موسیقی صداوسیما به استاندارد نزدیکتر است

کرمرضا پیریایی نزدیک به 2 سال است که ریاست مرکز موسیقی و سرود سازمان صدا و سیما را به عهده گرفته است.

کد خبر: ۱۴۰۴۳۰

پس از تغییر و تحولاتی که به فاصله اندکی در حوزه کارشناسی موسیقی به وجود آورد او را به کنایه «رئیس شوراها» نامیدند. توجه و تامل او به شوراها و نظرات کارشناسی به گونهای است که اینک تمامی آثار تولیدی سازمان با نظر و نظارت انواع و اقسام شوراها که غالبا از هنرمندان صاحبنام تشکیل شده است ارائه میشود اما تا چه حد این شوراها توانستهاند موسیقی سازمان را ارتقاء دهند، موضوع چالش برانگیزی است که پیریایی در این گفتگو سعی بلیغ داشته که آن را به اثبات برساند.

آقای پیریایی، در آغاز درباره وضعیت فعلی مرکز موسیقی و سرود سازمان صحبت کنید. اگر موافق باشید برای روشنتر شدن فضای موجود به مهمترین اتفاقاتی که بعد از مدیریت شما روی داده است بپردازید.
شاید بتوان گفت مهمترین تفاوت و اتفاق عمدهای که رخ داده، گرایش بیشتر هنرمندان برای همکاری با مرکز موسیقی صداوسیما نسبت به گذشته است. حتما با خبر هستید که بزرگان عرصه هنر موسیقی احساس مناسبتر و نگاه بهتری به مرکز موسیقی پیدا کردهاند. ما تاکنون قریب به 8 7 نشست با پیشکسوتان داشتهایم که بسیار ثمربخش بوده است. وقتی نوع و رنگ نگاه هنرمندان و فعالان عرصه موسیقی به فعالیتها و مدیریت موسیقی سازمان اصلاح شود بستر مناسبی برای همکاری و تعامل به وجود میآید. پیامد آن نشستها تعامل بیشتر و جذب همکاری مجموعهای از آهنگسازان، شعرا، نوازندگان و بزرگان موسیقی بود که هم در شکل کارشناسی در ابعاد مختلف و هم در تقویت شوراهای تخصصی سازمان نمود پیدا کرد و بازتاب و نتایج عینی این گسترش همکاری با اهل فن به حوزه تولید کشیده شد و براین اساس بود که معدل کارهای جدی و کیفی در سال 1385 بالا رفت. در نهایت جلسات ارزیابی و قیمتگذاری، برنامهریزی و نظارت و نظم در تشکیل جلسات شوراها و مجموعه فعالیتهای مرکز موسیقی سازمان از رشد کیفی خوبی برخوردار شد.
جالب است که به این نکته نیز اشاره بکنم. با ارتقای سطح کیفی شوراها و همکاری صمیمانه کارشناسان زبده هنر موسیقی که همگی از چهرههای برجسته این هنر به شمار میروند متوسط تولید کیفی آثار سازمان از «ب» متوسط که یک ساختار تعریف شده است به «ب» عالی ارتقاء یافت و هنگامی که این معدل از مجموع 700 600 اثر به دست آمده است یعنی یک «تکان» در مرکز موسیقی که این مساله مقداری به سختگیری ما بر میگردد و قدری هم به رابطه خوب و تنگاتنگی که بین هنرمندان و شوراهای سازمان مربوط است.

ارزیابی کیفی این آثار و تعیین «ب» متوسط و عالی با کیست؛
ما شورایی داریم به نام شورای قیمتگذاری که متشکل از کارشناسانی چون آقایان دکتر سریر، میرزمانی، آرزم، منظمی، یوسف زمانی و ساعد باقری است. این شورا کارها را میشنوند و به موارد مختلفی چون آهنگسازی، تنظیم، شعر، صدای خواننده، ضبط و... نمره میدهند و به نوعی کارها را ارزیابی میکنند و با جمع این نمرات آن معدل که اشاره کردم به دست میآید و براساس این معدل هم پرداخت صورت میگیرد و تمامی اینها در چرخه تولید قرار دارد.

