کاستاریکا؛ ساحلی‌ها در ساحل برزیل

کاستاریکا کشوری است واقع در آمریکای مرکزی که از شمال با نیکاراگوئه و از جنوب غربی با پاناما همسایه است. در شرق این کشور دریای کارائیب و در غرب آن اقیانوس آرام قرار دارد. کاستاریکا در میان جلگه‌ای باریک در ساحل اقیانوس آرام و جلگه‌ای پهن تر در امتداد ساحل دریای کارائیب، فلات مرکزی و رشته‌کوه‌ها قرار دارد.

پایتخت این کشور شهر سن خوزه و واحد پول آن کولون کاستاریکایی می‌باشد. جمعیت این کشور ۴ میلیون ۳۰۰ هزار نفر و زبان رسمی آن اسپانیایی است. ۴۰ درصد از مردم آن سفیدپوست، ۳۱ درصد مستیزو (دوره سفید و سرخ‌پوست) و بقیه از دیگر نژادها هستند. سفیدپوستان کاستاریکا، بیشتر اسپانیایی‌تبار هستند. شاخه کاتولیک رومی از مسیحیت مذهب رسمی کاستاریکا است.

۷۰ درصد مردم این کشور کاتولیک، حدد ۱۴ درصد پروتستان و ۱۱.۳ درصد بی‌دین هستند. کاستاریکا 64 سال پیش ارتش خود را منحل کرد و از نظر سیاسی یکی از باثبات‌ترین کشورهای آمریکای مرکزی به‌شمار می‌آید.

این ناحیه – به عنوان بخشی از گواتمالا – تا ۱۸۲۱ تحت حکومت اسپانیایی بود. کاستاریکا هر چند که قسمتی از فدراسیون آمریکای مرکزی (۱۸۲۳ تا ۱۸۳۸) به‌شمار می‌آمد، ولی بیشتر در انزوا از همسایگانش توسعه یافت. کاستاریکا با مزارع کوچک بسیار رونق یافت و مهاجران اروپایی را جذب کرد و دموکراسی باثباتی را ایجاد نمود.

به دنبال یک جنگ داخلی کوتاه در ۱۹۴۸، ارتش منحل گردید. از آن زمان این کشور نقش برقرارکنندهٔ آشتی در آمریکای مرکزی را اتخاذ کرده‌است. یکی از مهم‌ترین سیاست‌ها و یا می‌توان گفت دستاورهای کاستاریکا سیاستی که بر مبنا آن این کشور هزینه‌ای را که جهت امور نظامی نیاز داشت، صرف حفظ منابع طبیعی کرده و هم‌اکنون این کشور بدون ارتش می‌باشد.

نوع حکومت کاستاریکا جمهوری و لوئیس گیجرمو سولیس رئیس جمهور این کشور است. مساحت کاستاریکا ۵۱٬۱۰۰ کیلومتر است. فوتبال در کاستاریکا در دو دهه اخیر رشد فراوانی داشته و سه دوره سابقه حضور در جام جهانی را داشته که حضور در مرحله یک شانزدهم نهایی در جام جهانی ۱۹۹۰ بهترین نتیجه آن است. کاستاریکا 15 دوره در جام طلایی کونکاکاف حضور داشته که 3 بار در سال های ۱۹۶۹، ۱۹۶۳، ۱۹۸۹ قهرمانی را تجربه کرده. این تیم 3 دوره نیز در کوپا آمریکا شرکت کرده است. تیم ملی کاستاریکا در گروه D با انگلیس، ایتالیا و اروگوئه همگروه است.

ستاره: برایان روئیز مهاجم کهنه کار کاستاریکا با تجربه فوق العاده اش بی تردید سرشناس ترین ستاره کاستاریگا در جام جهانی باشد. روئیز با بازوبند کاپیتانی امید اول ساحلی ها است که با سال ها تجربه حضور در فوتبال اروپا می تواند در جام جهانی بدرخشد.

نیمکت: خورخه لوئیس پینتو مربی کهنه کار کلمبیایی سال های سال در منطقه آمریکای شمالی و لاتین مربیگری کرده و بعد از یک تجربه نسبتا موفق با تیم ملی کاستاریکا حالا برای بار دوم است که روی نیمکت ساحلی ها می نشیند.

نحوه صعود: تیم دوم گروه مقدماتی کونکاکاف؛ با 5 برد، 3 تساوی و 2 باخت با 18 امتیاز به عنوان تیم دوم کونکاکاف به جام جهانی راه یافت.

حضور در جام جهانی: 4 دوره/ بهترین عملکرد: یک‌هشتم نهایی (1990)

لیست بازیکنان

دروازه‌بانان: کیلور ناواس (لوانته)، پاتریک پمبرتون (آلاخولنس) و دنیل کامبرونرو (هردیانو)
مدافعان: جانی آکوستا (آلاخولنس)، جان‌کارلو گونزالس (کلمبوس کرو)، مایکل اومانا (ساپریسا)، اسکار دوارته (بروژ)، وایلون فرانسیس (کلمبوس کرو)، هینر مورا (ساپریسا)، جونیور دیاز (ماینتس)، کریستین کامبوآ (روزنبرگ) و روی میلر (ردبولز نیویورک)
هافبک‌ها: سلسو بورگس (آی‌.اِ.ک)، کریستین بولانوس (کپنهاگن)، اسکار استبان گرانادوس (هردیانو)، مایکل بارانتس (آلسوند)، یلتسین تجدا (ساپریسا)، دیه‌گو کالوو (والرنگا) و خوزه میگل کوبرو (هردیانو)
مهاجمان: برایان روئیز (آیندهوون)، جو کمپبل (المپیاکوس)، راندال برنس (کارتاگینس) و مارکو اورنا (کوبان کراسنودار)