در آستانه مراسم قرعهکشی جام جهانی ۲۰۲۶، ابلاغیه اولیه ساترا مبنی بر ممنوعیت پخش زنده در پلتفرمهای فراگیر، فضای مجازی را در آستانه انفجار قرار داد. خبر مذکور بهسرعت این روایت را تقویت کرد که رسانههای داخلی همچنان در پی اعمال ممیزیهای سختگیرانه و محدود کردن دسترسی عمومی هستند؛ روایتی که همواره با افزایش مخاطبان شبکههای ماهوارهای همراه بوده است. با این حال، پس از موج انتقادات گسترده در ۱۱ آذرماه، سازمان ناظر موضع خود را تعدیل کرد. اطلاعیه جدید ساترا اعلام کرد که پلتفرمها میتوانند مراسم را تنها از طریق «آیفریم اختصاصی صداوسیما» منتشر کنند. این اقدام، در حقیقت، نه یک عقبنشینی از انحصار، بلکه یک راهکار فنی برای تداوم همان انحصار قانونی است. این تصمیم مسبوق به سابقه است؛ در رویدادهایی نظیر جام ملتهای آسیا و المپیک ۲۰۲۴ نیز همین رویه تکرار شده بود. ریشه این موضوع به مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی باز میگردد که تولید و پخش زنده محتوا در فضای مجازی را اساسا در انحصار صداوسیما قرار میدهد. بنابراین، آنچه در ظاهر یک «تسهیلگری» و رفع «ممنوعیت» جلوه میکند، درواقع تنها راه قانونی ارائه شده توسط نهادی است که حق انحصاری پخش را خریده است. این بازی تکراری، بحث قدیمی درباره انحصار پخش زنده صداوسیما و تلاش برای جلوگیری از افزایش مخاطبان پلتفرمهای رقیب را مجددا به صدر اخبار برگردانده است. مراسم جمعه ۱۴ آذر در واشنگتن، صرفا صحنه رقابت تیمها نیست، بلکه عرصهای برای نمایش قدرت انحصاری رسانه ملی در کنترل محتوای زنده است.