حال که صحبت از چرخه تولید کردید، برای روشنتر شدن روند امور و تولید اثر در سازمان کمی بیشتر درباره چرخه تولید توضیح دهید، زیرا برای بسیاری از هنرمندان جای سوال دارد که چگونه میتوانند با صدا و سیما همکاری کنند و وارد این چرخه شوند.
کار از «کمیته طرح» که در ماههای اخیر قوت بیشتری پیدا کرده است آغاز میشود. در شورای طرح اگر طرح تصویب شد به واحد «تولید» میرود. در بخش تولید کمیتههای مختلف ساختاری مانند کودک و نوجوان، موسیقی سنتی، ارکسترال، محلی و نواحی، پاپ و غیره داریم که در هر یک از این ژانرها استادان و کارشناسانی نقش استاد راهنما دارند و طرح را هدایت میکنند تا کار به نحو احسن تولید شود. پس از تولید اثر، آن کار تولید شده در نهایت به شورای عالی موسیقی میرود که در این شورا اساتیدی چون پورتراب، مجید انتظامی، دکتر سریر، منظمی، نادر مشایخی، ساعد باقری، فریوسفی و میرزمانی حضور دارند و کار را مورد ارزیابی قرار میدهند که اگر مقبول واقع شد میرود برای پخش و پس از آن در شورای قیمتگذاری مطرح میشود.

یعنی آثار پس از پخش قیمتگذاری میشود و تا پیش از پخش قیمت آثار مشخص نیست؛
خیر. برای همه آثار اینگونه نیست. در کارهای تولیدی قیمت پس از پخش معین میشود. در حقیقت ما دو نوع کار تولیدی داریم؛ تولید «امانی» و یک تولید «پیمانی».
روال کار در تولید امانی اینگونه است که در استودیوهای سازمان کار تولید میشود و برای پخش ارسال و سپس جلسه قیمتگذاری تشکیل میشود، اما در تولید پیمانی برای تولید آثار از قبل قراردادی تنظیم و منعقد میشود و در این نوع قرارداد رده و جایگاه آهنگساز و خواننده مشخص و مجموعه کار معلوم است و مراحل کار براساس مفاد قرارداد پیش میرود که پیش پرداختی هم در این نوع قراردادها داریم.

در تولید آثار پیمانی کار موردنظر براساس سفارش سازمان تعیین میشود یا از سوی هنرمند طرف قرارداد پیشنهاد و مشخص میشود؛
عموما این طوری است که ما سفارش میدهیم، ولی اگر از سوی هنرمندانی طرح یا پیشنهادی ارائه شود آن طرح نیز باید در قالب برنامهریزیهای سازمان قابلیت اجرا داشته باشد چون به هر حال تولید هر نوع موسیقی در مرکز با برنامهریزی و هدایت صورت میگیرد. اساسا وقتی ما میخواهیم آثاری را برای شبکههای مختلف و براساس نظر کارشناسان تولید کنیم بنابراین باید یک طرح و قالب کلی برای ساخت آثار طراحی و در نظر داشته باشیم. در نهایت در اثر تعامل و همفکری با بخشهای مدیریت و برنامهریزی و بخشها و شوراهای کارشناسی، ما باید اهداف خود را تبیین کنیم و اساسا موسیقی رسانه با برنامهریزی مدون تولید و عرضه میشود.

با این اوصاف آیا مشخص است چند درصد از تولیدات شما امانی و چند درصد پیمانی است؛
مجال بستهای نداریم که بخواهیم برای این دو محدودیتی تعریف کنیم. درصد اینها بستگی به مکانیسمهایی دارد که در طول کار پیش میآید. اگر فرضا ما ببینیم که در بعد امانی موفقتریم این قدرت مانور را داریم که تولید را در آن بخش متمرکز کنیم و در نتیجه باید گفت میزان ثابتی ندارد.

به لحاظ کیفی آیا تولید آثار امانی بهتر از پیمانی نیست؛
خیر؛ امانی بیشتر آثار سفارشی است و بیشتر براساس برنامهریزی و به فراخور مناسبتها تولید میشود و کار از ابتدا تا انتها زیرنظر و نظارت مرکز تولید میشود و درحقیقت نمیتوان در مورد کیفیتر بودن این دو به طور مطلق نظر داد.

