30 خرداد، جنگ مسلحانه منافقین با مردم

هجری شمسی

30 خرداد 1358

روزنامه «انقلاب اسلامی» به مدیریت ابوالحسن بنی صدر در تهران منتشر شد.

30 خرداد 1360

پیرو تهدید قبلی سازمان مجاهدین (منافقین‌)، آشوبها و اغتشاشات مشترک این سازمان و طرفداران بنی‌صدر آغاز شد. با گسترده‏ تر شدن نیروهای انقلابی و ابوالحسن بنی صدر و هواداران او، طرح عدم کفایت سیاسی رییس جمهوری در مجلس مطرح شد و حضرت امام، طی حکمی در بیستم خرداد 1360، وی را از فرماندهی کل قوا عزل کردند. در این میان نیروهای انقلابی خواستار سرعت عمل در عزل او توسط مجلس و تأیید حضرت امام بودند که در روز 30 خرداد 1360 در بیرون مجلس تجمع کردند. از آن سو، گروه های ضدانقلاب و طرفدار بنی‏صدر، که تدارک وسیعی برای ایجاد آشوب و جلوگیری از کار مجلس دیده بودند، اعلان مبارزه مسلحانه کردند. در بعد از ظهر این روز این گروهک‏ها به خیابان‏ها ریختند و به تخریب اموال عمومی و قتل و غارت و آشوب در تهران و بسیاری از شهرستان‏ها پرداختند. کم کم نیروهای مردمی، سپاه و کمیته‏ها به مقابله با آشوبگران برخاستند که در این میان درگیری‏های متعددی روی داد. سرانجام با مقاومت شدید انقلابیون، آشوبگران شکست خورده و متفرق شدند.

30 خرداد 1373

(عاشورای 1415 ق. ‌) براثر انفجار بمب در حرم مطهر حضرت امام رضا‌(ع)، تعدادی از زائران به شهادت رسیدند. رسانه های اعلام کردند که این بمب توسط یکی از عوامل سازمان مجاهدین خلق (منافقین‌) به نام مهدی نحوی کار گذارده شده بود.

هجری قمری

22 شعبان 588

ابن شهر آشوب عالم و محدث بزرگ درگذشت. محمد بن علی بن شهرآشوب مازندرانی معروف به "ابن شهرآشوب" ملقب به "زین‏الدین و رشیدالدین" متکلم، واعظ، ادیب و قاضی معروف شیعی مذهب، در مازندران متولد شد. بنا به دلایل مذهبی ناچار به ترک ایران در دوره سلجوقیان شد و به حلب رفت. او از دانشمندترین عالمان زمان خود و مورد قبول و احترام پیروان اهل تسنن نیز بود. ابن شهر آشوب از عالمانی چون زمخشری، امام محمد غزالی و خطیب خوارزمی اجازه نقل حدیث داشت. پاره‏ای از آثار مهم او عبارتند از: مَعالِم العُلَماء، مناقِب آل‏ابی‏طالب، مُتَشابِهِ القرآن و الاربعین. مقبره‏ی او در "جبل الجوشن" در نزدیکی مشهد حسینی قرار دارد.

22 شعبان 773

ابن حَجَر عسقلانی فقیه و محدث مسلمان در چنین روزی بدنیا آمد. وی در قاهره به دنیا آمد. در ده سالگی حافظ قرآن شد و از آن پس طی سفرهای فراوان، دانش زیادی فرا گرفت. ابن حجر عسقلانی چنان در علم حدیث مهارت یافت که از او به نام حافظ بزرگ حدیث یاد کرده‏اند. او از مؤلفان پر کار جهان اسلام به شمار می‏رود به گونه‏ای که تعداد آثار او بیش از یکصد و پنجاه جلد می‏باشد. از تالیفات ابن حجر که بیشتر در علم حدیث و تاریخ است می‏توان به لِسان المیزان و نیز فَتحُ الباری اشاره کرد. وی در سال 852 ق در 79 سالگی درگذشت.

22 شعبان 786

شاه شجاع فرمانروای آل‏مظفر درگذشت. شاه شجاع در نه سالگی قرآن را حفظ کرد. وی مردی شجاع و دیندار و پادشاهی فاضل، شاعر دوست و ادیب پرور بود. خواجه حافظ شیرازی و عماد فقیه کرمانی از شعرای عصر این پادشاه هستند. شاه شجاع در شیراز مدفون است

22 شعبان 1352

شیخ محمد جواد بلاغی درگذشت. وی در سال 1282 ق در نجف اشرف متولد شد و در محضر استادانی چون حاج آقارضا همدانی، علامه سیدمحمد هندی، شیخ محمد طه نجف، میرزا محمد تقی شیرازی و ملامحمد کاظم خراسانی در آموخت. علامه بلاغی همراه میرزای شیرازی در نهضت استقلال‏ طلبی علماء عراق شرکت داشت. این شخصیت برجسته علمی هم‏چنین پایه‏گذار علم کلام نوین در حوزه‏ علمیه‏ نجف بود. برخی از آثار علامّه بلاغی عبارتند از: الُهدی الی دین المصطفی، آلاءِ الرَّحمن فی تَفسیرِ القرآن، التوحید و التَّثلیث، انوارالهدی‏ و الرحله المدرسیه. این عالم ربانی در هفتاد سالگی در نجف اشرف درگذشت.

