در یک اتفاق ویژه در این برنامه، پنج چهره فرهنگی و هنری کشور امید مهدینژاد، جواد خواجوی، کاظم نوربخش، ابراهیم شفیعی و امیر سهیلی بهعنوان شرکتکننده در برنامه حاضر شدند. این بخش از برنامه بازتاب زیادی در شبکههای اجتماعی داشت. این چهرهها در گفتوگویی که میخوانید، از تجربه حضورشان در این مسابقه و نگاهشان به اهمیت زبان فارسی گفتند.
جایی برای واژهها و دلها...
«دونقطه» فقط یک مسابقه تلویزیونی نیست؛ آیینهای است که بازتابدهنده دغدغههای فرهنگی هنرمندان و امید نسل آینده است. در روزگاری که واژهها گاهی در ازدحام شبکهها گم میشوند، این برنامه یادآور میشود هنوز میتوان با زبان فارسی زیست، آموخت، خندید و فکر کرد.از لبخند جواد خواجوی تا دغدغهمندی امیر سهیلی، از نگاه فرهنگی امید مهدینژاد تا شور صادقانه کاظم نوربخش و تجربه آموزنده ابراهیم شفیعی همه نشان میدهد دونقطه تنها یک عنوان نیست؛ دعوتی است برای آغاز گفتوگویی تازه میان نسلها، واژهها و دلهای اهل فرهنگ.
ای تو روحتون!
امید مهدینژاد،نویسنده وطنزپرداز شناختهشده،که خودش مدیرمسئولمجلهای بهنام«سهنقطه»است،درباره حضورش در برنامهای به نام دونقطه میگوید و آن را تجربهای متفاوت میداند. این مدیرمسئول به شباهت نام مجله خود و برنامه یادشده اشاره کرده و با خنده میگوید: «وقتی شنیدم اسم برنامه دونقطه است، گفتم: ای تو روحتون! (میخندد) ولی واقعا این اسمها از نشانههای نگارشی هستند، صاحب خاصی ندارند. مهم این است که هرسهنقطه و دونقطهای، درنهایت مارابه گفتوگوبرساند، نه به حذف.»
وی با اشاره به اهمیت برنامهسازی برای حفظ و پاسداشت زبان فارسی، میگوید: «از مدتها قبل خبرهایی درباره تولید این برنامه شنیده بودم. دیدن اینکه بالاخره تیمی دغدغهمند درباره زبان فارسی کار میکند، برایم خوشحالکننده بود. برنامههای ادبی معمولا به دام رسمیت و خشکی میافتند اما اینجا فضا زنده، پویا و صمیمی است.»
مهدینژاد که به شعرهای طنز و شیرینش مشهور است، در ادامه درباره برنامههای تلویزیونی برای زبان فارسی میگوید: «نقطهضعف طبیعی چنین برنامههایی شتاب تولید است که فرصت تعامل بیشتر با نوجوانان را سلب میکند؛ اما در عوض، بزرگترین قوت آن رویکرد درست و جذاب به زبان میماند. دونقطه نشان داد میشود درباره ادبیات حرف زد اما بدون شعار و سنگینی. این برنامه درباره زبان است اما نه خشک و پیرمردی!»
جهان دارد از اصالت تهی میشود
چهره دیگری که از مشارکت خود در دو نقطه، به خوبی یاد میکند، جواد خواجوی، بازیگر و کمدین محبوب است که سابقه حضور در چند سریال تلویزیونی را هم در کارنامه دارد. بازیگر سریال تلویزیونی «نوروز رنگی»، حضور در این برنامه را «تجربهای خوشانرژی و لازم» توصیف میکند و با اشاره به اینکه این برنامه برای گروه سنی نوجوان تولید میشود، اضافه میکند: «برای نوجوانها تقریبا محتوایی تولید نمیشود. همین که برنامهای مخصوص این سن ساخته شده، اتفاق خوبی است. این دوران میان کودکی و بزرگسالی معمولا فراموش میشود اما دونقطه نشان داد، برایشان میتوان برنامهای آموزنده و سرگرمکننده ساخت.» او که با تسلط خود به گویش زیبای مشهدی در میان مخاطبانش شناخته شده، به مسأله گویش و لهجه و لزوم حفظ آن اشاره میکند و میگوید: «جهان دارد از اصالت تهی میشود؛ لهجهها، موسیقی و ریشهها دارند فراموش میشوند و اگر از ریشهها و لهجههایمان استفاده نکنیم، خودمان را باختهایم. زیبایی ایران در همین رنگارنگی است؛ از کویر تا جنگل، از کردی و ترکی تا مشهدی. اگر این تنوع را حذف کنیم، دیگر ایران همان ایران نیست.»
خواجوی درباره تجربه رقابت دربرنامه میگوید:«دونقطه پرازانرژی مثبت است.هم موزیک دارد،هم اطلاعات عمومی وهم هیجان و شوخی.برنامهای است که میتوانی باخانواده ببینی وچیزی یادبگیری بدوناینکه احساسکنی درکلاسدرسی نشستهای.»
