زنگ پرورشی در اردو!

در نوجوانه امروز در مدرسه را بستیم و با یک مسئول به اردو رفته‌ایم تا ازاردو‌های دانش‌آموزی و تحول‌های جدید آن برای ما صحبت کند. پس از شما دعوت می‌کنم همراه با یکی دو فنجان چای گرم، پای صحبت‌های مرتضی کریمی، معاون برنامه‌ریزی اردو‌ها و فضا‌های پرورشی بنشینید تا از آخرین تحولات اردو‌های آموزشی و پرورشی دانش‌آموزان باخبر شوید. 

دوست داشتید در مدرسه چه عنوان و مسئولیتی داشته باشین؟
من از ابتدای ورودم به مدرسه به واسطه حضور در سازمان دانش‌آموزان، فعالیت خود را در قالب برگزاری برنامه‌های فرهنگی و تربیتی شروع کردم. یادم می‌آید که اولین مسئولیت من در آن زمان، برگزاری صف صبحگاهی و مناسبت‌های مذهبی در قالب شورا‌های مدرسه و حضور در بسیج دانش‌آموزی بود. در آن زمان یک گروه خوب به واسطه شورا‌های دانش‌آموزی تشکیل داده بودیم که هرکدام از ما به یکی از فعالیت‌های مهم در مدرسه می‌پرداخت. اکنون که به آن زمان فکر می‌کنم، با خود می‌گویم چه خوب می‌شود اگر همه دانش‌آموزان، دغدغه‌مند و در مدرسه خود فعالیت‌های مختلف داشته باشند. درنهایت فکرمی‌کنم هردانش‌آموزی علاقه‌مند است که برای یکبارنیز مسئولیتی رادر مدرسه داشته باشد و به نظرم این امر باعث می‌شود دانش‌آموزان با مسئولیت‌پذیری در همان سن کم، این عنوان را در خود ببینند و در زمان‌های مختلف با بر عهده گرفتن کار‌های کوچک و بزرگ به زندگی خود و دیگران کمک کنند.
 
در دوران نوجوانی، خانه و مدرسه چه مسئولیت‌هایی را روی دوش شما می‌گذاشتند؟
یکی از کار‌هایی که به نظرم می‌توان در آن زمان با عنوان مسئولیت پذیرفت، درس خواندن و فعالیت در مدرسه بود. البته باید اعلام کنم وظیفه هر دانش‌آموزی در تمام ادوار تاریخی درس خواندن و کسب نمرات خوب و پیداکردن استعدادخودش در مدرسه است. فکر می‌کنم یکی از مسئولیت مهمی که تمام دانش‌آموزان امروزه باید از همان سن کم آن را بشناسند، درس خواندن است. ما در مدرسه یاد می‌گیریم و آموزش می‌بینیم، پس ما در مقابل معلمی که با شور و اشتیاق سعی می‌کند به ما مطالب مهمی را آموزش دهد، مسئول هستیم.
 
اگر در آن زمان از شما می‌پرسیدند که می‌خواهید چه کاره شوید، مسئول آموزش و پرورشی چندمین مورد آن بود؟
فکر می‌کنم اگر این سؤال را از من می‌پرسیدند جوابی برای آن پیدا نمی‌کردم چرا که در آن زمان تمام دغدغه من کنار درس خواندن، فعالیت‌های آموزشی و پرورشی بود تا بتوانم سهمی برای دوستان و همکلاسی هایم داشته باشم.
 
در زمان نوجوانی مسئولیت‌پذیر بودین؟
قطعا هرشخصی در هر دوره‌ای از زندگی خود بخشی از مسئولیت‌های خانه را بر عهده می‌گیرد. برای مثال وقتی در دوران نوجوانی به سر می‌بریم، معمولا بخشی از وظیفه ما کمک به کار‌های در خانه و بیرون خانه است. برای مثال وقتی ما برای تهیه یک وسیله یا مواد غذایی بیرون می‌رویم، در اصل تمام اعضای خانه چشم به راه ما هستند که وظیفه خرید آن وسیله را روی دوش ما گذاشتند. من نیز تا حدودی که امکانش باشد فکر می‌کنم در این امر مسئولیت‌پذیر بوده‌ام و همیشه سعی می‌کردم وظایفی که روی دوش من گذاشته می‌شد را به نحو احسن انجام دهم.
 
چه زمانی احساس مسئولیت برای دانش‌آموزان در شما شکل گرفت و به این دغدغه پرداختید؟
راستش احساس می‌کنم برای شخصی مسیرخاصی تعیین شده تابتواندکار‌های مختلفی رادرمحیط اطراف خود انجام بدهد وبه سرانجام برساند. فکر می‌کنم من نیزازاین قاعده مستثنی نیستم واین دغدغه درمن هم مثل دیگربچه‌ها باید شکل می‌گرفت تا کارهایم را در مدرسه شروع کنم. باید این موضوع را اعلام کنم که حتی زمانی کار من به مساجدی که کار تربیتی می‌کردند گره خورد و از یک زمانی به بعد، در مساجد کار خودم را به عنوان یک دغدغه‌مند ادامه دادم.
 