در آثار پیمانی به طور مشخص نگفتید که تعیین موضوع چگونه است؛
تقریبا متقابل است. یعنی براساس تفاهم و گفتگو در مورد موضوع به نتیجه میرسیم. فرض کنید ما میخواهیم با آقای شهرام ناظری کاری را به صورت «پیمان» تولید کنیم. ما اعلام آمادگی میکنیم و ایشان هم کار یا کارهایی را آماده دارد که در خارج از سازمان تولید شده است، با مذاکره و بررسی اگر مورد پذیرش سازمان بود کار به صورت پیمانی تحویل گرفته و پخش میشود.

شما به اتفاقات مهم اشاره کردید. در این فرضیه از نظر ساختاری و تشکیل شوراهای جدید چه صحبتی دارید؛ از شوراهای جدید بگویید.
شوراهای جدیدی از یک سال و اندی پیش تاکنون تشکیل شده است که به صورت فهرستوار میگویم: شورای نماهنگ که در تولید آثار موسیقی همراه با تصویر فعالیت دارد، شورای طرح (کمیته طرح) و شورای استانها، کمیته کشف استعدادها، کانون ترانه و....

از شورای طرح که به نظر میرسد در زمینه تولید نقش مهم و تاثیرگذارتری دارد بیشتر بگویید و اعضای این شورا را معرفی کردید اما بفرمایید که وظایف این شورا قبلا به عهده که بود؛
این کمیته در مجموعه طرح و نظارت است که قبلا در اداره کل تولید بود و من پس از چند ماه که به مرکز موسیقی آمدم متوجه شدم این مساله نقص ساختاری دارد. نمیشود جایی که کار تولید و تامین میکند خودش هم طرح بدهد و هم اجرا کند و در نهایت قضاوت هم با خودش باشد و این روند قطعا موجب ضعف کار میشود. در نتیجه من براساس ساختار در مدیریت طرح و نظارت، کمیته طرح را راهاندازی کردم که در این کمیته علاوه بر مدیر طرح و نظارت یک کارشناس معرفی شده از اداره کل تولید، یک کارشناس از حوزه شعر و موسیقی و یک کارشناس از طرف مدیریت اطلاعات و برنامهریزی حضور دارند تا بحث برنامهها را پیگیری کنند. طبیعی است در این شورا به موضوعات کلان و استانداردهای لازم توجه ویژه میشود.
کمیته کشف استعدادها هم از کمیتههای جدید مرکز است که بیشتر ناظر بر مجموعههای استانی است.
ما در سفرهای استانی که در بخش مربوط به فعالیتهای استانی بیشتر به آن اشاره میکنم غالبا با هنرجویان و هنرمندانی مواجه میشویم که کارشان از کیفیت فوقالعادهای برخوردار است و ما این گونه افراد را به همین کمیته معرفی میکنیم تا مورد ارزیابی قرار بگیرند.

آیا تاکنون استعدادهای قابل توجهی هم کشف کردهاید؛
بسیار زیاد. ما به هر استانی که رفتهایم متوجه شدیم که فضا، فضای بکر و دست نخوردهای است که باید شناسایی شود.

در شوراهایی که از قبل وجود داشته چه تغییراتی پیش آمده است؛ آیا نیروها را تعدیل کردهاید؛
خیر. اضافه کردهایم. مثلا در شورای عالی موسیقی مرکز که برگزاری جلسات آن بسیار منظمتر از پیش شده است افرادی اضافه شدهاند و هر هفته با تشکیل جلسه حدود 12 کار بررسی میشود.

کارشناسانی که دعوت شدهاند چه کسانی هستند؛
از آقایان درویش رضا منظمی و نادر مشایخی در شورای عالی موسیقی و آقای کاکایی نیز در شورای عالی شعر دعوت کردیم که هماینک حضور دارند و باید بگویم دقت و حاصل کار شورا قابل توجه و تقدیر است. البته ما یک شورای دیگری هم داریم که شورای جدیدی است: شورای نظارت که این شورا نظارتی بر مصداقهای پخش ندارد، بلکه بر روند کلی پخش نظارت میکند و با تحلیل و بررسی و با افق بازتری نسبت به اتفاقاتی که در پخش میافتد مسائل را مورد ارزیابی قرار میدهد، آقایان راغب و بیگلریپور نیز از اعضای این شورا هستند.

