نارگیل گیاهی است که ابتدا در جنوب آسیا کشت می‌‌شد و اکنون به صورت درخت در تمام مناطق استوایی وجود دارد. مردم اقیانوس آرام از تمام قسمت‌‌های این درخت استفاده کرده و آن را به عنوان یک غذای اصلی مصرف می‌‌کنند. گوشت این میوه سفید رنگ و چرب است و درون آن با شیره یا مایعی شیرین پر شده است. از قسمت‏های قابل استفاده آن می‌توان به ریشه، گل آذین و دانه (پوسته، آب و روغن هسته) اشاره کرد که هر کدام خواصی دارد.
کد خبر: ۶۳۷۹۶۸

شیره گل:
شیرین و مطبوع، تب‏بُر، مقوی باء (تقویت کنندهٔ نیروی جنسی برای همهٔ سنین)، نشاط آور، مدر و سمّی.
پوسته:
مدر (ادرارآور) و برطرف کننده‏ ی بوی بد
مغز:
شیرین، خنک کننده، روغنی، اشتهاآور، مقوی باء، ملین (ضد یبوست) و نیروبخش
آب:
شیرین و گوارا، خنک کننده، هضم کننده، مقوی باء، ادرارآور، کرم کش و نیروبخش
روغن:
شیرین، ضد عفونی کننده، دافع حشرات، هضم کننده، مقوی باء، اشتهاآور و تقویت کننده موی سر


اثرات درمانی سنتی:


* اسهال:
آب نارگیل یک غذای ایده‏آل برای جایگزین کردن مایعات از دست رفته در اسهال می‌‏ باشد.
* سنگ‏های ادراری (مانند سنگ مثانه):
برای درمان سنگ‏های ادراری، گل ‏های نارگیل را خشک کرده و پودر کنید و سپس آن را با ماست بخورید.
* سردرد:
آب نارگیل سردردی را که در اثر تماس زیاد با نور خورشید بروز می‌کند، تسکین می‌‏دهد.
* کرم‏‌ها:
جوشاندن ریشه نارگیل با مقدار کمی از انقوزه برای پاک سازی و رهایی از کرم ‏های روده بسیار نافع است.
* زخم و جراحت:
روغن کهنه نارگیل، تسکین دهنده سریع زخم ‏‌ها می‌‏باشد.
* استفراغ:
اضافه کردن شکر، عسل و پودر فلفل به آب نارگیل یک ترکیب مطلوب برای پیشگیری از استفراغ می‌‏ باشد.
* زخم‏های دهانی:
غرغره کردن شیرهٔ حاصل از نارگیل چرخ و رنده شده برای تسکین و معالجه‏ ی زخم‏های دهان مفید است.
* خارش:
در خارش‏های معمول، شیر نارگیل برای کاهش التهابات سودمند و کاربردی است.

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰
فرزند زمانه خود باش

گفت‌وگوی «جام‌جم» با میثم عبدی، کارگردان نمایش رومئو و ژولیت و چند کاراکتر دیگر

فرزند زمانه خود باش

نیازمندی ها