نکته دوم اینکه رژیمصهیونیستی مایل به پذیرش توافق آتشبس نبود و بسیاری از صهیونیستها بهخصوص جناح تندروی اسرائیلی ازجمله وزیر امنیت داخلی و وزیر دارایی مخالف این مساله و به دنبال این بودند تا غزه خالی از سکنه شود و شهروندان فلسطینی ساکن غزه یا کشته یا اخراج شده و به سرزمینهای دیگر بروند و غزه تبدیل شود به منطقهای برای ساخت شهرکهای جدید ولی بالاخره آنها مجبور شدند زیر فشار مقاومت و ضربات و تلفاتی که به رژیمصهیونیستی وارد میشد با مقاومت اسلامی غزه آتشبس کنند و اهدافی که از روز اول به دنبال آن بوده و بابتش اقدام کرده بودند به هیچکدام نرسیدند و ادامه این تلفات و آسیبهایی که بر ارتش آنها وارد شد برای رژیم اسرائیل و جامعه صهیونیست قابل تحمل نبود و از طرف دیگر فشار جنگ اقتصادی، رژیم را بههم ریخته و وضعیت شکننده و شکافهای سیاسی و اجتماعی را افزونتر کرده بود.در چنین وضعیتی رژیمصهیونیستی مجبور و ناگزیر شد تا تن به این آتشبس بدهد و اصلا اینگونه نبود که نشان میدهند که به این آتشبس مایل نبودند و میگویند به این خاطر است که در طول یک سال اخیر تا به حال این چنین در پی مذاکرات آتشبس نبودند چون حس میکردند این مسأله را با فشارهای نظامی و جنگ حل کنند ولی خب به این باور رسیدند که امکانش را ندارند و باید یکجا این فرآیند خاتمه پیدا کند.طبیعتا مسأله غزه برای رژیمصهیونیستی زخم باز است و اینگونه نیست اگر این آتشبس انجام بشود این رژیم خیالش از غزه راحت شود و البته برای مقاومت فلسطین هم پرونده هنوز بسته نشده و مردم این کشور تا نابودی رژیمصهیونیستی و اخراج اشغالگران از فلسطین به مقاومت خود ادامه خواهند داد و این آتشبس قطعا به معنی توافق دائمی نخواهد بود.