۲روی سکه

با توجه به آنچه رقم خورده (و رقم می‌خورد) باید این ادعا را مطرح کنیم که در همین آغاز به کار نیم فصل دوم، تیم‌های استقلال و پرسپولیس راه‌شان را از هم سوا کردند. یکی کلی اما و اگر پیش روی خودش گذاشته و آن یکی بارش را بسته و به تاخت حرکت می‌کند و جلو می‌رود. با این تفاسیر دیگر چه باقی می‌ماند جز این که این دو تیم فعلا دو روی سکه شده اند، با شرایطی کاملا متفاوت و تقریبا نقطه مقابل هم...

پرسپولیس، قلب کورس قهرمانی

پرسپولیس حالا چنان موقعیتی دارد که خیلی صریح به این جمله می‌رسیم؛ «قهرمان نشدن این تیم خیلی سخت‌تر از قهرمان شدنش است». سرخ‌ها بی‌رحمانه پیش می‌روند، با برنامه و تاکتیک و با این که کلی کاستی دارند. اما هنر یحیی گل‌محمدی در هفته‌های اخیر همین شده است، نداشته‌هایش را به داشته‌هایش تبدیل می‌کند و از هیچ، همه چیز می‌سازد. پرسپولیس گاهی مجبور به بازگشت به فرمول‌های قدیمی می‌شود، البته اگر بتوانیم نام امید عالیشاه را فرمول بگذاریم. هنوز از داشته‌هایی استفاده می‌کند که گمان می‌رفت دیگر تاریخ مصرف‌شان تمام شده است. همچنان گمان می‌کنیم پرسپولیس خط حمله ندارد و باید برای گلزنی از این و آن کمک بگیرد. از قلب خط دفاع گرفته تا نوک خط حمله. با وجود همه این کاستی‌ها پرسپولیس خودش را خوب در قلب کورس قهرمانی جا داده است.

نکته فنی ۱: محمد عمری رفته رفته به یکی از قابل اتکاترین مهره‌های پرسپولیس تبدیل می‌شود، بازیکنی که برای یکه‌تازی کمی فرصت بیشتری می‌خواهد.

نکته فنی ۲: سروش رفیعی بعد از هفته‌های طولانی رخوت و ناکارآمدی بالاخره خودی نشان داد. تک گل سرخ‌ها روی پاس گل او به ثمر رسید.

نکته فنی ۳: شیخ دیاباته فعلا چنگی به دل نمی‌زند. بالاخره از بازیکنی که هفته‌ها مصدوم بوده و به‌تازگی به ترکیب تیمش رسیده چه انتظاری دارید جز این‌که در هفته‌های آینده بهتر شود.

نکته فنی ۴: مرتضی پورعلی‌گنجی نشان داده که می‌تواند به صورت آرام و تدریجی به بازیکن بهتری تبدیل شود به شرط این‌که بیشتر موقعیت‌شناس باشد.

استقلال، دورتر از دور

«بله، تقصیر من بود». اگر این جمله را از مربیان شاغل در لیگ‌برتر بگیرید نمی‌دانند چطور بار سنگین ناشی از شکست را برای خودشان سبک‌تر کنند. ساپینتو هم مثل نمونه‌های بی‌شمار وطنی یاد گرفته چه بگوید. اما کم‌کم وقت برای او تنگ می‌شود. وقتی دچار استرس می‌شود حرکت چشم‌هایش به این سو و آن سو سریع‌تر می‌شود و خیلی راحت نگرانی را از عمق چشمانش می‌خوانید. او باخت؛ باختی که تاوان سنگینی برای آبی‌ها دارد. اصلا این طور بگوییم؛ این سرنوشت‌سازترین باخت استقلال بود. حالا مرد پرتغالی خیلی باید هنر داشته باشد تا سرنوشت محتوم آبی‌ها را تغییر دهد. اما این ماموریت سنگین از پس مردی که هرگز از بازی‌های ۶ امتیازی سربلند بیرون نیامده برمی‌آید؟ دور و دور و دور. فاصله استقلال تا صدر جدول و قهرمانی همین قدر است.

نکته فنی ۱: زبیر نیک‌نفس که گویا قرار بود در فهرست مازاد قرار گیرد برترین بازیکن استقلال مقابل سپاهان بود. قدر پاس‌های عمقی او را هیچ یک از استقلالی‌ها ندانست.

نکته فنی ۲: استقلال نمی‌داند چطور در بازی‌های مهم و حساس در زمینه مالکیت توپ، تعداد پاس و میزان پاس‌های صحیح و تعداد شوت و خلق موقعیت‌های خطرناک مدیریت بهتری داشته باشد.

نکته فنی ۳: استقلال جوری بازی می‌کند که انگار آنالیز درستی از حریفان ندارد. این نکته در دیدار با سپاهان محرز بود.

نکته فنی ۴: تنها برتری استقلال این است که گاهی (فقط گاهی) هافبک‌هایش خلاقیت به خرج می‌دهند. ضمن این‌که آبی‌ها قدرت این را دارند تا سریع‌تر توپ را به گردش درآورند. اما وقتی از این ویژگی‌ها استفاده نمی‌کنند، چه فایده؟

روزنامه جام جم