به عنوان یک مسئول آموزش و پرورشی، چه اقداماتی را می‌خواهید در دستور کار خود قرار دهید؟
یکی ازکار‌هایی که حتما برای آن قدم خواهیم برداشت، تغییرسبک اردو‌های تفریحی‌وعلمی‌درکشورخواهدبود. درشهر‌ها واستان‌ها فضا‌های بسیار مناسبی وجود دارد که می‌توانیم با نگاهی نو و تازه، اردو‌های دانش‌آموزی را ازجنس یادگیری مهارت‌های مختلف تحول ببخشیم.
 
به نظر شما این روز‌ها چه قدر مسئولیت‌پذیری در نسل جدید و دانش‌آموزان وجود دارد و به آن‌ها آموزش داده می‌شود؟
به نظرم امروزه مسئولیت‌پذیری در دانش‌آموزان ما بسیار توسعه پیدا کرده و بیشتر آن‌ها با معنا و مفهوم ایفای نقش خود در جامعه آشنا هستند. به نظرم اگر امروزه برای دانش‌آموزان ما از طرف آموزش و پرورش نقش خاصی در حل مشکلات مدرسه تعریف شود، به جرات می‌توانم بگویم که بیشتر مشکلات ما حل خواهد شد چرا که دانش‌آموزان همواره در تمامی لحظات تحصیل خود با این مشکلات دست و پنجه نرم می‌کنند. اگر اقدامات دانش‌آموزان را در سطح شورای دانش‌آموزی و مجالس دانش‌آموزی مرور کنیم، متوجه می‌شویم خود نوجوان‌ها موفق به انجام کار‌های مختلف و بزرگی شدند که بسیار جای تبریک دارد. درنهایت این روز‌ها دشمن سعی در تزریق ناامیدی بین دانش‌آموزان هر مدرسه دارد و اگر می‌خواهیم آن‌ها مشکلات را حل کنند، در اولین قدم می‌توانیم مشکلات را با آن‌ها در میان بگذاریم تا خودشان راه حلی اساسی پیشنهاد کنند.
 
مدارس امروز به نسبت سال‌های گذشته چقدربه برگزاری اردو‌های علمی یاتفریحی اهمیت می‌دهندو آن راجزو اولویت‌ها قرار می‌دهند؟
شاید در گذشته به دلایل مختلف اردو‌های دانش‌آموزی مورد توجه قرار نمی‌گرفت، اما امروز و با فعال‌تر شدن دانش‌آموزان و آموزش و پرورش، هر مدرسه‌ای سعی می‌کند تا با برگزاری اردو‌های علمی و تفریحی برای دانش‌آموزان، بستری را فراهم کند که آن‌ها بتوانند لحظات خوبی را در کنار یکدیگر با نگاه آموزش و پرورشی بگذرانند. امروزه باید گفت که در سطح شهر‌ها اردوگاه‌های خوبی در اختیار مدارس و آموزش و پرورش است که با تجهیز کردن آن می‌شود جان تازه‌ای به اردو‌های دانش‌آموزی تزریق کرد.
 
چطور می‌توان فضای پرورشی در مدرسه را امروزه توسعه داد؟
یکی از راه‌های مهم توسعه فضای پرورشی در این دوران، استفاده از فضا و ظرفیت مردم و دانش‌آموزان است. همان‌طور که پیش از این نیز بیان کردم، دانش‌آموزان سهم بزرگی از مدارس را اختیار دارند و وقتی بتوانیم با کمک آن‌ها مشکلات را به جلو هدایت کنیم. در همان زمان می‌توانیم فضای پرورشی را توسعه بدهیم. جدا از این موارد فکر می‌کنم استفاده از ظرفیت مردمی در مدارس و استفاده از گروه‌های پرورشی، می‌تواند کمک بزرگی کند.
 
به نظر شما رئیس جمهور آینده باید چه نگاهی به آموزش و پرورش داشته باشد؟
همانطور که به مجلس دانش‌آموزی اعتماد شد و اکنون طرح‌های مناسبی مثل تغییر روند محتوای کتب درسی و دیگر موضوعات در دستور کار قرار دارد، فکر می‌کنم در دولت جدید نیز اگر اعتماد بیشتری به نوجوان‌ها شود و به صورت دو‌طرفه اعتماد‌سازی کنیم، در این صورت می‌توانیم بگوییم که از آن‌ها حمایت خوبی صورت گرفته است. فضای مجازی به راحتی در دسترس دانش‌آموزان امروز قرار گرفته و چه چیزی بهتر از این مورد که می‌توانیم از یک تهدید، فرصت بسازیم. هر زمان دانش‌آموزان و فضای مدرسه به ما و کار‌های ما اعتماد کنند، در آن لحظه باید گفت که مسیر جدیدی را می‌توانیم شروع کنیم.
 
در این سال تحصیلی که گذشت، مسئولان چقدر به مدارس و حوزه آموزش و پرورش کمک کردند؟
در دولت شهید رئیسی بزرگوار ودرآموزش وپرورش، اتفاق‌های مهمی رخ دادوفکر می‌کنم دراین دوره مدارس پسرانه و دخترانه هویت و نقش اصلی خودرادرجامعه پیدا کردند. امروزه درمیدان‌مدارس دخترانه‌وپسرانه بایداعلام کنم که شاهدبرگزاری خودجوش و فعالیت‌های مختلف در کلاس‌ها و حیاط مدرسه هستیم ودانش‌آموزان دختر و پسردر روند کاری مدرسه همکاری‌های مورد نظر را انجام می‌دهند و با برگزاری جشن‌ها و جشنواره‌های متفاوت در طول سال، سعی در افزایش مسئولیت‌پذیری خود دارند.