به گزارش
جام جم آنلاین از خبرگزاری صدا و سیما؛ رئیس شورای راهبردی روابط خارجی در مراسم پایانی مجمع گفتگوی تهران در مرکز مطالعات سیاسی و بین الملل وزارت امور خارجه با اشاره به اظهارات ولی نصر درباره استقلال ایرانیان در برابر بیگانگان و صحبتهای مکنزی، خاطرنشان کرد: ایران، فرهنگی متفاوت دارد و از میان نخواهد رفت و از نقشه حذف شدنی نیست. ملت ایران؛ ماندنی است و ایران توانایی تحمل فشار را برای حفظ خودش دارد. این سخنان نشان میدهد که دشمنان هم متوجه شدند که ایران از پای نمیافتد
کمال خرازی، اجلاس امروز تهران را برگرفته از کنفرانس تجاوز دفاع؛ در آخر جنگ تحمیلی هشت ساله دانست که با دعوت از کارشناسان بین المللی بسیار موفق برگزار شد.
رئیس شورای راهبردی روابط خارجی با مقایسه جنگ تحمیلی هشت ساله و جنگ تحمیلی ۱۲ روزه اظهار داشت: در جنگ هشت ساله مقاومت کردیم و اعمال فشار بود که مذاکره را بپذیریم، اما ایران با تلاش خود و جوانان کشور، دشمن را از کشور بیرون کرد و با مردم با اراده شان، دشمن را از سرزمین شان بیرون راندند.
کمال خرازی گفت: بین آن جنگ و جنگ ۱۲ روزه شباهتهای زیادی وجود دارد؛ در آن جنگ، استقامت و تاب آوری و دفاع نیروهای مسلح وجود داشت و در جنگ ۱۲ روزه هم حضور منسجم مردم، بسیار موثر بود و تلاش دشمنان برای تغییر حکومت با شکست مواجه شد. اتکا به خود در این دو جنگ از مشترکات بود؛ ما متکی به خودمان بودیم و کسی به ما کمک نکرد.
رئیس شورای راهبردی روابط خارجی افزود: شباهت دیگر جنگ تحمیلی هشت ساله با جنگ ۱۲ روزه این بود که سازمانهای بین المللی هیچ اقدامی برای ایران نکردند تا آن که قطعنامه ۵۹۸ تصویب و متجاوز مشخص شد که این، معلوم بود، اما کمکی به ایران نکردند و در جنگ اخیر هم دبیرکل به خویشتنداری توصیه کرد و نشان داد که سازمان ملل، نقش برجستهای نداشت.
آقای خرازی خاطرنشان کرد: نتیجه این که ایرانی، تن به ذلت نمیدهد و مقابل زور میایستد، چون ایرانیان خوداتکا هستند و براساس شعار ما میتوانیم، مشکل خود را رفع میکنند که نمونه اش در زمینه ساخت سلاح و موشک به روز است.
رئیس شورای راهبردی روابط خارجی افزود: در عین حال، اگر دست دوستی به سوی ایران دراز شود، ایرانیان تلاش میکنند دست دوستی را بفشارند.
کمال خرازی گفت: اما پرسش این است که ایستادگی در برابر بیگانگان، چند سال میخواهد ادامه داشته باشد و تا کی میخواهیم رویکرد مقاومت را ادامه دهیم؟ پاسخ این است که تا زمانی که موجودیت ایران را بپذیرند؛ چه خوششان بیاید و چه نیاید.