نگاهی به مسائل و مشکلات استفاده از مراکز اقامتی در ایران

ایرانی‌ها با هتل‌ها قهرند

براساس نظرسنجی مرکز گردشگری علمی-فرهنگی دانشجویان ایران، گرانی هتل‌ها و مراکز اقامتی بزرگ‌ترین مشکل مسافرت مردم است. از سوی دیگر پایین بودن ظرفیت اشغال هتل‌های کشور منجر به بالا بردن قیمت تمام‌شدهٔ اتاق هتل‌ها شده است.

کد خبر: ۵۸۶۴۱۳

بنا بر گزارش مهر، این نظر سنجی بررسی کرد که فعال شدن اماکن اقامتی شخصی غیرمجاز با قیمتهای بسیار پایین‌تر یکی دیگر از دلایل عدم استفاده از هتل‌ها به شمار می‌رود که ضریب اقامت هتل‌ها در اسکان مسافران را کاهش می‌دهد. وجود خانه‌های شخصی، ویلا‌ها و سوئیت‌های اجاره‌ای با توجه به عدم استاندارد، مجوز و الزامات بهداشتی و ایمنی نه تنها افت کیفیت در خدمات گردشگری را رقم می‌زند بلکه انگیزه لازم را از سرمایه گذاران در صنعت هتلداری می‌گیرد و به صنعت گردشگری ملی کشور لطمه وارد می‌کند.

در بررسی شاخص مدت زمان ماندگاری مسافران در مقصد، با متعادل شدن قیمت و تسهیلات در مراکز اقامتی به خصوص هتل‌ها می‌توان شاهد اسکان هرچه بیشتر مسافران بود. نگاهی دقیق به آمار رجوع به هتل‌ها و متل‌ها در قیاس با مسافران ورودی به استان‌ها نشان از آن دارد که عدم بهره گیری از این مراکز، علاوه بر سرگردانی مسافران در جستجوی خانه‌ها و سوئیت‌های استیجاری و نارضایتی آنان، کاهش ضریب اشغال در هتل‌های کشور را به دنبال خواهد داشت.

مهم‌ترین گام آشتی مردم با هتل‌ها

اگر تعداد خاصی از هتل‌ها را با امکانات خاص و ویژه تشریفات و میهمانان ویژه در نظر بگیریم و دیگر هتل‌ها پس از بررسی کار‌شناسانه با حذف آن دسته از خدمات که بیشتر حالت تشریفاتی دارند، در جهت کاهش قیمت‌ها اقدام کنند می‌توان افراد بیشتری را جهت استفاده از هتل‌ها ترغیب کرد و از این طریق هتل‌ها رونق بیشتری می‌گیرند که ماحصل این رونق، افزایش درآمد آن‌ها خواهد بود. ضمن اینکه حذف برخی خدمات غیرضروری به نوعی کاهش هزینه‌ها محسوب می‌شود.

از سوی دیگر دولت هم می‌تواند با دادن وام‌ها و امکانات مختلف، ضمن رونق بخشیدن به هتلداری، به مردم نیز خدمت کند. اگر مسافران بیشتری بتوانند در طول سفر خود از هتل‌هایی با امکانات و خدمات در حد نیاز برخوردار شوند، هم رضایت عمومی بالا‌تر می‌رود و هم امکانات به صورت عادلانه تری در اختیار اکثریت مردم قرار می‌گیرد.

برای جذب مسافران برای تمام فصول سال خصوصا ایام پیک سفر می‌توان با تمهید برنامه‌هایی چون تخفیفات ویژه و طرح‌های فرهنگی-تفریحی متنوع و... در جهت جذب مسافران و گردشگران موثر بود. به طور مثال در مناطق شمال کشور به طور متوسط در ۱۰۵ روز پیک سفر در کشور سقف نرخ اعلام می‌شود و تنها در ۲۶۰ روز باقیمانده، ایام غیرپیک با تخفیف ۱۰ تا ۴۰ درصدی قیمت گذاری صورت می‌گیرد.

همچنین آژانسهای مسافرتی به عنوان اصلیترین عاملان و بازاریابان صنعت گردشگری در فروش خدمات گردشگری به ویژه هتلداری محسوب ‌می‌شوند. برگزاری تورهای ارزان با تامین سه فاکتور مهم سفر یعنی غذا و نوشیدنی، اقامت و امنیت برای گردشگران در قالب سفرهای گروهی، یکی از بهترین روش‌های معرفی ظرفیت‌های گردشگری به گردشگران داخلی و خارجی و جذب به سمت اقامت در هتل هاست.

