مجله اطلاعات عمومی‌

«تصویر زندگی» برنامه‌ای برای خانواده نیست، برنامه‌ای برای خانم‌هاست. یا شاید با اندکی تسامح بگوییم خانم‌ها و آقایان. ولی نه همه زن و شوهرها، بلکه تنها آنهایی که زندگی‌شان در پزشکی و روان‌شناسی و تغذیه و سلامت خلاصه می‌شود.

«تصویر زندگی» نیاز خانواده را کمبود اطلاعات پنداشته و به جای مجله خانواده، به مجله اطلاعات عمومی تبدیل شده است. با این حساب تعجبی ندارد اگر تقریبا همه بخش‌ها شبیه هم هستند. در این برنامه یک مهمان دعوت و با او مصاحبه می‌شود و یا خودش آموزش می‌دهد و یا به پرسش‌های مخاطبان پاسخ می‌گوید.

حال این مهمان یا آشپز است یا هنرمند هنرهای سنتی یا پزشک یا روان‌شناس یا روحانی یا.... یک مجله خانواده خبر و تحلیل اجتماعی و سیاسی دارد، مقاله علمی عمیق ‌ نه آموزشی صرف ‌  دارد، صفحه ادبی، هنری و ورزشی دارد. سرگرمی و جدول دارد و به طور کلی قرار است در عین جذابیت مفید هم باشد.

«تصویر زندگی» ولی به دنبال آموزش دادن است. آموزش به کسانی که نمی‌توانند یا نمی‌خواهند اندکی مطالعه کنند و تلویزیون قرار است برایشان قرص اطلاعات باشد. نیاز خانواده، تنها آموزه‌های مستقیم به زبان علمی و پند و اندرز از زبان متخصصان دین و دانش نیست. خانواده متشکل از زن، شوهر و فرزندان است با سلیقه‌های مختلف و علایق متفاوت. همه نمی‌خواهند آموزش ببینند.

بعضی‌ها (که اکثریت هم هستند) ترجیح می‌دهند ببینند، سرگرم شوند، لذت ببرند و خودشان یاد بگیرند. «تصویر زندگی» می‌خواهد مثلا خانمی را که از نوع خاصی از بیماری رنج می‌برد، از مراجعه به پزشک متخصص بی‌نیاز کند و او بتواند با یک تماس تلفنی با متخصص مدعو در برنامه، بدون پرداخت وجه و حتی بدون بیرون آمدن از خانه نسخه‌اش را بگیرد و درمان شود.

آیا نیازی به این ویزیت تلفنی و تلویزیونی هست که بی‌شک نمی‌تواند درست و کامل صورت بگیرد و طبعا احتمال دارد به درمان ناصحیح هم منجر شود؟ آیا مخاطب می‌تواند تلفنی و در حالی که میلیون‌ها انسان صدایش را می‌شنوند، همه علایم بیماری‌اش را تشریح کند یا ناگزیر از خودسانسوری است؟ آیا پزشک مدعو درصدی برای این خودسانسوری‌ها محاسبه می‌کند که بر اساس آن نسخه بدهد؟

به عنوان یک مصداق به یکی از بخش‌های این برنامه اشاره می‌کنم. «گیاهان دارویی» عنوان بخشی از برنامه است که به معرفی گیاهانی که خواص دارویی و درمانی دارند، می‌پردازد.

کارشناس این قسمت مهندس گیاه شناسی است که معتقد است گیاهان نقش مکمل غذایی دارند نه درمانگر و نباید تصور شود ما را بی نیاز از درمان شیمیایی می‌کنند. وی با این پیش فرض بدیهی فرض شده به معرفی گیاهان دارویی می‌پردازد.

آیا نباید کارشناس این بخش نه گیاه‌شناس که پزشک گیاهی می‌بود و معتقد به درمانگر بودن گیاهان؟ در ایران پزشکان پیرو طب گیاهی ابن سینا کم نیستند و گیاه را هم تنها مکمل غذایی نمی‌دانند و از مبنا با علم پزشکی امروز مخالفند. آیا چنین نیست که هر شاخه‌ای از دانش را باید با متخصص معتقد و مؤمن به آن شناخت؟

این برنامه هر روز غیر از تعطیلات ساعت 30/11 از شبکه 2 سیما به طور زنده پخش می‌شود.

آزاد جعفری