رئیس کابینه جنگ، بنیامین نتانیاهو، خود را وقف متقاعدکردن متحدانش، بزاللاسموتریچ و ایتامار بن گویر کرد تا در ائتلاف به هر قیمت ممکن باقی بمانند. نتانیاهو از این دو سیاستمدار خواسته تا هر یک به نحوی، با این شکست شرمآور و بزرگ موافقت کنند که البته هنوز نتوانسته در این مسیر موفقیت لازم را کسب کند!
نتانیاهو با انتشار بیانیههایی راه را برای تعلل در شروع اجرای توافق هموار کرد. حتی او حماس را متهم به طرح خواستههای جدید کرد اما میانجیگران مصری و قطری تاکید کردند چنین ادعایی نادرست است. کار به جایی رسید که آمریکا (بهعنوان اصلیترین متحد رژیمصهیونیستی) با هرگونه عقبنشینی تلآویو از اجرای توافق آتشبس و بهانهتراشی در این مسیر مخالفت کردند. همانگونه که انتظار میرفت، تحلیلگران عبری و صهیونیست انعقاد این پیمان را شکستی برای تلآویو و بازگشت به دوران قبل از طوفانالاقصی قلمداد کردند، جایی که خبری از نابودی حماس و مقاومت نیست.فضایی که امروز در اراضی اشغالی شاهد آن هستیم، نمادی از نوعی اختلاف بنیادین در سطوح سیاسی، اجتماعی و مدنی است که ابعاد آن هر لحظه گستردهتر میشود. بدیهی است که نتانیاهو در مدیریت این روند، به مانند مدیریت در روند جنگ با بحرانهای حلنشدنی و تمامعیاری مواجه خواهد بود که قدرت نهایی غلبه بر آنها را نخواهد داشت. بحران واقعی در اراضی اشغالی پس از انعقاد پیمان آتشبس غزه، آغاز شده است.