چشمهای شما باید گردوهای سبز نورس و گیلاسهای سرخ آبدار را روی سرشاخههایی که از سر دیوارهای کاهگلی تا کوچه پل زدهاند، ببینند. شامه تیز را هم نیاز دارید تا سیبهای گلاب را بو بکشید و آن وقت بفهمید در همه سالهای زندگی، از آن بوی خوش و دوستداشتنی غافل بودهاید؛ همه اینها را اگر روی هم جمع کنید، میشوند روستای کن.
اگر عزمتان را جزم کردهاید که کن را ببینید، لازم نیست راه دور بروید؛ چون این روستا دقیقا در شمال باختری تهران و در ابتدای دره سولقان و در خاور رودخانه کن قرار گرفته است. بخش کن از 5 محله به نامهای سرآسیاب، اسماعیلیان، درقاضی، میانده و بالون تشکیل شده است و برای دیدنش باید عجله کنید؛ چون واقع شدنش در حاشیه شمال خاوری تهران سبب شده است ساختوسازهای پایتخت، دامن زمینهای اطراف آن را هم بگیرد و بعید نیست دیر یا زود، شهر، این نقطه سبز را هم ببلعد.