درنگ

نقش‌ گردشگری در ‌احیای ‌آیین‌های ‌بهار

توسعه گردشگری از آنجا که تاکنون با توسعه «فرهنگ گردشگری» همگام نبوده تهدیدی برای میراث فرهنگی و محیط‌زیست کشور به شمار می‌رفته است، اما با نگاهی دوراندیشانه می‌تواند به توسعه و بالندگی هرچه بیشتر میراث فرهنگی کشور بینجامد. مساله تنها برگزاری جشن سده در یزد و کرمان یا آیین قالیشویان مشهد اردهال در نزدیکی کاشان نیست. حالا که در بهاریم نیم‌نگاهی به ظرفیت‌های نوروزی گردشگری کافی است تا از توانایی این ظرفیت‌ها برای احیای آیین‌های نوروزی و میراث فرهنگی کشور آگاه شویم. آیین‌های ایرانی مثل نقالی را درنظر بگیرید. یا بازی‌های مردمی ما که همه می‌دانیم چه اندازه تعدادشان زیاد است. یا مثلا لباس ایرانی شامل انواع پاپوش، تن‌پوش، کلاه و مانند آن که در هر منطقه با دیگر نقاط متفاوت است. هتل‌های ما می‌توانند با بازسازی این آیین‌ها بویژه در بهار و نوروز، هم اشتغال ایجاد کنند، هم درآمدزایی کنند و هم در حفظ میراث معنوی ما سهمی داشته باشند.

کد خبر: ۵۵۲۲۷۱

البته وقتی بسیاری از هتل‌ها و مراکز گردشگری ما روی شبکه‌های اجتماعی و روش‌های تبلیغاتی دیگر خودشان آن‌طور که باید کار نکرده‌اند نمی‌توان انتظار داشت که دست به چنین خطرهایی بزنند. درست است که این فعالیت‌ها هزینه دارد و اغلب مدیران گردشگری ما حاضر به پذیرش این هزینه‌ها و آن ریسک‌ها نیستند، اما واقعیت اینجاست که این فعالیت‌ها می‌تواند به نوعی سرمایه‌گذاری بلندمدت موفق تبدیل شود. تجربه برخی کمپ‌های کویری که در سه‌- چهار سال نخست با مشکلات مالی دست و پنجه نرم کردند، اما اکنون از شرایط بسیار خوبی برخوردارند نمونه کاملا موفق این سرمایه‌گذاری است.

در بخش گردشگری دست کم سه نوع فعالیت را می‌توان برای احیای آیین‌های بهاری مفید دانست و از آن در راستای درآمدزایی و اشتغال بیشتر نیز بهره‌برداری کرد: نخست فعالیت‌هایی شبیه جشنواره‌های بهاری است. یعنی مثلا می‌توان آیین‌های بهارانه محلی همان منطقه را در هتل اجرا کرد. مثل اجرای موسیقی و رقص‌های محلی و آیینی. دومین اقدام می‌تواند برگزاری نمایشگاهی از صنایع دستی و میراث فرهنگی هر منطقه گردشگری باشد و با توجه به میزان اشتغال و درآمدزایی بالایی که این نمایشگاه‌ها می‌تواند همراه بیاورد، احتمالا آژانس‌ها، هتل‌ها و نهادهای دیگر گردشگری نیز به مشارکت و سرمایه‌گذاری برای این برنامه‌ها علاقه‌مند خواهند بود. به عنوان اقدام سوم خوب است اگر پژوهش مختصری درباره همان منطقه و آیین‌هایش انجام شود و نتیجه را در قالب سی‌دی یا بروشور به مسافران ارائه کنند. چنین کاری هزینه چندانی ندارد، اما وقتی دست به دست پخش شود و گردشگر و مسافری که بروشوری را در این منطقه دیده و به تماشای آیینی رفته، همان بروشور را برای خانواده و دوستانش ببرد، همین اطلاع‌رسانی در حد بروشور علاوه بر معرفی آیین‌های محلی و میراث معنوی و فرهنگی منطقه به یک تبلیغ عالی برای نهادهای متولی گردشگری یا حتی اقامتگاه‌ها و هتل‌ها تبدیل می‌شود.