آیا مرکز موسیقی نظارتی بر آثار پخش شده دارد؛
این نظارت وجود دارد ولی مستقیما زیرنظر مرکز موسیقی نیست، بلکه مرکز نظارت سازمان که زیرمجموعه معاونت برنامهریزی است این نظارت را دارد البته از طرف ما نیز کارشناسانی در آن مرکز حضور دارند که با همکاری کارشناسان بخشهای دیگر «موسیقی» را نیز نظارت و موارد قابل توجه را گزارش میکنند.

جناب پیریایی در مصاحبه چند سال پیش که با آقای شهبازیان به عنوان یکی از مدیران مرکز موسیقی آن زمان سازمان داشتم، ایشان مدعی بود حدود 90 درصد از موسیقیهای پخش شده از صداوسیما خارج از تولیدات مرکز و بدون اطلاع و مجوز مجموعه مرکز پخش میشود. در حال حاضر در این خصوص چه نظری دارید؛
این آمار مربوط به آن دوره است و من هم در حال حاضر ادعایی ندارم که تمامی موسیقیهایی که از شبکههای مختلف صداوسیما پخش میشود با مجوز ماست؛ اما مطمئنم که تعداد پخش آثار بدون مجوز خیلی کم شده است. در حال حاضر کارهای تولیدی و تامینی ما بسیار افزایش پیدا کرده است و به تبع آن میزان پخش این آثار در شبکهها هم افزایش داشته است و من به همین دلیل طی نامهای از مدیران شبکهها هم تشکر و قدردانی کردم ولی در نهایت باید بگویم که آمار دقیقی از پخش آثار بدون مجوز ندارم.

یک وضعیت آرمانی از سالهای قبل برای مرکز موسیقی صداوسیما بوده است که آن هم پخش کلیه آثار موسیقایی از صداوسیما با مجوز مرکز موسیقی است. آیا به این وضعیت رسیدهاید؛
آنچه روشن و قطعی است این است که کارهایی که از سوی مرکز تولید میشود یا آثاری که از مرکز موسیقی صداوسیما مجوز پخش میگیرد باید از شبکهها پخش شود.

آثاری که مثلا مجوز دفتر موسیقی ارشاد را دارند چطور؛ آیا این گونه آثار قابل پخش نیست؛
خیر. چون سیاست موسیقی رسانه و زاویه دید ما متفاوت است. اگرچه معتقدم زاویه اختلاف ما با مجموعهای مثل ارشاد باید کمتر شود. اتفاقا من برای این که زاویه دیدها کمتر شود چندی پیش پیشنهاد تشکیل شورای راهبرد ملی موسیقی کشور را دادم. یعنی من پس از مدتی که از مسوولیتم میگذشت این احساس نیاز را کردم که ما باید چنین راهبردی را داشته باشیم. اساسا در فقدان چنین تشکل و راهبرد ملی است که اختلاف زاویهها پیش میآید. متعاقب این پیشنهاد به شورای عالی انقلاب فرهنگی دعوت شدم و من گزارشی از موسیقی ارائه دادم و از آن زمان این شورا چندین جلسه تشکیل شده که من از برآیند این جلسات بسیار راضی هستیم.

در مورد پخش آثار مجوز گرفته از ارشاد در صداوسیما (بدون نیاز به مجوز مرکز شما) چه نظری دارید؛
اصولا کاری که ارشاد انجام میدهد متفاوت است. موسیقی رسانه برای 70 میلیون نفر تولید میشود و از ملاحظات دیگری برخوردار است.

در نتیجه کار برای رسانه حساستر است.
بله، خیلی حساستر است.

با این وصف به نظر میرسد باید فیلترهای تولید اثر در صداوسیما تنگتر باشد، ولی در دورههای قبل صداوسیما موسیقیهایی را که ارشاد مجوز تکثیر نمیداد پخش میکرد.
خیر من قضیه را عکس میدانم.

البته این موضوع به یک دهه قبل بازمیگردد که شما این مسوولیت را نداشتید.
بله. منتها بیخبر نیستم و این نظر جناب عالی است و جای بررسی دارد. به هر حال من در حال حاضر به طور رسمی اعلام میکنم آنچه ما در صداوسیما و در حوزه موسیقی تولید، تامین و نظارت میکنیم به استاندارد نزدیکتر است تا سایر تولیدات دستگاههای موسیقی کشور.