میلادی

20 ژوئن 1789

انقلاب کبیر فرانسه آغاز شد. در اوایل سال 1789م لویی شانزدهم پادشاه فرانسه، با توجه به خالی بودن خزانه با اعلام نوعی حالت فوق‏العاده، نمایندگان همه طبقات کشور را در مجمعی به نام مجلس طبقات گرد هم آورد اما از حضور مردم عادی در این اجتماع که با حضور اشراف و وابستگان دربار تشکیل شد، جلوگیری کردند. لویی شانزدهم در نطق افتتاحیه خود در 5 مه 1789م به جای اینکه وعده اصلاحات و تغییراتی را به نمایندگان بدهد و آن‏ها را به طرح و ارائه پیشنهادات اصلاحی ترغیب کند فقط گفت که وظیفه مجلس، مشورت و اظهارنظر برای حل مشکلات مالی کشور است و به دیگر سخن موظف است برای مالیات‏هایی که از طرف دولت وضع می‏شود به نام ملت صحّه بگذارد. هم‏چنین در این مجلس، به آراء طبقه سوم و پایین اعتنایی نشد و این امر باعث اجتماع ضدسلطنتی آنان گردید. از این‏رو، در تاریخ 20 ژوئن 1789م سوگند یاد کردند که تا قانون اساسی فرانسه بر پایه‏های محکمی استوار نشده باشد از هم جدا نشوند. از این تاریخ، انقلاب فرانسه وارد اولین مرحله خود شد و مجلس مؤسسان شروع به نوشتن قانون اساسی کرد. در این میان ظلم و ستم لویی شانزدهم باعث خشم مردم شد که در نهایت سر به شورش برداشتند. آنان به مخازن اسلحه دولت حمله ‏ور شده و مقداری توپ و تفنگ به دست آوردند و به طرف زندان باستیل که محل زندانیان سیاسی بوده رفته و آن جا را با خاک یکسان کردند. فتح باستیل که آغاز اصلی انقلاب کبیر فرانسه محسوب می ‏شود، ضربه مستقیمی بود که توسط ملت بر حکومت استبداد وارد آمد. این حوادث، تاثیرات متعددی در فرانسه و حتی دیگر کشورهای مجاور ایجاد کرد به طوری که این انقلاب به عنوان مبداء تاریخ معاصر این کشور به شمار می ‏آید.

20 ژوئن 1837

سلطنت ملکه ویکتوریا بر انگلستان آغاز شد. وی در 18 سالگی به پادشاهی انگلستان رسید و با پسر عموی خود ازدواج کرد. با ادامه دوران سلطنت ویکتوریا، امپراتوری بریتانیا به سوی شرق پیش رفت و به اوج عظمت خود نزدیک شد. فتح کامل هندوستان نیز در روزگار او صورت گرفت و پیروزی‏های فراوانی نصیب انگلیسی‏ها شد. مرگ شوهر، تاثیر زیادی بر روی ملکه انگلیس گذاشت. در آن هنگام، ویکتوریا 42 سال داشت در همه این دوران، لباس سیاه را از تن در نیاورد. ولی در عین حال به کار کشورگشایی و استعمار دیگر کشورها می ‏پرداخت. در دوران حکومت او، به دلیل وسعت مستعمرات انگلستان این مثل معروف بود که "آفتاب هیچ گاه در بریتانیا غروب نمی‏کند. در سال 1900م ملکه ویکتوریا به بیماری دچار شد و سرانجام در 22 ژانویه 1901 پس از 63 سال سلطنت در 82 سالگی درگذشت.

20 ژوئن 1900

قیام مردم چین معروف به بوکسورها علیه استعمار انگلستان شروع شد. در سال 1894، چین، شبه جزیره کره را در برابر جنگ با ژاپن از دست داده بود و کشورهای قدرت‏مند آن روز اروپا هم‏چون انگلیس، آلمان و روسیه قسمت‏هایی از سرزمین چین را اشغال کرده بودند. در گرماگرم چنین دوران ضعف و حقارتی بود که تعدادی از نظامیان چینی یک جنبش ناسیونالیستی ضدغربی به نام بوکسورها یا جامعه مشت‏های موزون و هماهنگ علیه خارجیان پدید آوردند که خواه ناخواه افراد بسیار تندرو و متعصبی هم داخل آن بودند. بوکسورها، سفارتخانه‏های دولت‏های غربی در پکن راتصرف کردند و به مبارزه شدید با مبلّغین اروپایی در چین پرداختند. این حوادث که می‏توانست به قطع کامل نفوذ بیگانگان از خاک چین منتهی شد به مذاق هیچ یک از کشورهای استعماری آن روز سازگار نبود. بنابراین آنان ارتشی از شش کشور ژاپن، انگلیس، روسیه، فرانسه، آلمان وبه بهانه حفظ جان اتباع خویش تشکیل داده و به سرکوب قیام پرداختند. پس از سرکوب جنبش بوکسورها دولت وقت چین مجبور به پرداخت غرامت سنگینی به استعمارگران شد