این رویکرد ایشان شاید اولین و مهمترین ویژگی یک رهبر دینی است. مخصوصا دینی که پیروان آن مکتب و آیین خود را ضامن سعادت دنیاوآخرت تمام انسانها(در تمام عصرهاونسلها)میدانند و در آن تردیدی ندارند. اگر فرصت بود،میشد درمورد جنود جهل و عقل مفصلتر از اینها حرف زد...که امید وخوشبینی یکی از نخستین لشکریان اردوگاه عقل است.(برعکس اردوگاه جهل و نفهمی که یاس و بدبینی را امیران لشکر خود میدانند!) و چرا اصلا یکی از مهمترین آوردگاههای ما همین جنگ امید و ناامیدی (دقیقا تقابل عقل و جهل!) است. یا اینکه، سالهاست جمهوری اسلامی با چه حجم هنگفتی از حماقت و نادانی و نفهمی محاصره شده است ...
۲: در گام بعدی حضرت آقا با صراحت یادآور میشوند که جنگ روایتها چقدر جدی است؛ تا آنجا که حتی از جنگ نظامی نیز بیشتر اهمیت دارد. ما نباید فراموش کنیم که اصلا جنگ و صلح، پیروزی و شکست، قدرت و ناتوانی و ... تمام این مفاهیم خودشان قبل از هر چیز یک نوع روایت هستند. البته این حرف به معنای ایدهآلیسم غربی نیست. واقعیت جهان خارج جدای از روایت ما وجود دارد. مثلا نیروهای مقاومت عمدتا به ارتش و نیروهای نظامی دشمن ضربه زدهاند و رژیم نامشروع و منحوس اسرائیل برعکس. (حمله به مناطق مسکونی، بیمارستانها و مراکز درمانی، خبرنگاران و ... قتل یک کودک بیگناه در هر یک ساعت!) این واقعیتی است که یا روایت میشود یا نمیشود. یعنی استکبار رسانه غرب شاید بتواند از روایت شدن این واقعیت (با برساخت روایتهای جعلی خودش) جلوگیری کند امانمیتواند خود واقعیت را انکار کند ...
۳: نکته بعدی اهمیت مستقیم خود جنگ رسانهای در جنگ نظامی است. ما وقتی میگوییم «میدان» این میدان فقط خاک و جغرافیا نیست. تجربیاتی مثل سوریه ثابت کرد که حتی جنگهای مستقیم نظامی هم چقدر وابسته به عقبه رسانهای ... و جنگ و جدال جدیتری هستند که در میدان سکوهای اینترنتی، شبکههای تلویزیونی و یادداشتهای جراید و ... جریان دارد. جنگهایی که اگر مثلا به داخل مرزهای ما سرایت کند، امنیت و آینده و هست و نیست خود نیروهای صداوسیما و خانواده آنها را نیز تهدید خواهد کرد. اسرائیل ثابت کرد که حتی به نیروهای خودش نیز که اسیر بودند ... یا نیروهای عرب خائنی که برایش در غزه و لبنان کار میکردند و اطلاعات جمع میکردند و ... رحم نخواهد کرد. چه رسد به افراد بیگناه یا مثلا بیطرف؟! (امروز برای دشمنان ما اپوزیسیون، طرفدار و ... فرقی نمیکنند!)
۴: امثال بنده که عمری است با رسانه و هنر سر و کار داریم، کاملا و با تمام وجود حس میکنیم و برایمان باورپذیر و آشکار است که: امام خامنهای اگر بنا بود فقط در یک عرصه امام باشند و در تمام طول این سالها رهبری کرده باشند و به بهترین و دقیقترین شکل ممکن در شرایط فعلی رهنمود داده باشند ...همین عرصه فرهنگ و رسانه است!(البته شاید افرادی که در عرصههای نظامی، سیاسی، اجتماعی، دانشگاهی و ... نیز فعالیت دارند، همین نظر را در حیطه کاری خودشان داشته باشند.) مثلا خود این پیام کاملا کوتاه (و به قول رسانهایها پیام لیزری) است. اما شامل مهمترین راهکارها و رئوس مطالب است! یعنی مثلا با اولویت که نگاه کنیم، در آوردگاه رسانهای امروز ما: اول دقت مهم است (که شامل دقت به اهمیت خود رسانه هم میشود!) ... دوم ضرورت تلاش جهادی و شبانهروزی ... و نهایتا ضرورت به دست گرفتن ابتکار عمل و کنشگری (و خروج از وضعیت انفعالی و صرفا واکنشی).