صف نامزدها برای انتخابات تنیس

شاهرخ کشاورز، دبیر مجمع انتخابات فدراسیون تنیس می‌گوید: در آخرین روز ثبت‌نام، علی عسگری، محمد جمشیدی و کورش فولادی ثبت نام خود را برای احراز ریاست این فدراسیون انجام دادند. پیش ازاین نیز مجید شایسته (رئیس کنونی فدراسیون)، علی قلم‌سیاه، رستمی، دامون طاهری، اسماعیلی، پورسعید، طباطبایی و علی بابایی برای شرکت در این انتخابات ثبت‌نام خود را انجام داده بودند.

قرار بود مجمع انتخابات فدراسیون تنیس پیش از ماه رمضان برگزار شود اما با اعلام وزارت ورزش و جوانان، تاریخ برگزاری مجمع به زمان دیگری موکول شد.

شاهرخ کشاورز می‌گوید اطلاعی از تاریخ جدید برگزاری مجمع ندارد، اما هر زمان که وزارت ورزش و جوانان اعلام کند، آمادگی برگزاری مجمع انتخابات وجود دارد.

نگاهی به اسامی ثبت‌نام‌کنندگان مجمع فدراسیون تنیس نشان می‌دهد افرادی از طیف‌های متفاوت نامزد ریاست شده‌اند. برخی گمانه‌زنی‌ها حکایت از آن دارد که مجید شایسته آخرین رئیس فدراسیون که دوران ریاست پنج ساله‌اش را پشت سر گذاشته، برای تصدی دوباره در این فدراسیون کار سختی دارد.

محمد جمشیدی که سابقه ریاست هیات تنیس تهران و سوابق طولانی در مدیریت مجموعه ورزشی انقلاب دارد از نامزدهای ریاست به‌شمار می‌رود. علاوه بر او حضور علی قلم سیاه و عسگری، روسای پیشین فدراسیون‌های قایقرانی و شمشیربازی در مجمع انتخابات تنیس جالب توجه است.

شاهرخ کشاورز‌ حضور این افراد در مجمع انتخابات را پویایی ورزش تنیس می‌داند و می‌گوید: خوشبختانه امروز تنیس در سطح جامعه جایگاه مناسبی پیدا کرده و حضور نامزدهای ریاست این ورزش نشان می‌دهد توجه به تنیس ابعاد بیشتری گرفته است. من به عنوان دبیر مجمع و عضو خانواده تنیس از این موضوع خوشحالم و امیدوارم از بین این افراد نامزد برتر با برنامه و سازوکار اصولی برای پیشبرد تنیس انتخاب شود.

ایران کجای تنیس آسیاست

تنیس ایران در دوره‌های اخیر رشد پایه‌ای مطلوبی کرده اما هنوز تا رسیدن به ایده‌آل‌ها فاصله دارد. نتایج پرنوسان تیم‌ها، جایگاهی واقعی این ورزش را در سطح آسیا نشان نمی‌دهد. از این رو نمی‌توان جایگاهی واقعی برای این ورزش در میان کشورهای قاره کهن متصور بود.

موفقیت‌ رده‌های سنی ـ که گاهی برای تنیسورهای این ورزش رقم می‌خورد ـ رگه‌های امیدواری به وجود می‌آورد اما هیچ ضمانتی برای پیشرفت سریع تر این بازیکنان نیست و ممکن است جوانان امروز همان نفرات شاخص قبلی در این سطوح باشند که امروز در مشکلات تنیس بزرگسالان گرفتار آمده‌اند.

بسیاری از ملی‌پوشان تنیس ایران آخرین دوره‌های قهرمانی خود را سپری می‌کنند و انتظار خانواده تنیس، جایگزینی این نفرات از سوی بازیکنان جوان است. تغییر نفرات تیم ملی طی سال‌های اخیر با دخالت سلیقه‌های مختلف، مشکلاتی ​ برای ثبات این ورزش به‌وجود آورده است.