این استاندارد را کی تعریف کرده است؛
استانداردی که در موسیقی سنتی و ملی ما وجود دارد، مورد وفاق مجموعه بزرگان موسیقی کشور است که الان میتوان ادعا کرد عرصه فعالیت واقعی موسیقی در صداوسیماست. در حال حاضر جلسات مختلف و متعددی که در صداوسیما تشکیل میشود فعالتر، جدیتر و پر از دستاوردهای ارزشمند برای موسیقی است. در حالی که در جای دیگر اینقدر و با این کیفیت نیست.
بله. من هم تشکیل جلسات و حضور کارشناسان و استادان را در مرکز موسیقی صداوسیما میپذیرم و قبول دارم، اما مهم نتیجهای است که ما از این جمع بزرگان میگیریم و باید نمود آن را در تلویزیون مشاهده کنیم.
البته مونیتورینگ یک عملکرد گستردهای برای شناخت میخواهد. شما اگر بخواهید قضاوتی از کیفیت موسیقی صداوسیما داشته باشید، باید از مجموع یکصد و اندی شبکه استانی، ملی و فراملی اطلاع داشته باشید و رصد بکنید که چی پخش میشود و چی پخش نمیشود.
خیلی وقتها اطلاعات نادرست دهن به دهن گفته و رسانه شفاهی درست میشود ولی من معتقدم که ما باید به طور دقیق مونیتورینگ بکنیم و ببینیم مجموع آنچه پخش میشود از چه کیفیتی برخوردار است.

به لحاظ آماری و این که باید بررسی دقیق صورت بگیرد من هم قبول دارم، اما این صحبت شما مثل این میماند که فرضا ما از گرانی گوشت گلهمند باشیم و همه مردم هم این گرانی را لمس کنند؛ اما شما بگویید باید بررسی دقیق کرد و همه عوامل ازجمله قصابیها را مورد نظر قرار داد و مسائلی شبیه به این. ما واقعا باید آنچه را که مردم به طور عموم احساس میکنند، برداشت کلیشان را در نظر بگیریم و طبیعی است از بین یکصد و چند شبکهای که میفرمایید 4 یا 5 شبکه آن هم در ساعات پربیننده ملاک است و بیشترین ارزیابیها و قضاوتها هم غالبا مربوط به همین مواردی است که عرض کردم.
بله، من نمیخواهم گفته شما را به طور مطلق رد کنم. من گزارش آن مرکز نظارت را که امکانات گسترده برای مونیتورینگ دارد مطالعه میکنم و در حقیقت ماحصل کارمان را در گزارشهای مختلف میخوانم و اینها را عوض کردم تا تاکیدی داشته باشم بر این نکته که باید به طور دقیق بررسی به عمل بیاید. در هر صورت ما نمیتوانیم شبکههای استانی را نادیده بگیریم. استانهای اصفهان، خراسان رضوی و دیگر استانها مخاطبان میلیونی دارند و آثار پخش شده در این استانها هم زیرنظر شورای استانهای مرکز موسیقی تهیه و تولید میشود.

من سوال را طور دیگری مطرح میکنم. آیا اعضای شورای عالی موسیقیسازان که غالبا از استادان موسیقی هم هستند پس از مونیتورینگ از وضعیت موسیقی صداوسیما راضیاند؛
البته رضایت نسبی است. طبعا با تغییر مدیریتها این رضایت ممکن است افزایش پیدا کرده باشد. اوایل سال 1385 که آقای مهندس ضرغامی شورای راهبردی را راهاندازی کرد، تغییراتی در ساختار و مدیریتها پیش آمد که نتیجه آن رضایت نسبی از تولیدات بود و من هم نسبت به آن زمان راضیتر هستم. اقدام موثر دیگری هم که با نظر جناب ضرغامی صورت گرفت توجه به «موسیقی تصویر» یا «نماهنگ» بود. از آنجا که ممکن بود کار تصویرگذاری بر آثار تولیدی ما به درازا بکشد و تازگی و طراوت اثر موسیقی از دست برود ما واحد نماهنگ را ایجاد کردیم.

چه آثاری برای تصویرگذاری انتخاب شد و ملاک انتخاب چه بود؛
ما ابتدا آرشیو را به طور کلی بازبینی و بازشنوایی کردیم و آن دسته از آثاری را که برای تصویرگذاری مناسب بود انتخاب کردیم. در وهله بعد آثاری را به همین منظور و برای تولید سفارش دادیم که مجموعه اینها پس از ساخت در اختیار شبکههای تلویزیونی قرار گرفت.

