کردستان زیبا

فصل سوم «نون‌خ» این روزها در حال بازپخش از شبکه تماشا است. «نون‌خ3» به دلیل توجه به کمدی موقعیت و استفاده بجا و محترمانه از لهجه و فرهنگ زیبای کردی موجب شادی و لذت فرهنگی مخاطب می‌شود. این سریال همچنین به بازنمایی همبستگی و اتحاد مردمی در مقابل چالش‌ها و مشکلات توجه کرده و تاثیر مثبتی بر انتقال ارزش‌ها و میراث قوم کرد به نسل جدید و از ورای آن وحدت ملی دارد.
قوم‌گرایی یکی از جریان‌هایی است که سال‌هاست با مدیریت جشنواره‌های غربی و جریان‌های اپوزیسیون در سینمای ایران پیش می‌رود «قومیت‌گرایی» است. یعنی نوعی از فیلم‌ها که به ترویج تقابل مرکز و حاشیه می‌پردازند و اقوام را در عناد با ملت نمایش می‌دهند. این نوع فیلم‌ها معمولا تصویری مطلقا منفی از اقلیم‌ها و شرایط زیست اقوام نیز به تصویر می‌کشند. هدف اصلی قوم‌گرایی در سینما، جلب توجه جشنواره‌های غربی از طریق نمایش تصاویر اگزوتیک و بیگانه‌پسند و همچنین تفرقه‌افکنی و تجزیه‌طلبی است.
 سریال «نونأ‌‌خ»، به‌جای قوم‌گرایی به «قوم‌نگاری» پرداخته است. یعنی به دور از اطوارهای روشنفکرنمایانه و پرهیز از نمایش تصاویر اگزوتیک و جشنواره‌پسندانه، به متن زندگی واقعی و فرهنگ زیبا و سنتی قوم کرد نزدیک شده است. قومی که در کنار سایر اقوام، یک کل بزرگ‌تر به نام ایران اسلامی را می‌سازند و بدون این اقوام، ملت بی‌معنا می‌گردد. کار بزرگ سریال «نون‌خ3» همین است که بین ملت و یک قومیت یگانگی ایجاد می‌کند. سرزمین ایران، رنگین‌کمانی از فرهنگ‌ها و رسوم و زیست-‌ بوم‌های مختلف انسانی است؛ «نون‌خ» نیز یکی از رنگ‌های آن را به مخاطب خودش عرضه می‌کند؛ هم به مخاطب کرد حس افتخار به این همه زیبایی را می‌بخشد و هم این که این فرهنگ را به دیگر ایرانیان معرفی می‌کند. جوانی که ریشه و اصلیتش کرد است، از آداب و رسوم، پوشش، موسیقی و طبیعت شگفت‌انگیز و باابهت مناطق کردنشین آگاه‌تر می‌گردد.
به همین دلایل حتی می‌توان «نون‌خ» را یک سریال راهبردی در زمینه مبارزه با تجزیه‌طلبی و قومیت‌گرایی و در جهت تحکیم وحدت ملی دانست. حداقل کارکرد راهبردی آثاری مانند «نون‌خ» این است که به دلیل نمایش جلوه‌های اقلیمی و طبیعی مناطقی که محل زیست اقوام هستند، موجب افزایش گردشگری و مسافرت به این مناطق می‌شوند و به طور خود به خود، تعامل و ارتباط مردم در دیگر نقاط و مناطق با این اقوام بیشتر می‌گردد و نتیجه مستقیم چنین رفت‌و‌آمدهایی، تقویت اتحاد ملی است. ضمن این که اقوام وقتی ببینند صداوسیمای مرکزی کشورشان به آنها بیشتر توجه می‌کند، ناخودآگاه احساس تعلق بیشتری به ملت خود پیدا می‌کنند.