راز سر به مهر قتل دو دخترخاله

پرونده قتل این دختران به نام‌های معصومه و الهه از ساعت 8 صبح شنبه 28 خرداد 1379 در پی کشف اجساد آنها که در مانتو و چادر مشکی پیچیده شده و در بیابان‌های اطراف خروجی نوبنیاد جاده آبعلی رها شده بود،‌ گشوده شد. آن زمان کارآگاهان متوجه شدند دو دخترخاله ساعت 30 /6 روز جمعه برای گرفتن کارت حضور در جلسه امتحان دانشگاه آزاد ورامین، ازخانه خارج شده‌اند و قرار بوده با جوانی در خیابان ارج تهران یکدیگر را ملاقات کنند. آن جوان که راننده تاکسی بود، بلافاصله دستگیر شد و پس از چند روز انکار بالاخره اعتراف کرد «معصومه» و «الهه» را به قتل رسانده است، اما اعترافات او با واقعیت مطابقت چندانی نداشت، به همین دلیل بازجویی‌ها از وی ادامه پیدا کرد و متهم این بار ‌قتل را انکار کرد و در نهایت با تشخیص قاضی جواد اسماعیلی، رئیس وقت شعبه 1602 مجتمع امور جنایی تهران بی‌گناه شناخته شد. یکی از دلایلی که به اثبات بی‌گناهی وی انجامید، همخوانی نداشتن ردپاهای کشف شده در محل رها شدن اجساد با سایز پای متهم بود.

پس از آزادی این متهم کارآگاهان دیگر نتوانستند مظنونی را در این خصوص شناسایی کنند و به این ترتیب پرونده بدون حصول نتیجه به بایگانی سپرده شد و اسرار قتل دو دختر‌خاله سر به مهر ماند.