنان، انسجام مردم عراق برای مقابله با گروههای تروریستی - وهابی داعش و از همه مهمتر نقش جمهوری اسلامی ایران در منطقه اکنون آمریکا را هر چه بیشتر به افراط گرایی نیازمند کرده است.
به نظر میرسد تصور شکست سیاستهای اوباما در دوران ریاست جمهوری این کشور که به شکست حزب دموکرات تعبیر میشود چندان درست و مناسب نباشد، این اتفاقی که روز گذشته در جریان انتخابات مجلس سنا در آمریکا افتاد یه انتخابات مهندسی شده و طراحی شده از سوی حاکمیت آمریکا بود.
اوباما در سال 91 در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری آمریکا پیروز شد و اکنون تا پایان کار ریاست جمهوری او کمی بیش از 2 سال زمان باقی است.
آمریکاییهایی از یک سو چینش سیاسی خود را با تغییراتی که انجام میدهند با تحولات دنیا و منطقه هماهنگ میکنند، از سوی دیگر زمینه را برای انتخابات ریاست جمهوری دور بعد آماده میسازند. جمهوری خواهان با در دست گرفتن ریاست جمهوری و اکثریت مجالس این کشور برای آینده برنامههایی دارند. تندرویها و افراط گریهای این حزب نیازمند ابزار قدرت سیاسی و مشروع داخلی است تا بتواند چنین اهدافی را پیاده کند.
شاید اوباما در 2 سال باقی مانده ریاست جمهوری خود در ظاهر به خاطر قدرت گرفتن جمهوری خواهان با مشکلاتی روبرو باشد و مانع از اجرایی شدن تصمیم های رئیس جمهور شوند، اما همین اتفاق سیاستی است که حاکمان پشت پرده حاکمیت آمریکا در پی آن بوده اند واکنون چنین چینشی در دستگاه حاکمیت انجام شده است.
این پیروزی امکان تسلط جمهوری خواهان را بر کنگره فراهم می کند و این امر باعث می شود که آنها بتوانند اجرای بسیاری از امور و تصمیم گیریهای داخلی و خارجی را در دست گیرند.
اتفاقی که اکنون برای اوباما افتاده است، سیاستهای دولت او را در قبال بسیاری تحولات خارجی و داخلی تغییر خواهد داد. یکی از آن مواردی که تحت تأثیر قرار خواهد داد موضوع گفتگوهای هستهای ایران و 1+5 با محوریت آمریکاست. اکنون مجالس در دست حزبی است که خواهان توافقی یک جانبه با ایران بر سر موضوع هستهای است. اوباما به چنین ابزاری نیاز داشت تا بتواند اهرم فشاری بر روی میز مذاکرات باشد.
گفتوگوهای هستهای 27 آبان ماه انجام میشود و این دور از مذاکرات آخرین دور است و شاید تمدید هم نشود. در این میان بهترین موقعیت برای جمهوری اسلامی ایران آماده شده است تا عامل به توافق نرسیدن در موضوع هستهای آشکارتر شود. تندرویهای جمهوری خواهان در قبال موضوع هستهای و گفتگوهای ایران و 1+5 باعث خواهد شد تا چهره کشوری که باعث به توافق نرسیدن این گفتوگوهای طولانی میشود برای افکار عمومی جهان نمایان گردد.
دستگاه دیپلماسی کشورمان و رسانهها و تحلیلگران میتوانند از این فرصت استفاده کنند و فضای رسانهای را علیه سیاستهای آمریکا تشدید سازند.
محمد صفری - جام جم آنلاین
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
سیر تا پیاز حواشی کشتی در گفتوگوی اختصاصی «جامجم» با عباس جدیدی مطرح شد
حسن فضلا...، نماینده پارلمان لبنان در گفتوگو با جامجم:
دختر خانواده: اگر مادر نبود، پدرم فرهنگ جولایی نمیشد
درگفتوگو با رئیس دانشکده الهیات دانشگاه الزهرا ابعاد بیانات رهبر انقلاب درخصوص تقلید زنان از مجتهد زن را بررسی کردهایم
یا یادشان رفته كه با آمدن جمهوری خواهان آتش جنگ و لشكر كشی به صورت عیان و آشكار دوباره شعله ور می شود و یا برای نجات از دموكرات ها به جمهورخواهان پناه برده اند.
البته در كشوری كه فقط 2 حزب سیاسی وجود دارد، چاره دیگری نیست!