آمار‌ها نشان می‌دهد با آن‌که شدت و سرعت بیابان‌زایی در کشور در حد متوسط است اما در کنار دریاچه ارومیه و حتی مناطقی که در نگاه اول سرسبز و دارای منابع آبی هستند، آثار بیابانی مشابه کویر لوت و دشت مرکزی است.شاید باور این مسأله سخت باشد منطقه‌ای مثل استان گلستان ایران، با تمام زیبایی و سرسبزی‌هایش در معرض بیابان‌شدن قرار داشته‌باشد. اما این موضوع از طرف مسئولان منابع طبیعی و آبخیزداری استان تایید شده و آنها عنوان کرده‌اند که بیش از ۳۰۶ هزار هکتار از مراتع قشلاقی گلستان در معرض خطر بیابان‌زایی قرار دارد.اگر روزی در مورد دریاچه ارومیه هشدار داده می‌شد و بی‌توجهی‌ها وضع آن را به بحران و نابودی کشاند، امروز هم اگر اتفاقات گلستان در پس قیل و قال‌های دیگر گم شود، کم‌کم باید ریزگردها را مهمان همیشگی این منطقه در نظر داشته‌باشیم.با این حال اقداماتی همچون حفاظت و قرق، مدیریت هرزآب، ذخیره نزولات آسمانی، بوته‌کاری، تولید نهال و حذف چاه‌های غیرمجاز در جهت بیابان‌زدایی در برنامه قرار دارد ولی معلوم نیست تا مرحله اجرا‌کردن، آنها جدی گرفته‌شود.متوسط بارش گلستان سالانه کمتر از ۲۵۰ میلی‌متر و با پوشش گیاهی ضعیف و کم تراکم است اما موضوع مهم‌تر به دلیل قرار گرفتن گلستان در مجاورت بیابان‌های کشور ترکمنستان مثل صحرای قره‌قوم و بالکان تحت تاثیر آن است. ضمن این‌که عوامل طبیعی مثل اقلیم و ژئومرفولوژی و عوامل انسانی هم تأثیر مستقیمی در افزایش میزان بیابان‌ها دارد. گلستان تنها نقطه تحت تاثیر کم‌آبی و هجوم ریزگردها نیست و مطالعات انجام شده از سوی دانشگاه تهران و وزارت نیرو نشان می‌دهد حدود ۸۸ درصد مساحت کشور تحت تأثیر پدیده بیابان‌زایی قرار دارد و حالا استان‌های شمالی که روزی به بارش‌های چهار‌فصل‌شان شهرت داشتند، اسیر دست بیابان‌هایی شده‌اند که هر روز قلمرو خود را افزایش می‌دهند.
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
علی میرزابیگی، در گفت و گو با «روزنامه جام‌جم»:
