ناکجاآباد دوست داشتنی

: فیلمی مثل «جستجو در ناکجاآباد» از آن دسته فیلمهایی است که قصه اش برگرفته از یک ماجرای واقعی است و یا می تواند چنین چیزی باشد.

کد خبر: ۱۴۸۹۲۰

قصه فیلم با دقت نوشته شده و تلاش کرده تا با استفاده از واقعیت های تاریخی موضوعی را به تصویر بکشد که در مدت زمانی نه چندان دور اتفاق افتاده است اما این حال بخش مهمی از قصه فیلم خیالی است و پایه واقعی ندارد. بله ، این واقعیتی است که جی.ام.بری قصه معروف «پیترپن» را نوشت و این هم کاملا درست است که تعدادی از کاراکترهای فیلم در عالم واقعیت هم وجود داشتند اما با این وجود ، فیلم مارک فورستر که فیلمنامه اش را آلن کنی و دیوید مگی نوشته اند درامی خانوادگی و شرح حال گونه است که الهام گرفته از واقعیت هاست و این موضوع را توضیح می دهد که چه عواملی باعث شد تا بری مشهورترین قصه تمام عمرش را بنویسد.قصه «جستجو در ناکجاآباد» تلفیق خوب و جذابی از درام ، فانتزی ، رومانس و تراژدی است . در کنار آن ، بخشهای مختلف زندگی بری و از جمله قسمتهای نه چندان مثبت آن را می توان از نزدیک تجربه کرد. بری (با بازی جانی دپ) در مرحله خیلی خوب و خلاقه ای از زندگی اش قرار ندارد. اخیرا یکی از نمایش های او با شکست سخت روبه رو شده است . در چنین اوضاع و احوالی است که وی سیلویا لیولین دیویس (با بازی کیت وینسلت) روبه رو می شود ، که چهار فرزند دارد پیتر (با بازی فردی هایمور) ، جورج ، جک و مایکل . بری خیلی سریع با این جمع خانوادگی دوست می شود. بچه ها هم خیلی زود او را با نام عمو صدا می کنند و به وی علاقه مند می شوند. مری (با بازی رادها میشل) و خانم دو موریه مادر سیلویا (با بازی جولی کریستی) از جمله کسانی هستند که موافقت چندانی با ادامه این آشنایی و دوستی ندارند. اما بری احساس می کند به دنبال آشنایی با این خانواده قوه خلاقه اش دوباره به کار افتاده است . در همین اوضاع و احوال است که او به فکر نگارش قصه معروف و کلاسیک «پیترپن» می افتد. خود او هم هنوز نمی داند این قصه خیلی سریع تبدیل به مشهورترین و موفق ترین کار صحنه ای اش می شود.«جستجو در ناکجاآباد» فیلمی تماشایی است که از برخی عناصر قدیمی (و شاید کلیشه ای) بهره گرفته است اما تمام این عناصر در فیلم خیلی خوب به کار گرفته شده اند. نوع رابطه بری با خانواده سیلویا خیلی خوب بسط و گسترش داده شده است . این رابطه خلاق و پویا است و بری بیشترین بهره را از آن می گیرد. شاید در شرایط دیگری این روابط تبدیل به کنش و واکنش های عمیق تری می شد، اما فیلمساز به همین مقدار بسنده کرده است و این طور به نظر می رسد که همین مقدار هم کافی است . در حقیقت ، بده بستان های بری و بچه ها (و بویژه پیتر) عالی است و همین بده و بستان هاست که باعث آزاد شدن روحیه خلاقه بری می شود. حالا او با انرژی بیشتری به این بچه ها درسهای تازه ای از زندگی می دهد. با این حال ، فیلم کاراکتر منفی خودش را نیز دارد و او خانم (موریه مادر سیلویا) است . عدم علاقه او به حضور بری در جمع خانوادگی باعث می شود تا یک شخصیت خبیث مقبول برای قصه جمع و جور و درام فیلم پیدا شود. او می خواهد بری دور از دختر و نوه هایش باشد و کاری به زندگی آرام و عادی آنها نداشته باشد و بازی جولی کریستی به این نقش اهمیت و تازگی ویژه ای می دهد.روشی که مارک فورستر ، کارگردان فیلم برای تلفیق رئالیسم و فانتزی در پیش می گیرد ، کمی ناامیدکننده است . شاید مقایسه این فیلم با کار درخشان پیتر جکسن «موجودات آسمانی» (که اتفاقا کیت وینسلت هم در آن بازی داشت) کمی ناعادلانه به نظر برسد. اما هر دو فیلم برخی جاها به یکدیگر نزدیک می شوند و این در حالی است که فیلم جکسن استفاده بهتری از تلفیق فانتزی و واقعیت کرده است . سکانس های فانتزی فیلم فورستر (که بعضی وقتها فقط و فقط بازیهای بری و بچه هاست و یا چیزهایی است که در ذهن و تخیل بچه ها اتفاق می افتد) به اندازه کافی قابل تصور و خوب هستند. در عین حال ، بخشهایی از قصه «پیترپن» (با بازی کلی مکدونالد در نقش اصلی آن) هم به نمایش در می آید. اما پرسشی که مطرح می شود این است که آیا تلفیق دو قصه «پیترپن» و خود فیلم به درستی صورت گرفته است؛ بعضی وقتها چنین احساس می شود که این دو قصه در داخل یکدیگر مداخله کرده و باعث نوعی آشفتگی می شوند. این نکته نوعی سردرگمی را در کلیت قصه خلق می کند. با این حال ، بسیاری از منتقدان سینمایی عقیده دارند فیلم خیلی خوب نتوانسته دنیای خیالی یک اثر شرح حال گونه را به تصویر بکشد. پایان فیلم اهمیت خیلی زیادی دارد و تلخی و تندی آن باعث اجتناب از یک حس شاد می شود و این چیزی است که در دنیای واقعی بری هم وجود داشت . داستین هافمن ، بازیگر کهنه کار سینما در نقش چارلز فرومن تهیه کننده نمایش های بری ، حضوری کوتاه اما قوی و تاثیرگذار دارد. جانی دپ در نقش بری تا حد زیادی شبیه کاراکتر جک اسپارو دزد دریایی مجموعه فیلم «دزدان دریایی کارائیب» است . او برای ترسیم چهره ای دقیق از بری ، انرژی زیادی را مورد استفاده قرار می دهد. فیلم بدون حضور او، هافمن و کریستی تقریبا هیچ است . برخی از منتقدان از فیلم به عنوان یک اثر «ایمن» اسم می برند ، فیلمی که تماشاگرانش را تاانتها سرگرم می کند و در عین حال حرفی هم برای گفتن دارد. فیلم قصه اش را به نرمی و راحتی تعریف می کند و این در حالی است که تلاش نمی کند هیچ کاری مخاطره انگیزی انجام دهد. «جستجو در ناکجاآباد» فیلمی درک شدنی ، قابل لمس ، بانمک و لطیف است که هدفش فقط سرگرم کردن تماشاچی نیست و برای خود وظیفه ای بیشتر قائل است.