اقامت در هتل‌ها مقرون به صرفه نیست

مرکز گردشگری علمی فرهنگی دانشجویان اعلام کرد: هتلهای درجه یک در شهرهای بزرگ اکثرا بیش از ۴۰ سال عمر دارند ودر سالهای بعد از انقلاب به جز چند مورد انگشت شمار در مثلا مشهد و یا اصفهان مواردخاص و درخشانی نداریم. گرچه در سالیان اخیر چند هتل و مجموعه‌های بزرگ در شمال کشور، استان فارس و غیره آغاز شده است اما هنوز تعداد قابل ذکری از آنان وارد چرخه سودآوری نشده است. از آن گذشته نرخ بالای یک شب اقامت در ایران اصلا مقرون به صرفه نیست و این مشکل بزرگیست که همیشه مسافران در انتخاب محل اسکان خود با آن روبرو بوده‌اند.

مسافران و گردشگران داخلی که یکی از استانهای کشور را برای تعطیلات برگزیده‌اند اگر مجبور به گرفتن هتل باشند مجبورند با نرخهای بسیار بالای هتل‌ها خود را سازگار کنند وگرنه باید به اقامت گاههای اجاره‌ای شخصی پناه ببرند که اصلا هیچ نفعی به حال صنعت گردشگری ملی ندارد.

عدم ثبات قیمت هتل‌ها

با بررسی افزایش قیمت‌ در برخی هتل‌ها در دو سال اخیر، دیده می‌شود که بعضی از هتل‌ها تا ۷۰ درصد در این مدت، افزایش قیمت داشته‌اند و این برای مسافران فاجعه است. افزایش قیمت هتل‌ها به این شکل، منطقی و قابل قبول نیست. هتل‌های داخل کشور هرچه قیمت‌های خود را افزایش دهند، مسافران داخلی کمتر به این مراکز می‌روند و از هتل استفاده می‌کنند.

نابرابری خدمات در ایران و خارج

رتبه و درجه هتل‌ها در کشورهای مختلف با نشان ستاره (Star) و الماس (Diamond) نمایش داده می‌شود. در کشور ما درجه بندی هتل‌ها با نمایش ستاره و از ۱ تا ۵ ستاره می‌باشد و بالا‌ترین درجه موجود در کشور ایران هتل‌هایی با ۵ ستاره می‌باشد.

به عنوان مثال یکی از هتلهای صاحب نام در شمال کشور با آنکه پنج ستاره نامیده می‌شود و در عمل چیزی برای ارائه ندارد؛ کرایه اتاق در آن با بهترین هتلهای پنج ستاره منطقه ما در خاورمیانه برابری می‌کند. در برخی از موارد در این هتل اتاقهای طبقه آخر سقفشان چکه می‌کند و در مینی بار آن‌ها جز یک بسته پسته شور یک بسته شکلات تک تک و چند نوشابه چیزی نیست صبحانه منو باز آن بسیار محدود و رستوران آن در مقایسه با رستوران‌ها بیرون بسیار گران و بی‌کیفیت است.

پایین بودن ظرفیت اشغال هتل‌های کشور منجر به بالا بردن قیمت تمام‌شدهٔ اتاق هتل‌ها می‌شود. هتل‌های کشور با ارائه نرخ‌های سنگین اقامت در اتاق‌ها، در کیفیت خدمات‌دهی بسیار پایین‌تر از هتل‌های دنیا عمل می‌کنند.

>> روزنامه ابتکار

پسندیدم ۰

ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۱

نظرات کاربران

سلام

۱۵:۱۹ - ۱۳۹۲/۰۵/۱۶

ایرانیها با هتلها قهر نیستن .این گران بودن هتلها مردم را وادار به خوابیدن در چادرها و اماكن عمومی میكند.مثلا در ایام عید ما با خانواده به نمك آبرود رفته بودیم كه قیمت خانه های اجاره ای شبی 1000000ریال بود.پس آدم ترجیح میده خیابون بخوابه تا اینكه شبی فلان قدر بده.

پاسخ