به بهانه ترور سادات در گفت وگو با جام جم آنلاین عنوان بررسی شد؛

رمزگشایی از متلک ترامپ به سلمان بن‌عبدالعزیز/ بازی فریب دونالد با فرمول جیمی کارتر در قاهره

در دهه 1970 قرن بیستم، انور سادات رئیس‌جمهور وقت مصر با چرخش به سمت غرب و امضای توافق‌نامه سازش با اسرائیل، به هم‌پیمان و دوست ایالات متحده آمریکا تبدیل شد. در طول دهه‌های گذشته، مصر همواره روابط نزدیکی با آمریکا داشته و شریک استراتژیک این کشور محسوب می‌شده و از حمایت‌های نظامی و اقتصادی آمریکا برخوردار بوده است.
کد خبر: ۶۰۷۹۲۵
تغییر در روابط آمریکا و مصر

ازجمله شروطی که سران کاخ سفید برای ادامه این دوستی و نزدیکی در روابط دو کشور قرار داده بودند، مبارزه با تروریسم، حمایت از ارزش‌های دینی معتدل و فرآیند سازش با اسرائیل بود. همکاری میان دو کشور برای دو طرف سودمند بود.

سیاست حسنی مبارک رئیس‌جمهور مخلوع مصر، بر اقناع واشنگتن و به دست آوردن حمایت آمریکایی‌ها استوار بود.

مشکل پیش روی واشنگتن و مصر، سیاست آمریکا در قبال مساله فلسطین و اقدامات جانبدارانه آمریکا در حمایت از اسرائیل بود.

با وجودی که برخی مقامات آمریکایی اعلام کردند که این کشور اجازه رقابت تسلیحاتی در منطقه را نمی‌دهد، اما این کشور اسرائیل را با سلاح‌های مدرن و متنوع آمریکایی مجهز می‌کرد تا همواره بر اعراب برتری چشمگیری داشته باشد.

آمریکا تلاش کرد توجه اعراب را از اسرائیل به سمت نزاع با یک دشمنی فرضی منحرف سازد و از هر گونه درگیری و کشمکش میان کشورهای عرب با اسرائیل پیشگیری کند. ابتدا تهدید کمونیسم را مطرح کرد و بعد از فروپاشی شوروی سابق نیز مساله نبرد با تروریسم مطرح شد که اکنون با پوششی دینی در دستور کار قرار گرفته است.

آمریکا همواره به این موضوع باور داشته که منافعش در منطقه خاورمیانه از طریق هم‌پیمانی با دولت‌های منطقه حفظ می‌شود و باید در این میان به کشورهایی همچون ترکیه، پاکستان و برخی کشورهای عربی بویژه مصر توجه داشته باشد.

روشن است که آمریکا از جنگ جهانی دوم با سلامت عبور کرد و در جریان جنگ سرد نیز بر بلوک شرق غلبه کرد و از این رهگذر برای مدتی ثروتمندترین و قدرتمندترین کشور جهان شد.

آمریکایی‌ها چنین تبلیغ می‌کردند که نیروهای نظامی خود را در تمام جهان گسترش داده‌اند و این مساله به امنیت، صلح در جهان و ایجاد نظام‌های دموکراتیک مبتنی بر انتخابات آزاد کمک می‌کند و تجارت آزاد در بازارهای جهانی را به ارمغان می‌آورد.

پس از حمله به برج‌های دو قلو در آمریکا، این کشور نبرد‌های سختی را در منطقه رهبری کرد و برای حضور پایگاه‌های نظامی‌اش در دیگر کشورها بهانه‌هایی آورد.

طبق آمار‌های رسمی، حدود 725 پایگاه نظامی آمریکایی در خارج از مرزهای این کشور وجود دارد و فعالیت می‌کند البته آمارهای غیررسمی بیش از این مقدار را گزارش می‌دهد.

برخی مسئولان آمریکایی، از آمادگی کشورشان برای جنگ‌های پیشگیرانه در کشورهایی که در آن از پایگاه نظامی برخوردارند، خبر می‌دهند و آن را برای دفاع از شهروندان آمریکایی و ارزش‌های این کشور بهانه می‌کنند.

درخصوص رابطه آمریکا با مصر، پس از موجی که سی‌ام ژوئن امسال در این کشور دیده شد و به برکناری محمد مرسی رئیس‌جمهور سابق مصر منتهی شد، آمریکا عکس‌العمل قابل‌ملاحظه‌ای نشان نداد و پاترسون سفیر وقت آمریکا در مصر در مرکز «ابن خلدون» قاهره گفت: جنبش‌های اعتراضی در مصر، به تحرکات اعتراضی مردم در آمریکا شباهت دارد و گواه اراده مردم است و دولت‌ها و تصمیم‌سازان سیاسی باید به خواست مردم احترام بگذارند.ملت مصر باید از طریق صندوق‌های رأی، مرسی را کنار بگذارند.

مرسی با آغاز ناآرامی در مصر، با پیشنهاد جنبش تمرد ـ که انتخابات زودهنگام در مصر بود ـ مخالفت ورزید و گفته می‌شود وی میان انتخابات زودهنگام و برکناری از قدرت مخیر شده بود که هیچ یک را نپذیرفت. بسیاری از مردمی که به خیابان‌ها ریختند و برکناری او از قدرت را خواستار بودند، همان کسانی بودند که حدود یک سال پیش از آن به محمد مرسی رأی داده بودند با این هدف که احمد شفیق (از عناصر نزدیک به مبارک) به کاخ ریاست جمهوری مصر راه نیابد.

پس از عزل مرسی از ریاست جمهوری مصر، موجی از خشونت، این کشور را فراگرفت و متأسفانه تاکنون گفت‌وگویی میان رهبران اخوان‌المسلمین و دیگر احزاب مصر برای برون‌رفت از این بحران سیاسی شکل نگرفته است.

در چنین شرایطی آمریکا، مصر را تهدید می‌کند که کمک‌های نظامی‌اش را به این کشور قطع می‌کند و سخنان متناقضی از وزیر خارجه این کشور شنیده می‌شود، مبنی بر این که آنچه در مصر جریان دارد، یک کودتای نظامی است و نیروهای مسلح در رأس امور مصر قرار دارند.

این سخنان و اقدامات سران آمریکا بر روابط میان دو کشور سایه افکنده و ممکن است به تغییر رویکرد مصر در روابط دوسویه با ایالات متحده آمریکا منجر شود.

برخی رسانه‌های آمریکایی حوادث چند ماه اخیر مصر را به کودتای نظامی (و نه انقلاب مردمی) تشبیه کردند و گفتند در مصر یک دولت پلیسی بر سر کار آمده است.

نگران‌کننده این است که خواسته‌های مردم مصر در تحقق عدالت اجتماعی و کرامت انسانی ـ که از اهداف مهم انقلاب 25 ژانویه و سرنگونی دولت حسنی مبارک است ـ مغفول واقع شده باشد.

منبع: الحیات
مترجم: محمدجواد گودینی

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها