به گزارش جام جم سرا به نقل از مهر- وقتی فردی از دنیا میرود، پزشکان در نهایت چند ساعت و حداکثر یک روز برای یافتن گیرنده اعضای اهدایی فرصت دارند و پس از آن این اعضا از بین میروند.
استفان ون سیکل از موسسه بیوپزشکی آریگوس در کالیفرنیا اظهار داشت: زمان کوتاه یافتن فرد مناسب برای پیوند اعضای فرد درگذشته هرگونه شانس ذخیره این اعضا را از بین میبرند و عمل پیوند را به یک فرآیند اورژانسی نیمه شبها تبدیل میکند که معمولا بیماران از آمادگی لازم برخوردار نیستند. به طور تقریبی کلیه یک اهدا کننده از هر 5 اهدا کننده در زمان یافتن گیرنده مناسب از بین میرود و این پرسش مطرح میشود که آیا میتوان این اعضای پیوندی را به نوعی برای استفاده بعدی ذخیره کرد؟
وی افزود: فرآیند منجمد کردن استاندارد به کریستالهای یخی صدمه میزند، یکی از گزینهها برای این کار تبدیل به شیشه است، این فرآیند اغلب برای ذخیره تخمک و یا جنین طی سالها است که طی آن بافت با یک مایع ضد انجماد پر شده و به سرعت آن را خنک میکنند تا حالت شیشهای ایجاد شود. انجام این کار در رابطه با اعضای بزرگ بدن چون کلیه و قلب دشوار تر است چرا که بالابردن میزان مایع ضدانجماد خطر سمی شدن و شیشهای شدن عضو خطر ترک برداشتن را افزایش میدهد.
به گفته ون سیکل برای حل این مشکل دو روش شیشهای سازی و القای گاز اکسیژن (persufflation) را طوری ترکیب کردند که یک گاز (در این مورد هلیوم) جایگزین خون شود. این عضو به سرعت خنک میشود، مایع ضد انجماد کمتری مورد نیاز است و بستههای با گاز از هم جدا میشوند تا احتمال شکستن آنها از بین برود.
تاکنون ون سیکل که نتایج تحقیقات خود را در یک همایش علمی در کمبریج بریتانیا ارائه کرده کلیههای خوک را به این روش نگهداری کرده است. آزمایشهای صورت گرفته به واسطه سی تی اسکن نشان میدهد که این کلیهها در مقایسه با سیستم تبدیل به حالت شیشهای سالمتر هستند.
در مرحله بعدی، این محققان مرحله گرم کردن اعضا را انجام میدهند تا بررسی کنند که آیا این اعضا قابل اطمینان هستند یا خیر. گری فاهی از شرکت پزشکی قرن بیستم که تاکنون اقدام به شیشهای کردن، گرم کردن و پیوند کلیه خرگوش کرده روش جدید را دارای یک پتانسیل ارزشمند توصیف کرده است.
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
یک کارشناس روابط بینالملل در گفتگو با جامجمآنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد