تورم عجیب داروخانه!

شاید بتوان در مواجهه اولیه با این آمار چنین حکم کرد که هرم جمعیتی جامعه ایرانی حالا به آستانه میانسالی رسیده و نیاز به درمان در میان این جمعیت بیشتر از همیشه حس می‌شود اما وقتی می‌توانیم به این خبر پیوست کلمه‌ای «عجیب» الصاق کنیم که بدانیم اساسا در همه این سال‌ها از جمله سال‌های فراگیری کرونا، داروخانه‌های ایران رو به ورشکستگی بوده‌ و به نوعی هشدار ورشکستگی این داروخانه‌ها به ترجیع‌بند گلایه‌های این صنف بدل شده بود. بسیاری معتقدند رشد عجیب تعداد داروخانه‌ها را هم باید در زمره نابسامانی اقتصاد آنها لحاظ کرد. پیش از اینها مشکل اساسی داروخانه‌ها در ایران که بسیاری از آنها را به مرز ورشکستگی رسانده بود، بدعهدی شرکت‌های بیمه عنوان می‌شد؛ اتفاقی که سرمایه این داروخانه‌ها را به نوعی بلوکه و در نظام عرضه دارویی اختلال ایجاد کرد. با آغاز فراگیری کرونا اما قصه سمت و سوی دیگری یافت. از چند ماه ابتدایی شروع فراگیری کرونا که بگذریم در مدت فراگیری، یکی از پرتجمع‌ترین مراکز ایران را داروخانه‌ها تشکیل می‌دادند. بازار عرضه و تقاضا با توجه به این فراگیری تغییر کرد و نیاز شهروندان به دارو، باعث شد هم به تعداد داروخانه‌های ایران اضافه و هم تقاضای برای این کالا بیشتر شود. در این میان هم سازمان غذا و داروی وزارت بهداشت و درمان اجرای آیین‌نامه جدید تاسیس داروخانه‌ها را ابلاغ کرد؛ آیین‌نامه‌ای که وزارت بهداشت آن را گامی رو به جلو می‌دانست و معتقد بود فرصت بزرگی برای اشتغال داروسازان جوان است. مخالفان آن هم معتقد بودند این تغییر هم قداست داروسازی را زیر سؤال می‌برد، هم امنیت دارویی را به نوعی از جامعه داروسازی گرفته، به سرمایه‌دارانی تحویل می‌دهد که تنها فکرشان سودآوری و بازگشت سرمایه است. تنها در یک فقره آماری، کافی است بدانیم در دهه ۸۰ ماهانه ۲۰ داروخانه افتتاح می‌شد و در دهه ۹۰ نیز این روند افزایش یافت. در سال ۱۴۰۰ ماهانه به طور میانگین ۱۰۰ داروخانه افتتاح شد و از ابتدای ۱۴۰۲ تا امروز به طور متوسط ماهانه ۳۰۰‌داروخانه در حال بازگشایی است!