قوامپور که عمده فعالیتهایش در رادیو فرهنگ متمرکز بوده است، این روزها اجرای برنامه «فرصت» را در این شبکه رادیویی برعهده دارد. این گوینده پیشکسوت همچنین دستی هم بر آتش آموزش دارد و کلاسهای آموزش گویندگی و فن بیان را برای جوانان و علاقهمندان برگزار میکند. قوامپور معتقد است رادیو یک رسانه گرم و پویاست و همچنان شنوندگان خودش را دارد. گفتوگوی قاب را با این هنرمند بخوانید.
مدتی است که در حال آموزش گویندگی و فن بیان به جوانان و علاقهمندان هستید. چه شد چنین دغدغهای در شما بهوجود آمد و احساس کردید باید به این حوزه ورود کنید؟
اگر نگاهی به عقبه و پیشینه تاریخی خود داشته باشیم، متوجه میشویم که روزگاری سرآمد همه کشورها بودیم و بسیاری از کشورها از ما تقلید میکردند. بزرگان بسیاری در علموادب داریم که متأسفانه بسیاری از آنها را به نام خود مصادره کردهاند. یکی از مواردی که لازم است حفظ کنیم و گسترش دهیم همین زبان فارسی است. فکر میکنم هر کسی به سهم خود باید در حفظ و گسترش این زبان نقش داشته باشد.
میزان استقبال جوانان از این کلاسها چگونه است؟
قبل از کرونا استقبال خیلی بیشتر بود اما بعد کمتر شد. باید سعی کنیم امید و انگیزه رادر جوانان افزایش بدهیم. البته مسائل اقتصادی هم تأثیرگذار است. با این حال، باید تلاش کنیم جوانان را جذب کنیم، چراکه اگر کمکاری کنیم سایر رقبا از این خلأ استفاده کرده و آنها را جذب خود میکنند. در سپهر رسانهای امروز که رقبای قدرتمندی برای رسانههایی مثل رادیو ظهور کردهاند، نباید بگذاریم فرهنگ و زبان فارسی آسیب ببیند وجوانان از انجام کارفرهنگی سرخورده و منصرف شوند.
شما علاوه بر رادیوفرهنگ در شبکههای دیگری مانند پیام، سلامت و اقتصاد نیز کار کردهاید. نوع گویندگی و جنس اجرا در هر شبکه با توجه به محتوا و طیف شنوندگان چقدر تفاوت دارد؟
البته مرکز اصلی فعالیت من رادیو فرهنگ است، چراکه علاقه زیادی به حوزه فرهنگ دارم و فکر میکنم هیچچیز به اندازه فرهنگ نمیتواند درزندگی مردم مؤثر باشد.نوع گویندگی و جنس اجرادرهرشبکه با توجه به اطلاعاتی که به شنونده ارائه میشود، متفاوت است. مثلا در یک شبکه باید ضربآهنگ بیشتری در کار اجرا داشت یا هیجان بیشتری بهخرج داد. گاهی هم نوع اجرای شما باید بهگونهای باشد که شنونده را به کاری تشویق کند. برای مثال، در رادیو اقتصاد برنامهای را اجرا میکردم که هدفش تشویق مردم به سرمایهگذاری در تولید و کارآفرینی بود. طبیعی است که نوع اجرا در این برنامه با رادیو پیام که موسیقی در آن نقش ویژهای دارد، باید متفاوت باشد.
جالب است که شما بعد از بازنشستگی وارد حوزه گویندگی شدید. چرا اینقدر دیر؟
بله، البته این علاقه را بهشکل ذاتی از قبل داشتم اما از آنجا که در امور مهندسی سازمان صداوسیما مشغول بهکار بودم، نتوانستم به حوزه اجرا ورود کنم. زمانی که برای مأموریت به جزیره کیش رفتم با خانم ثریا قاسمی آشنا شدم و بیشتر به کار گویندگی علاقه پیدا کردم. از سال ۱۳۷۲ که بازنشسته شدم هم به شکل جدی به گویندگی روی آوردم و اکنون نزدیک به ۳۲ سالی میشود که در این حوزه فعال هستم.
فکر نمیکنید اگر در همان سالهای خدمتتان وارد کار گویندگی میشدید میتوانستید موفقتر باشید؟
چرا، اتفاقا در بدو ورودم به سازمان که به قبل از انقلاب برمیگردد، مدیری داشتیم که با توجه به صدایم پیشنهاد داد تا به حوزه دوبله ورود کنم. البته فعالیت در دوبله در آن سالها خیلی سخت بود و بزرگان بهراحتی ما را راه نمیدادند. بههمین دلیل نرفتم تا بالاخره در کیش فرصتی ایجاد شد تا بتوانم کار مورد علاقه خودم را دنبال کنم.
مردم معمولا بازیگران را با چهرهشان در کوچه و خیابان میشناسند؛ آیا پیش آمده کسی شما را با شنیدن صدایتان بشناسد و بهیاد بیاورد؟
بله، یکیدو مورد پیش آمده است. در یک مهمانی بودم و پرسشی را با خانواده مطرح کردم که شخصی گفت یک لحظه فکر کردم رادیو روشن است.
وضعیت کنونی رادیو را با توجه به رسانههای مجازی و تعدد رسانههای شنیداری و دیداری چگونه ارزیابی میکنید؟
رادیو توانسته با تعدد رسانهها و وجود همه این رقبا همچنان یک همراه و مونس برای مردم باشد. استفاده از رادیو خیلی راحتتر از تلویزیون است. در هنگام پیادهروی میتوان رادیو گوش داد یا حتی زمانی که مشغول کاری باشید. این رسانه چنین خاصیتی دارد.رادیو یک رسانه گرم است.مخاطب احساس میکند گوینده رادیو،زبان جامعه است وازطرف او صحبت میکند. تلویزیون اما بیشتر ظاهر است. البته رادیو هم باید خودش را با شرایط جامعه وفق دهد. رادیو زمانی موفق است که با مردم صادق باشد و حرف دل آنها را بزند. در این صورت، اعتماد مخاطبان هم بیشتر میشود.
در حال حاضر فقط در رادیو فرهنگ اجرا دارید؟
بله، فقط در رادیوفرهنگ کار میکنم. اجرای برنامه زنده «فرصت» را برعهده دارم و با کارآفرینان برتر صحبت میکنم. گوینده برنامه صبحگاهی «خیابان فرهنگ» نیز هستم و گاهی هم در برنامه پویش حضور پیدا میکنم.