زنگ ها برای که به صدا در می آیند؛

یک: سرانجام آن اتفاق خوب افتاد و یکی از شبکههای تلویزیون تصمیم گرفت به جای پخش هفتگی آثار نمایشیاش آنها را در فاصلههای زمانی به مراتب کمتری به آنتن پخش بسپارد.

کد خبر: ۱۵۵۷۲۰

مدتی پیش بود که نگارنده این سطور پیشنهاد پخش «روتین» سریالهای تلویزیونی را به جای پخش هفتگی این آثار را ارائه کرد. در آن نوشته دلایل بسیاری آورده بودم که نمایش هر شبی این آثار در جذب و همراهی مخاطب به مراتب موثرتر خواهد بود و یکی از علل آن را هم «تمرکز» مخاطب بر اتفاقات داستان عنوان کرده بودم. همان جا هم برای این اتفاق مصداقهایی آوردم که استقبال از پخش سریالهای ماه رمضان و آثار عید نوروز و نیز سریال «نرگس» از آن جمله بودند. سریال ساعت شنی کمابیش با همین رویکرد از تلویزیون پخش میشود. یعنی کمترین زمان بین پخشهای اثر حادث میشود. امیدوارم پخش این سریال به این گونه آنقدر تجربه خوبی باشد تا شبکههای دیگر هم بخواهند در آن سهیم شوند.
دو: سریال ساعت شنی از نظر موضوع برای مدیومی مثل تلویزیون، یک جسارت تمامعیار است و پیداست که سازندگان با ساخت آن خط قرمزهای جدیدی برای این رسانه تعریف کردهاند. موضوع «رحمهای اجارهای» برای سینمای ما که همیشه در این موضوعات پرچمدار است هم یک دستمایه کاملا بکر و کار نشده است. چه برسد برای تلویزیون که به خاطر پارهای ملاحظات مجبور است دست به عصاتر حرکت کند و به سراغ موضوعات بیدردسرتر برود، اما تهیه این سریال نشان میدهد که مسوولان تلویزیون تصمیم گرفتهاند بیش از پیش در انعکاس چالشهایی که جامعه با آن روبهروست، ایفای نقش کنند و خطوط قرمز تازهای را برای این رسانه فراگیر تعریف کنند.
در ساعت شنی بازیگران شناخته شدهای همچون داریوش ارجمند، رویا نونهالی، رویا تیموریان، شهره لرستانی، نسرین مقانلو، بیژن امکانیان، آزیتا حاجیان، کمند امیرسلیمانی، مهراوه شریفینیا، پوریا پورسرخ، برزو ارجمند، سام درخشانی، کوروش تهامی، صدرالدین حجازی، ژاله علو و... بازیگرانی هستند که در این پروژه به ایفای نقش پرداختهاند.
ساعت شنی البته بجز موضوع «رحمهای اجارهای» به پارهای از ناهنجاریهای جامعه از معلولیت کودکان و اعتیاد گرفته تا معضل دختران فراری هم میپردازد.
تاکنون تنها چند قسمت ابتدایی این سریال پخش شده، اما با تماشای همین چند قسمت هم میشود فهمید که سازندگان چه انرژی عظیمی برای ساخت حرفهای این اثر صرف کردهاند. ساعت شنی ریتم درست و بسیار شکیلی دارد که اگر اسم کارگردان آن را ندانیم فکر میکنیم یکی از 5 نفر کارگردان طراز اول سینمای این مملکت پشت دوربین آن ایستاده است. سریال چند داستان را با هم روایت میکند، اما نوع روایت این اثر برخلاف بسیاری از کارهایی که دیدهایم چنان درهم تنیده شده است که بخشی از یکدیگر محسوب میشوند و آنچنان که بیننده بدون آن که از قصهها «زده» شود، آنها را پیگیری میکند. بهرام بهرامیان کارگردان این اثر با دقت مثال زدنی در اجرا کار را به فرجام رسانده و کوشیده است در شکل نهایی اثر نیز همان ظرافت «ایدههای اولیه» همچنان نمایان باشد. علاوه بر اینها صراحتی را که در این سریال دیده میشود، تنها در معدودی از آثار شاهد بودهایم. شاید «دوران سرکشی» کمال تبریزی را که سالها پیش نمایش داده شد تا حدودی بشود به این اثر «مانند» کرد.
خیلی وقت بود که حضور یک کارگردان شناخته شده سینما در تلویزیون یک امتیاز محسوب میشد، اما با پخش آثاری مثل «ساعت شنی» روی دیگر سکه نمایان شده است. حالا انگار به نظر میرسد اگر توانایی و استعداد بعضی کارگردانان تلویزیون بیشتر از کارگردانان شناخته شده سینما نباشد، کمتر از آنها هم نیست. اوضاع تغییر کرده است، میدانید؛