با وجود رشد کشورهای شرق آسیا که شرایط بسیار خوبی در تنیس دارند، چند سالی است گام‌های تنیسورهای ایرانی در رقابت با رقبای غرب آسیا متزلزل است تا جایی که امارات و قطر سرمایه‌گذاری‌های زیادی در این زمینه انجام داده‌اند. آنها بازیکنان خود را به معتبرترین مسابقه‌ها اعزام می‌کنند و میزبانی تورنمنت‌های معتبر را با تنیسورهای سرشناس دنیا به عهده می‌گیرند.

بعد از این‌که تنیس ایران در گروه سوم قاره آسیا گرفتار بود و راه صعود به دسته دوم را گم کرده بود، به هر حال امسال موفق به صعود شد. این در حالی است که بسیاری معتقدند این رفت و برگشت‌ها به گروه سوم و دوم آسیا ـ اقیانوسیه در سال‌های اخیر برای تنیس ایران بارها تکرار شده اما راه ثبات برای درخشش در سطح نخست تنیس آسیا وجود ندارد.

از یک طرف در لیگ باشگاه‌های تنیس ایران، تعداد تیم‌های شرکت‌کننده در نوسان است و از سوی دیگر تیم‌ها به دلیل نداشتن حامیان مالی دست از فعالیت می‌کشند و بازی‌ها با وجود تلاش فراوان در برگزاری، سطح کیفی چندان مناسبی ندارند و انتظارات را برآورده نمی‌کنند.

اهالی تنیس اصطلاح رایجی بین خود دارند و می‌گویند تنیس دیر دم است. برای معرفی یک قهرمان در این ورزش حدود ده سال وقت لازم است در شرایطی که رئیس فدراسیون به مدت چهار سال برگزیده می‌شود. اگر برنامه مدونی در فدراسیون‌ها نباشد و هر رئیسی که می‌آید بخواهد از نو یا از صفر شروع کند، زمان زیادی در راه این تغییر و تحولات از بین می‌رود. داشتن برنامه مدون به فرآیند توسعه در ورزش‌هایی مانند تنیس کمک می‌کند. از این رو برنامه‌های جامع و راهبردی بهتر می‌تواند اهالی تنیس را به اهداف از پیش تعیین شده نزدیک کند.

اگر چه تنیس ایران در سال‌های اخیر به برنامه‌ریزی پایه‌ای نگاه جدی داشته اما در ادامه مسیر به موانعی برخورد کرد که مهم‌ترین آنها نداشتن زیر ساخت‌های لازم است. در شرایطی که کار پایه‌ای تمام قهرمانان جهان از حدود هفت سالگی شروع می‌شود و سپس در بهترین آکادمی‌های حرفه‌ای، الفبای این ورزش را از پایه یاد می‌گیرند، در ایران این نوع برنامه‌ریزی برای روند رو به رشد بازیکنان گروه‌های سنی دیده نمی‌شود.

در حال حاضر بهترین بازیکنان تنیس ایران در جدول رده‌بندی جهانی رتبه نزدیک به هزار و بیشتر دارند و برخلاف تمام بازیکنان جهان که در طول سال مشغول بازی در تورنمنت‌های امتیازآور تنیس هستند، سرشان را با تنیس لیگ داخلی یا فیوچرز گرم می‌کنند. اگر تعداد فیوچرز برای تنیسورهای ایرانی زیاد بود حرفی نبود، اما با دو یا چهار هفته نمی‌توان به سطح پیشرفت رسید. بنابراین باید برای فیوچرز نیز برنامه‌ای بین 12 تا 20 هفته طراحی کرد.

با​ آن‌که تیم ملی تنیس ایران به گروه دوم دیویس کاپ آسیا ـ اقیانوسیه رسید اما گردانندگان این ورزش بیشتر از همه می‌دانند این جایگاه متزلزل است و برای ایجاد ثبات لازم در این گروه باید برنامه‌های ویژه داشت.

محمد رضاپور / گروه ورزش