دونقطه یک انرژی خاص دارد
کاظم نوربخش، بازیگر نقش سلمان در سریال «نونخ»، چهره محبوب دیگری است که در این مسابقه شرکت کرد و احساسش از حضور در این برنامه را با این جمله نشان میدهد که «به احترام عوامل دونقطه باید بایستم و تعظیم کنم!» وقتی از وی میخواهیم دلیل این احساس را تشریح کند، میگوید: «دونقطه یک انرژی خاص دارد، نمیدانم چرا! همان چیزی بود که در ذهنم تصور میکردم. واقعا باید به احترام عواملش بایستم. دمتون گرم! برنامهای ساختید که حال مردم را خوب میکند.»
او در این مسابقه با جواد خواجوی رقابت کرد. خودش درباره این رقابت و تواناییهای فنی رقیبش با خنده میگوید: «رقیبی قدرتمند داشتم! ولی بالاخره یکی باید برنده میشد سطح مسابقه بالا بود و من واقعا از هیجانش لذت بردم. بخش ضربالمثلها برایم جذابتر بود؛ لحظهای که جواب در ذهن میآید ولی رقیب زنگ را میزند، حس خاصی دارد!»
نوربخش اهمیت کار مسابقهای مانند دونقطه را در توجه به فرهنگ و زبان، با رویکردی جذاب و سرگرمکننده میداند و میگوید: «من از تماشای دونقطه لذت میبرم چون بازی و فرهنگ را در هم آمیخته. کاری کردهاند که حتی مفاهیم ادبی هم هیجانانگیز شوند. به نظرم این برنامه باید ادامه پیدا کند چون مخاطب را هم میخنداند، هم چیزی به او میآموزد.»
ادبیات فارسی ستون اصلی بازیگری
ابراهیم شفیعی، بازیگر و صداپیشه محبوب کودک و نوجوان، دیگر چهره حاضر در این مسابقه، از تجربه حضورش در این برنامه چنین میگوید: «خاطرهانگیز و آموزنده». وقتی از او درباره رقابتش درمسابقه میپرسیم، میگوید: «خیلی خوش گذشت، مخصوصا که با دوستم امیر سهیلی همتیمی بودم. رقابت برای ما بیشتر شوخی بود تا جدی، ولی فضای برنامه پر از انرژی و هیجان نوجوانانه بود.» او که سالها تجربه اجرای آثار نمایشی برای کودکان دارد، میگوید: «سالهاست برای کودکان و نوجوانان کار میکنم و میدانم ارتباط با آنها چقدر مهم است. دونقطه برای این گروه سنی عالی است چون هم بازی دارد، هم یادگیری. در عین رقابت، آموزش اتفاق میافتد و این نکته طلایی است.»
شفیعی که خودش مدرس بازیگری است، بر اهمیت و ضرورت زبان، تأکید کرد: «ادبیات فارسی ستون اصلی هنر بازیگری و ستون کار ما در نمایش و بازیگری است. اگر واژه را درست نشناسی و استفاده نکنی، نمیتوانی خوب بازی کنی. ادبیات پایه هر هنر گفتاری است.» او در پایان میگوید: «من به شعر علاقه زیادی دارم، بهویژه سهراب سپهری و شهریار. همیشه در کلاسهایم میگویم خواندن شعر، نگاه انسان را لطیفتر میکند. زندگی یعنی بال و پری که با عشق معنا پیدا میکند.»
باید برای ادبیات دغدغهمند باشیم
امیر سهیلی، بازیگر دیگری که در سریالهای تلویزیونی مختلفی بازی کرده و چهرهاش بهواسطه سریال نونخ برای مردم آشناست، درباره حضور در مسابقه دونقطه میگوید: «از همان ابتدا دغدغه سازندگان برایم ارزشمند بود. پاسداشت زبان فارسی فقط کار تلویزیون نیست، یک ضرورت ملی است. ما باید خیلی زودتر از این به فکر ادبیاتمان میافتادیم.»
او در تشریح دیدگاهش درباره ضرورت برنامهسازی برای پاسداشت و تقویت زبان و ادبیات فارسی میگوید: «کار فرهنگی زمان میخواهد. مثل ساخت موشک، که ۴۰ سال برایش تلاش کردیم تا به امنیت برسیم، باید برای فرهنگ و زبان هم همینقدر دلسوز باشیم. اگر زبانمان را از دست بدهیم، همه چیزمان را باختهایم.»
سهیلی معتقد است: «اسم برنامه، خودش پیام دارد؛ دونقطه یعنی آغاز گفتوگو، نه پایان آن. ما تازه اول راهیم. این مسابقه باید توسعه پیدا کند، از استودیو بیرون بیاید، به مدارس برود و نسل بعدی را درگیر کند. چون ادبیات، ریشه فرهنگی ماست.»