ماجراهای امیلی و خاله‌هایش در شبکه تماشا

وجه مشخصه مجموعه تلویزیونی «امیلی در نیومون» این است که قصه‌اش در آستانه ورود به قرن جدید رخ می‌دهد.

کد خبر: ۶۲۹۸۹۲

ماجراهای امیلی و خاله‌هایش در شبکه تماشا

پایان یک سده و ورود به سده جدید، از جمله چیزهایی است که رسانه تلویزیون در کشورهای مختلف جهان توجه ویژه‌ای به آن داشته است. آن طراحی‌های صحنه و لباس‌های قدیمی (که حالا به خاطرات پیوسته و بوی کهنگی آن مورد پسند بسیاری از فیلمنامه‌نویسان و تماشاگران است) در زمره چیزهایی قرار می‌گیرد که توانایی جذب انبوه تماشاگران را دارد.

حالا اگر یک قصه درام و جذاب به این حال و هوای نوستالژیک اضافه شود، حاصل کار چیزی می‌شود که مردم آن را دوست خواهند داشت. امیلی در نیومون، یک مجموعه کانادایی است که از نظر ساخت و حال و هوا، مجموعه‌های موفق درام انگلیسی را به خاطر می‌آورد. این مجموعه در فاصله سال‌های 1998 تا 2000 از شبکه تلویزیونی سی.بی.سی (CBC) این کشور پخش شد و بینندگان زیادی را جذب خود کرد. پخش این مجموعه از دو شبکه تلویزیونی آمریکا باعث مطرح شدن آن در سطح بین‌المللی شد. موفقیت مجموعه کانادایی در بین تماشاگران آمریکایی به قدری زیاد بود که نسخه آمریکایی آن هم تولید شد. این در حالی است که تهیه‌کنندگان کانادایی مجموعه، اثر تماشایی خود را براساس قصه یک مجموعه کتاب پرخواننده به همین نام اثر لوسی مائوا مونتگمری تهیه کردند.

امیلی در نیومون در زمان تولید فقط در یک فصل تولید شد، اما استقبال تماشاگران تلویزیونی کانادا باعث شد فصل‌های بعدی آن هم در دستور کار تولید قرار گیرد. تهیه‌کنندگان مجموعه به دنبال موفقیت آن، سراغ جلدهای بعدی مجموعه کتاب مونتگمری رفتند و سه فصل دیگر آن را تولید کردند. فصل اول مجموعه در 13 اپیزود تهیه شد. دو فصل دوم و سوم هم در سال‌های 1998 و 2000 در 13 قسمت تهیه شد. فصل چهارم اما در هفت اپیزود تولید و پخش شد. در کل، تمام 46 اپیزود مجموعه مورد تائید و استقبال تماشاگران قرار گرفتند و پخش آن در شرایطی به پایان رسید که هنوز یکی از پربیننده‌ترین برنامه‌های نمایشی تلویزیونی بود. در حقیقت و از آنجا که تمام جلدهای کتاب خانم مونتگمری به مجموعه تلویزیونی تبدیل شد و قصه دیگری برای ادامه ساخت آن وجود نداشت، تهیه‌کنندگان مجموعه هم مجبور شدند خبر پایان تولید و پخش آن را اعلام کنند!

مارتا مکلساک، نقش اصلی مجموعه را بازی می‌کند. او در قصه مجموعه دختر یتیمی به نام امیلی استار است که ماجراهای داستان را پیش می‌برد. سوزان کلارک و شیلا مک‌کارتی هم در نقش خاله‌های امیلی به نام الیزابت و لورا ایفای نقش کرده‌اند. این دو وظیفه و مسئولیت بزرگ‌کردن امیلی را پس از مرگ پدر او به عهده دارند. سوزان کلارک پس از پایان فصل اول مجموعه از بازی در فصل‌های بعدی کناره گرفت. در پایان فصل اول، قصه مجموعه به گونه‌ای پیش رفت که شخصیت الیزابت به قتل رسید. در هر قسمت مجموعه هم یک یا دو بازیگر مهمان حضور داشت که از بین بازیگران مطرح تلویزیونی کانادا انتخاب شدند. اپیزودهای مجموعه در طول زمانی 45 تا 60 دقیقه به نمایش درآمد. تولید مجموعه به واسطه تلاش‌های مارلن متیوز امکانپذیر شد که احساس می‌کرد رسانه تلویزیون کانادا نیازمند یک درام دوره‌ای تاریخی است. او در عین حال، یکی از نویسندگان اصلی فیلمنامه مجموعه هم بود و به نوعی می‌توان او را خالق امیلی در نیومون دانست. تهیه‌کننده اصلی مجموعه او بود و در کار نگارش بیش از 20 اپیزود آن همکاری داشت.

در کل، حدود 12 فیلمنامه‌نویس تلویزیونی در کار نوشتن فیلمنامه‌های چهار فصل آن دخالت داشتند، بیش از 20 کارگردان تلویزیونی هم وظیفه کارگردانی اپیزودهای مختلف آن را به عهده گرفتند. دو کارگردان اصلی مجموعه جورج گلوم‌فیلد و کریس باند بودند که تعداد بیشتری از اپیزودهای مجموعه را کارگردانی کردند. تهیه‌کنندگان این درام خانوادگی می‌گویند علت انتخاب این تعداد زیاد کارگردان برای آن بود که تنوع خاصی در اپیزودهای مختلف مجموعه به چشم بخورد. خط اصلی قصه مجموعه درباره امیلی یتیم بود که در آستانه قرن جدید از منزل پدری خود راهی جزیره پرنس ادوارد می‌شود تا با قوم و خویش‌های نزدیک خود زندگی کند. اما متنوع‌بودن کارگردانان اپیزودهای مختلف باعث می‌شد ماجراجویی‌ها و حال و هوای این قسمت‌ها متفاوت از یکدیگر باشد. این مساله کمک می‌کرد اپیزودهای مجموعه غیرتکراری و غیرکلیشه‌ای به نظر برسد.

سازندگان مجموعه برای فیلمبرداری آن از لوکیشن‌های واقعی استفاده کردند که خط اصلی قصه در آنها اتفاق می‌افتاد. به این ترتیب، جزیره پرنس ادوارد مکان اصلی فیلمبرداری این مجموعه شد. با وجود استقبال بالای تماشاگران از امیلی در نیومون، برخی منتقدان تلویزیونی با این استقبال همراه نبودند. آنها به انتقاد از نوع اقتباس فیلمنامه‌نویس‌ها از قصه مونتگمری پرداختند و گفتند شخصیت‌های قصه در زمان برگردان تصویری آن تغییر کرده‌اند. در حقیقت، انتقاد اصلی به وفادارنماندن قصه فیلمنامه به قصه کتاب بوده است. این وفادار نبودن شامل شخصیت‌ها و حتی قصه کتاب می‌شود. به باور این گروه از منتقدان، این بی‌وفایی باعث شده زیبایی و جذابیت خالص قصه کتاب به قصه فیلمنامه منتقل نشود. برخی مورخان هم به ناهمگونی قصه فیلمنامه با زمانی که قصه آن رخ می‌دهد، اشاره کرده‌اند.