پس کلیپ (نماهنگ)هایی که پخش میشود زیرنظر واحد موسیقی است؛
خیر. ما مسوول ساخت موسیقی هستیم و مسوولیتی در قبال کلیپ یا نماهنگ نداریم. برخی اوقات انتقاداتی به تصاویر پحش شده در نماهنگها میشود، اما این به ما مربوط نیست. ما در سال 1385 حدود 60 نماهنگ ساختیم که تمامی ظرایف مربوط به هماهنگی تصاویر با موسیقی و کلام رعایت شده بود و طبیعی است هر چه تولید ما در این بخش بیشتر شود درصد نماهنگهای ناهماهنگ کمتر میشود.

آیا بر موسیقیهای تیتراژ سریالها که در این چند سال نسبت به قبل به مراتب افزایش پیدا کرده است نظارتی دارید؛
از سال گذشته همان شورای راهبردی که بهآن اشاره کردم تهیهکنندگان و مدیران شبکهها را موظف کرد تا قبل از پخش، تیتراژ و موسیقی مورد نظرشان را برای ارزیابی به مرکز موسیقی بفرستند و اگر مشکل و موردی نداشت، اجازه پخش داده شود.

جناب پیریایی موضوع و مساله کپیرایت از مسائل کهنه و قدیمی مرکز موسیقی سازمان است. آیا هنوز آثار تولیدی بیرون از سازمان بدون پرداخت حق پخش مورد استفاده قرار میگیرد؛
من یک نظر کلی در این باره دارم. اگر بنا باشد یک قانون و یک قاعده و در کل موازینی در جامعه رعایت شود باید در کل جامعه ساری و جاری باشد، در غیر این صورت آن قاعده از ساختار محکمی برخوردار نخواهد بود و به صور تام و تمام اجرا نمیشود با این وصف ما دیدیم که هر چقدر ارتباط سازمان با هنرمندان بیشتر میشود تعداد اینگونه کارها که ممکن است معترضی هم داشته باشد کمتر شده و اساس پخش هم قاعدهمندتر میشود.

در مورد پخش آثار هنرمندانی چون شجریان، ناظری و... چطور؛
ما با آقای ناظری در حال مذاکره هستیم تا یک سری از کارهایشان را برای سازمان تهیه کنیم. البته ایشان گلهمندند که برخی از آثارشان به صورت کلیپ پخش شده ولی در هر حال دیدگاه مثبتی دارند و بزودی قرار داد همکاری بسته میشود. در سال گذشته با آقای همایون شجریان هم قرارداد تهیه هفت قطعه داشتیم و در باب استاد شجریان و اینکه از پخش آثارشان راضی یا ناراضی هستند اقوال متفاوت است.

شما از همکاری و گرایش هنرمندان و استادان برجسته به مرکز موسیقی صداوسیما گفتید لطفا در خصوص همکاری این مرکز با نهادهای دیگر از جمله «خانه موسیقی» بگویید که چه برنامهای دارید؛
ابتدا من باید بگویم که خانه موسیقی از مجموعههای بسیار معتبر و ارزشمند است که از نظر حضور کارشناسان برجسته نقطه قوتی در عرصه موسیقی کشور به شمار میرود. نگاه من به این نهاد نگاهی از بعد ارتباطی عمیق و گسترده است و اعتقادم این است که همه ارگانهای دولتی باید در تئوری، تولید، سیاستگذاری، آهنگسازی و... از خانه موسیقی استفاده کنند. از سوی دیگر بر این باورم که باید امکان و فضای بیشتری به خانه موسیقی داده شود و ارتباط ما هم با این خانه ارتباط بسیار خوبی است و هم اینک در شوراهای ما برخی از اعضای این خانه فعالیت دارند. ما در سال گذشته بحث تولید و تامین 20 قطعه را با این خانه در میان گذاشتیم و قرار شد این همکاریها گستردهتر شود و ما همچنان با کمال میل آماده همکاری با خانه موسیقی هستیم.

