دست فرمان

سراب سرعت

با هیجان گفت عجب خاصیتی دارد این خطوط موازی. هنوز باورم نمی‌شه. فاصله چمران تا امام علی(ع) را در 17دقیقه رفتم. آن‌هم در یک عصر نسبتا شلوغ. اگر به‌جای نیایش، از همت رفته بودم امکان نداشت کمتر از نیم‌ساعت طول بکشد. در حالی که تعجب من را از چشمانم می‌خواند، ادامه داد: گمان نکن این همه هیجان من فقط از زودتر رسیدن است. البته آن هم هست اما اصل مطلب نیست.

کد خبر: ۶۴۴۴۰۰

شیرینی رانندگی در طبقه دوم اتوبان صدر در حالی که خودروها همه در خط حرکت می‌کنند و هیچ تلاشی برای به‌چنگ آوردن فضاهای خالی ندارند قابل وصف نیست.

گاهی فاصله با جلو به 40 متر می‌رسید اما خودروهای مجاور اصلا جلوی من نپیچیدند تا آن را پر کنند! اصلا کوچک‌ترین نگرانی از برخورد نداشتم زیرا با سرعت کم، حدود 40 تا 50 کیلومتر و با فاصله زیاد از جلو امکان برخورد کلا منتفی بود، از جانب خودروهای مجاور هم خیالم کاملا راحت بود، زیرا همان‌طور که گفتی با حرکت در میان این خطوط موازی جادویی، خطر برخورد صفر است و طبق نظر اقلیدس خطوط موازی هم را قطع نمی‌کنند. اگر صد سال هم اینجوری رانندگی کنیم تصادف نخواهیم کرد!

پرسیدم: خوب این چیزی بود که به‌دست آوردی؛ آرامش خیال و ایمنی. برای به‌دست آوردن یک چنین چیز ارزشمندی چه پرداختی؟

گفت: زدی به خال. من انتظار داشتم با این سرعت کم، حداقل یک‌ساعت در راه باشم زیرا در بزرگراه همت خیلی سریع‌تر از این حرکت می‌کنم، 70، 80 و گاهی نزدیک 100. معمایی که دو روز است ذهنم را اشغال کرده همین است که چطور با سرعتی کمتر از نصف، زمان رسیدنم نیز نصف شده است. مگر طبق قوانین فیزیک زمان طی مسیر برابر است با طول مسیر تقسیم بر سرعت. نکند این قانون فیزیکی هم مثل دیگر قوانین نیوتن به وسیله نظریه نسبیت انیشتین باطل شده است.

گفتم: خیر، خوشبختانه این قانون سرجایش محکم نشسته. نسبیت طول و سرعت هم در بازه سرعت نور موضوعیت دارد. اما این‌که چطور تندتر حرکت کردی و دیرتر رسیدی، دلیلش «توهم سرعت» است.

در حالی‌که از تعجب چشمانش گرد شده بود، گفت: «توهم سرعت» یعنی چه. یعنی این‌که 20 ثانیه با سرعت 90 میرانی و سه دقیقه پشت خودروها توقف می‌کنی، دوباره راه باز می‌شود و 15 ثانیه با سرعت 80 بر پدال گاز می‌فشاری و در پی آن دو دقیقه درجا می‌زنی. ادامه دادم: اصلا می‌دانی میانگین سرعت بزرگراه‌های ما چیست؟ به فکر فرو رفت و گفت خیر. گفتم: سرعت میانگین بزرگراه همت در فاصله چمران تا مدرس در ساعات شلوغ کمتر از 10 کیلومتر است. به همین دلیل طی این فاصله سه کیلومتری بیش از 20 دقیقه طول می‌کشد.

چهره‌اش باز شد و با هیجان گفت: یعنی می‌گویی این تند رفتن ما یک سراب است و بس. گفتم متاسفانه همینطور است و سالیان درازی است اسیر این سرابیم. نتیجه این همه گازدادن فقط توقف بیشتر است و بس. هر چه بیشتر بگازیم باید بیشتر توقف کنیم و توقف تاثیر روانی منفی دارد. در مورد پدیده موج‌های توقف در فرصتی دیگر باید برایت بگویم اما همین‌قدر بدان که حاصل این توهم سرعت فقط توقف بیشتر است و هدررفتن سوخت و لنت ترمز و افزایش خطر تصادف. گفت: پس آنهایی که بسرعت شتاب می‌گیرند و با انداختن خود در فضاهای خالی جلو می‌افتند، چی؟ گفتم دارم برات اما در فرصتی دیگر.