آخرین ایستگاه کهنه سربازها

کمانه کشید و به تیر دروازه خورد. خورد و جام از دستان آبی‌پوش‌ها لغزید. لغزید و رفت. تلخ اندیش‌ها آن را «سرنوشت چلسی» خواندند. تا اینجا. تا آلیانز آره‌نا. برابر بایرن مونیخ.

چلسی فصل جدید را با رویای فتح جام جهانی آغاز کرده بود. ویلاش بواش برای فتح این جام آمده بود. جوان‌ترین مربی فاتح یک جام اروپایی در 30 سالگی.

او که با پورتو، چهار جام را در زمان کوتاهی فتح کرده و قرار بود ماموریتی که ژوزه مورینیو در استمفوردبریج انجام نداده بود، انجام دهد. با دست به جیب‌بردن آبراموویچ، با پرداخت مبلغ 15 میلیون یورو و یک رکورد. همه چیز خوب شروع شد. تیم در 6 دیدار تدارکاتی فقط یک گل دریافت کرد. چریتی شیلد را برابر منچستر یونایتد به دست آورد.

سیستم 3‌‌ـ‌2‌‌ـ‌1‌‌ـ‌4 ویلاش بواش با جان اوبی میکل برابر مدافعان. رامیرس و لمپارد جلوی او و سه مهاجم که در نوک آن تورس یا دروگبا قرار می‌گرفتند، به میدان رفت. نخستین نشانه لغزش در ششمین لیگ رخ داد.

با شکست یک بر 3 برابر منچستر یونایتد.دو بازیکن گوش خط حمله چلسی نمی‌توانستند در دفاع شرکت کنند. ایوانویچ که از دفاع راست نفوذ می‌کرد، در ضد حمله‌ها مغلوب می‌شد.

قلب دفاع می‌لغزید و می‌لغزید. هم تری و هم داوید لوییز.سه هفته بعد شکست 5 بر 3 در خانه از آرسنال از راه رسید. بعد سقوط با یک گل برابر کویینز پارک رنجرز... پنج شکست طی پنج هفته در رقابت‌های مختلف. شکست از اورتون مترادف با بیرون افتادن چلسی از جمع چهار تیم بالای جدول لیگ بود. کنار گذاشتن فرانک لمپارد، میشل اسین و اشلی کول برابر ناپولی درلیگ قهرمانان با انفجار می‌رسید.

آنهایی که با تری و پتر چک دود چراغ خورده‌های استمفورد بریج به شمار می‌رفتند. آنهایی که بی‌طاقت می‌شدند. آنهایی که با آمدن و رفتن پنج مربی در چلسی باقی مانده بودند. آنهایی که اینجا هم باقی می‌ماندند.

شکست صفر بر 3 در زمین ناپولی تیر خلاص بود. تمام. کسی یادش نمی‌رفت چلسی در هفت بازی آخر ویلاش بواش فقط یک بار پیروز شده. آن هم برابر بولتون کوچک.

ورود روبرتو دی ماتئو، یک لاتین دیگر، ایتالیایی، پسر دیروز چلسی؛ کسی که رکورد زدن گل در فینال جام حذفی 1997 را دارد.

در سی و دومین ثانیه بازی برابر میدلزبورو. کسی که لیگ برتر را می‌شناخت. سیستم 1‌‌ـ‌3‌‌ـ‌2‌‌ـ‌4 در دیدار برگشت برابر ناپولی. درخشش داوید لوییز در قلب دفاع کنار تری.

قرار گرفتن لمپارد و اسین جلوی مدافعان. رامیرس در گوش چپ و استاریج در گوش راست و ماتا در میانه میدان پشت سر دروگبا. پیروزی در نبردهای فیزیکی (هفتاد درصد پیروزی). دفاع هوشیارانه و جانانه تر. 3‌‌ـ‌1 در نود دقیقه. 4‌‌ـ‌1 در پایان وقت اضافی. میخکوب شدن همه.

چهار پیروزی در چهار بازی اعتماد به نفس را به استفورد بریج بازگرداند. بازگرداند و به گذر از سد بارسلونا رسید. تساوی 2‌‌ـ‌2 در نیوکمپ احتمالا تاریخی ترین صعود چلسی در زمین حریفان بود.

برابر تیکی تاکای پسران گواردیولا. پس از اخراج دقیقه 37 جان تری. پس از 10 نفره شدن.فینال. برابر مردان یوپ هاینکس که از صخره‌های کهکشانی‌های مادرید بالا رفته‌اند. در شبی که تری، رامیرس، میرلس و ایوانویچ غایب هستند و شاید داوید لوییز هم دور از میدان بماند.

با این وصف چلسی می‌خواهد کابوس شب بارانی مسکو را فراموش کند. می‌خواهد رویای فتح قله را باور کند. این آخرین فرصت دود چراغ خورده های استمفورد بریج خواهد بود. آخرین ایستگاه... و آخرین سفرها معمولا طعمی‌ دیگر داشته‌اند. آنها می‌خواهند «سرنوشت» را به «سرگذشت» بدل کنند.

حمیدرضا صدر - کارشناس فوتبال