شما به عنوان مدیر و رئیس مرکز موسیقی صداوسیما آیا برای اجرای برنامههایی که از سوی شورای طرح و برنامه مدون میشود با موانعی هم روبهرو میشوید یا خیر؛
موانع در همه جا وجود دارد. اما اگر ما بخواهیم به طور دقیقتر موانع را بررسی کنیم متوجه میشویم که موانع در دو بخش نظری و عملی قابل تقسیم است. ما از حیث نظری مانعی نداریم چون برآیند اندیشههای کارشناسی در شوراهای تخصصی سازمان اندیشهای سنجیده و مناسب است و اگر ما مشکل داشته باشیم در بعد عملی است که این بخش به مسائلی چون بودجه، زمانبندی، تواناییهای هنرمندان و... باز میگردد.

انتقادی که برخی از هنرمندان دارند این است که بستر فعالیت در مرکز موسیقی صدا و سیما برای همه هنرمندان به طور مساوی و برابر وجود ندارد؛
بله ما این شکل را سعی کردیم با برنامهریزی خود و با دقت در ایجاد فضای مساعد برای فعالیت هنرمندان ایجاد کنیم. البته در این مسیر ممکن است نتوانسته باشیم با برخی ازهنرمندان کنار بیاییم و هنرمندی برای ساخت قطعهای خیلی بودجه بخواهد و غالبا هم مهیا نبودن شرایط همکاری به این قسمت محدود میشود.

خب طبیعی است برای ارتقای کیفی آثار باید ارتقای بودجه را نیز در نظر بگیرید؛
بله من هم قبول دارم و ما سعی میکنیم بودجه مرکز و تعرفه ساخت آهنگها و فعالیتهای مربوط را بالا ببریم، اما به طور کلی یک ناهماهنگی در اقتصاد موسیقی و بازار تولیدات این هنر و مجموعه فعالان آن وجود دارد که باید با برنامهریزی و مشارکت همه نهادها و هنرمندان برطرف شود. بحث اقتصاد هنر، بویژه اقتصاد موسیقی بسیار مهم است و باوجود اینکه پتانسیل و حجم جابهجایی مالی موسیقی به مراتب بیشتر از دیگر هنرها مثل سینماست، اما به علت نابسامانی موجود، این اقتصاد رونق ندارد و در نهایت تولیدکنندگان اصلی که خود هنرمندان هستند از آن بهرهای نمیبرند.

شما بهتر نمیدانید که به جای تولید 4 اثر بیکیفیت یک اثر با کیفیت و با قیمت بالاتر در مقایسه با تعرفه بسازید؛
بله ما هم همین کار را میکنیم.

اما شما میگویید که با این هنرمندان به اصطلاح «گران» به توافق نمیرسید.
خیر. ما با بعضی از آنها به توافق هم رسیدهایم. البته ما از انتقاد استقبال میکنیم، ولی به لحاظ کلی باید بودجه هنر موسیقی در همه نهادهای دولتی از جمله ارشاد بالا برود تا به کیفیت آثار تولیدی لطمهای وارد نشود.

آقای پیریایی مطلب و موضوعی که مورد اختلاف نظر بسیاری از هنرمندان است بحث آثار سفارشی است. لطفا درباره این موضوع و انتقادهایی که درباره ساخت اثر سفارشی مرکز موسیقی صدا و سیما (برای ساخت سمفونی پیامبر) میشود، توضیح دهید.
سفارش فیالنفسه کاربدی نیست. وقتی ما به قطعهای و به موسیقی خاصی برای مناسبت خاصی نیاز داریم طبیعتا باید کار را به یک موسیقیدان ارجاع دهیم و اسم این ارجاع میشود «سفارش» و اما درباره سمفونی پیامبر هم که انتقادهایی مطرح شد، قبلا هم توضیح دادهام. درباره این که چرا فراخوان نداریم، باید عرض کنم موسیقیدانانی که در زمینه ساخت سمفونی تبحر دارند، مگر چند نفرند؛ ما باید با همین تعداد اندک این اثر را میساختیم. من در مجموع برآیند نظراتی که درباره این اثر ابراز شده را مثبت دیدم، حتی وزیر ارشاد هم در جایی از این اثر تقدیر کرده بود.

