چرا با آب می‌جنگیم؟

آب به چشم بیشتر ما مایعی است که می‌آید و باید برود درحالی که این سرنوشت را ما برای آب نوشته‌ایم نه طبیعت.

جهان در حال گرم شدن است و رفتن به سمت بارش‌های کمتر و ما نیز که سرزمین مان روی کمربند خشک جهان پهن شده، وضع مان از دیگران وخیم‌تر است.

اما این وضع بحرانی را کمتر کسی درک می‌کند. انگار بیشتر ما آدم‌ها، چه شهری و چه روستایی، چه تحصیلکرده و چه درس نخوانده و چه فقیر و چه ثروتمند با آب جنگ داریم، برای چه، معلوم نیست.

بعضی از ما شاید به پولی که داریم، می‌نازیم و این که می‌توانیم مبلغ قبض را هرچه قدر که باشد، بپردازیم. بعضی‌هایمان هم شاید به این که مالیات و عوارض می‌دهیم دلمان قرص است و فکر می‌کنیم چون پول می‌دهیم زمین و زمان را خریده‌ایم.

عده‌ای از ما اما مثل این است که آب را از روی لج و لجبازی هدر می‌دهیم، مثلا از روی دهن‌کجی به هشدارهای مداوم کم آبی، یا به نشانه اعتراض به گرانی، یا از روی دلخوری از این و آن مسئول.

اما معادله آب در زندگی ما آدم‌ها پیچیده‌تر از آن است که با این استدلال‌های سطحی بشود درباره‌اش تصمیم گرفت.

هدر دادن آب آن هم در شرایطی که ابرهای باران‌زا کمتر به سراغ کشورمان می‌آید و هزاران نفر از هموطنان ساکن مناطق خشک حتی در فصل‌های پاییز و زمستان دغدغه یافتن آب را دارند، حکم جنگیدن با منابع آب را دارد.

جنگیدن با آب، جنگیدن با کره زمین است چون آب مهم‌ترین دارایی کره خاکی ماست. کسی که آب را هدر می‌دهد (چه آگاهانه و چه از روی ناآگاهی) اگر از این به بعد به این فکر کند که قطرات آبی که او هدر می‌دهد، متعلق به زمینی است که غیر از انسان‌ها هزاران موجود دیگر نیز حق زندگی روی آن را دارند و این قطرات هدر رفته می‌تواند هزاران انسان، حیوان و گیاه را از مرگ نجات دهد شاید شیر آب را محتاط تر از امروز باز کند.

مریم خباز - گروه جامعه