گل به خودی وزارت ورزش!

انگلستان کشوری است که همواره تلاش کرده با ورزش، فرهنگ خود را در سرتاسر جهان تبلیغ کند. لیگ‌ برتر انگلیس نمونه بارزی از سلطه ورزش در جهان است.

هزینه‌های هنگفت برای ساخت زیباترین استادیوم‌های دنیا، جذب بزرگترین مربیان و بازیکنان جهان، چمن‌های مخملی، بهترین اسپانسرهای دنیا و همه و همه تنها یک دستاورد یا یک برد ورزشی به حساب نمی‌آیند. امروز همه در دنیا، درباره لیگ‌برتر انگلیس حرف می‌زنند.

ورزش محلی است برای قدرتنمایی یا گاهی انتقام‌ های بزرگ، درست مثل آن صحنه معروف دست خدا در دیدار آرژانتین و انگلیس در جام‌جهانی۱۹۸۶. در اوج مناقشات و جنگ‌های دو کشور بر سر جزایر فالکند، دست مارادونا از آستین خارج شد و برنده یک نبرد تاریخی را درون مستطیل سبز رقم زد.

در تاریخ ایران هم کم از این اتفاقات رخ نداده. بازی معروف ایران و آمریکا در جام‌جهانی۹۸ فرانسه یکی از آنهاست؛ دیداری که جامعه‌شناسان آن را در صف یکی از سه رخداد مهم اجتماع ملی ایرانیان در سه دهه گذشته قرار داده‌اند، کنار مساله انرژی هسته‌ای و نام خلیج‌فارس. برد حسن یزدانی مقابل تیلور آمریکایی یکی دیگر از آن دستاوردهای مهم ورزش بود.

همینطور برد تاریخی مرحوم علیرضا سلیمانی، کشتی‌گیر وزن ۱۳۰کیلوگرم در مسابقات کشتی آزاد قهرمانی جهان در سال۱۹۸۹ مقابل «بوریس بومگارتنر» معروف.

ورزش و قهرمانی‌های آن در طول دهه‌های گذشته به قدری حائز اهمیت است که رهبر معظم انقلاب در چند سخنرانی خود به آن اشاره کرده است.

به طور مثال ایشان در یک سخنرانی فرمودند: «ورزش قهرماني بايد در شأن ملت بزرگ ايران باشد و جوانان ما، در رشته‌های مختلف ورزشی برترين حرف را بزنند و درخشانترين چهره‌ها را نشان دهند.»

رهبر معظم انقلاب همچنین در سخنرانی دیگری گفتند: «ایستادن جوان ایرانی بر سکوی قهرمانی، برافراشته شدن پرچم کشور و نواخته شدن سرود ملی مایه تفاخر و مباهات ملت ماست.»

ایشان در یکی از سخنرانی‌های دیگرشان فرمودند: «به همه مسئولان ورزش کشور عرض می‌کنم: باید برای ورزش به عنوان یک کار جدّی، اساسی و لازم، رسیدگی مناسب و شایسته آن را بکنید؛ و اگر بخواهید این کار، آن چنان که شایسته است پیش برود، باید محیط ورزش را محیط معنوی کنید.» برآیند این حرف‌ها، حمایت از سرمایه‌های ورزش ایران است، اتفاقی که البته این روزها رخ نمی‌دهد....

یک افشاگری بزرگ

ذبیح‌ الله پورشیب یکی از ستاره‌های تاریخ کاراته ایران که مدال‌های طلای متعددی در کلکسیون خود دارد، روز گذشته در برنامه سلام صبح بخیر شبکه سه دست به افشاگری بزرگی زد و گفت: «یکی از مسئولان ورزش به من گفت به سلامت، می‌توانید از ایران بروید.»

او در توضیح این موضوع، اضافه کرد: «حقیقتا نمی‌دانم به این مسئول عزیز بر بخورد یا نه‌. برای ایشان ارزش و احترام قائلم. من گفتم آقای فلانی خیلی از ورزشکاران دارند می‌روند، اگر به آنها توجه نشود. این بد است. گفت بروند مهم نیست. خدا گواه است. به امام حسین(ع) قسم این حرف را گفت. دو رئیس فدراسیون و یکی دو قهرمان ملی هم شاهد هستند. نمی‌دانم این بنده خدا از حرف من چه چیزی برداشت کرد. گفتم آقا به مربی و ورزشکار کمتر هم بدهید می‌ماند. حیف است. اینها سرمایه هستند. چرا از کشور دور شوند. جواب داد بروید، باعث افتخار است. به سلامت! هرکس می‌خواهد از ایران برود. وقتی اینطور گفت، فکر کردم حتما با ورزشکاران دیگر بدتر هم حرف می‌زنند.»

در یک سال گذشته ورزشکاران یا مربیان زیادی به خاطر مسائل مالی کشور را ترک کرده‌اند و گویا سیاست «بروید به سلامت» همچنان قدم بلندی برای کوچ دوباره قهرمان‌های ملی است. از اردوی تیم‌های ملی مختلف اخبار نگران‌کننده‌ای به گوش می‌رسد. یکی از ورزشکارانی که ایران را ترک کرده در تماس با دوستانش در تهران گفته «اگر فقط ۲۰۰ میلیون می‌دادند و مشکلم حل می‌شد، هیچوقت کوچ نمی‌کردم.»

حالا بعضی از ورزشکاران بی‌صدا و تنها برای کسب درآمد به خارج از ایران می‌روند و بعضی دیگر مثل سعید مولایی علیه کشور شهادت می‌دهند و چالش‌های بزرگی پیش روی مسئولان و ورزش ایران قرار می‌دهند.

پورشیب اضافه می‌کند: «دستمزد من ماهی ۲میلیون و ۷۰۰هزار تومان است و با آن نهایتا پول آب معدنی و رفت و آمدم را می‌دهم!» در شنا، تکواندو، وزنه برداری، هندبال و... هم حقوق‌ها بهتر نیست و همه ورزشکاران گلایه دارند. در این شرایط یکی از مسئولان وزارت ورزش چنین جمله‌ای مقابل دو رئیس و چند ورزشکار حرفه‌ای به زبان آورده و همه ناخودآگاه یاد آن جمله معروف مقام معظم رهبری در جمع نخبگان می‌افتند: «تشویق جوانان به ترک کشور، خیانت است...»