یکی از انتقادهای مطرح این بود که اساسا شما چرا قالب سمفونی را برای ساخت آثار مناسبتی انتخاب کردهاید؛ چون اخیرا هم ساخت سمفونی مولانا را به آقای مشایخی سفارش دادهاید.
اتفاقا اتاق فکری که با حضور 35 نفر از موسیقیدانان تشکیل دادهایم باید به این مسائل رسیدگی کند و من هم میخواهم این گونه پرسشها را به اتاق فکر ببرم و در برنامهریزی از این اتاق فکر کمک بگیریم که اگر قرار است سمفونی را به عنوان یک قالب موسیقایی جهانی بپذیریم و مورد استفاده قرار بدهیم به چه تعداد و با آهنگسازی چه اشخاصی و به چه مناسبتهایی باید باشد و ما باید چگونه اقدام کنیم.

یکی از موضوعاتی که از دیرباز وجود داشته و گویا از حیطه اختیارات و وظایف مرکز موسیقی صداوسیما هم خارج است، مساله نشان ندادن ساز از تلویزیون است. شما به عنوان متولی موسیقی سازمان و در حقیقت نماینده هنرمندانی که با شما کار میکنند و از این نظر گلهمند هستند چه اقدام و فعالیتی کردهاید؛
وقتی من «راهبرد موسیقی ملی» را عنوان و به نقش مهم و تاثیرات آن اشاره کردم، قصدم همین بود که به این نکته برسیم.
در این شورای راهبردی بسیاری از مسائل قابلیت طرح دارد و من مطمئنم این شورا میتواند کمککننده باشد و ما بحثهای مهمی را میتوانیم در این شورا مطرح کنیم که یکی از آنها همین مساله نشان ندادن ساز است.

درخصوص پخش آثار تولید شده در پیش از انقلاب چه نظری دارید؛ در این ماههای اخیر میزان پخش آثار از نظر موضوعی بیشتر شده است.
پخش این گونه آثار از سالهای قبل است و دستورالعمل جدیدی صادر نشده است.

اما به نظر میرسد افراد و هنرمندان بیشتری به این دایره اضافه شدهاند. آیا این آثار مورد ارزیابی مرکز موسیقی قرار نمیگیرد؛
ما محدودیتی از این حیث نداریم که آثار پیش از انقلاب به هیچ وجه نباید پخش شود، بلکه آثاری که از قبل مجاز شناخته شده، (منظور در سالهای اخیر) پخش میشود و اگر مورد جدیدی باشد، ابتدا پیشنهاد میشود و در شورای مرکز موسیقی ارزیابی شده و اگر مجوز پخش گرفت آنگاه پخش میشود.

یکی از وظایف و حوزههای کاری مرکز موسیقی بخش استانهاست که بسیار هم مهم و گسترده است. در باب موسیقی استانها چه اقداماتی شده است؛
من از بدو مسوولیتم شورای موسیقی استانها را تقویت کردم. اعضای این شورا متشکل از مدیر طرح و نظارت، مدیر برنامهریزی و هنرمندانی چون راغب، دستپیش، میرزایی، کاکاوند، بکان، خدارحمی، باباشهابی، منظمی و دلنوازی است. جدای از تقویت این شورا من به اتفاق دو، سه نفر از اعضای شورا از سال گذشته تاکنون به 11 استان سفر کردهایم که دستاوردهای خوبی هم به همراه داشته است. ما به هر استانی که رفتهایم 40 جلسه برگزار کردیم؛ جلسه شعر و موسیقی، جلسه شورای معاونان و مدیران مرکز که در این شورا همه مدیران جمع میشوند و ما راجع به موسیقی محلی و مقامی و همچنین موسیقی رسانه صحبت میکنیم و از آنها خواستهایم تا مسوول موسیقی را به عنوان مشاور خود انتخاب کنند که با این اتفاق دست و بال مسوولان موسیقی تا حدودی باز میشود. کارگاه آموزشی یکی دیگر از جلسات ما در استانهاست که علاوه بر این، 2 جشنواره داریم که اولی جشنواره موسیقی اتحاد ملی و انسجام اسلامی است که بزودی فراخوان آن اعلام میشود و جشنواره بعدی در ادامه برنامه سال گذشته است که به نام «طنین تف» برگزار شده بود. بنا داریم «جشنواره» اتحاد ملی را در پاییز و طنین تف را در زمستان برگزار کنیم و فکر میکنم با توجه به تجربهای که از جشنواره «ترنم رحمت» کسب کردهایم، جشنواره موسیقی اتحاد ملی انسجام اسلامی با کیفیت خوب و مطلوبی برگزار شود.