پای صحبت‌های فریده شجاعی، پنج سال بعد از فوت منصور پورحیدری؛

بعد از مرگ همسرم، مسئولیتم سنگین‌تر شد

فریده شجاعی از مدیران ورزشی موفق و با دانش است که برای اعتلای ورزش دختران این سرزمین تلاش کرده است. او دکترای فیزیولوژی ورزشی دارد و سابقه تدریس در دانشگاه و عضویت در هیات علمی چند دانشگاه معتبر را هم در کارنامه کاری خود جای داده است.
کد خبر: ۱۳۷۴۰۷۸
نویسنده زینب زارع، روزنامه‌نگار

نایب رئیسی در فدراسیون‌های فوتبال، بسکتبال و گلف، معاون مجموعه ورزشی انقلاب و حضور در کرسی‌های بین‌المللی ورزشی، تنها گوشه‌ای از مسئولیت‌های شجاعی در این بیش از 30 سال و اندی خدمت او به ورزش ایران است.
شجاعی از 10سالگی بسکتبال را آغاز و در کنار آن هم در رده‌های مختلف برای تیم ملی فوتبال بازی می‌کند. حالا دخترش عسل نیز راه مادر را ادامه داده و هم بسکتبال بازی می‌کند و هم به مربیگری در این رشته مشغول است.او اکنون عضو کمیسیون زنان و ورزش کمیته ملی المپیک و مشاور رئیس فدراسیون گلف است.
کمتر کسی است که همسر او منصور پورحیدری، مرد دوست‌داشتنی استقلالی‌ها را نشناسد. به گفته شجاعی بعد از پنج‌سال از درگذشت همسرش حالا مسئولیت سنگین‌تری برای حفظ خانواده به عهده دارد.
خوبی‌های یک ازدواج ورزشی
شجاعی با مرور خاطرات گذشته و این‌که چگونه به اهداف ورزشی و تحصیلی‌اش رسیده، می‌گوید: من در ورزش جزو خوش‌شانس‌ها بودم، چون یک ازدواج ورزشی داشتم. من و منصور هر دو ورزشکار بودیم، همدیگر را درک می‌کردیم و هر کدام مشکلات مخصوص به خودمان را داشتیم. گاهی هر دوی ما در یک بازه زمانی در اردو بودیم. به همین دلیل کمتر با هم سرموضوعی اختلاف‌نظر داشتیم. همین درک متقابل باعث شد هر دوی ما پیشرفت کنیم. من در ۱۸سالگی ازدواج کردم و در خانه منصور دیپلم، لیسانس، فوق‌لیسانس و دکترا گرفتم. طی کردن این مراحل تحصیلی همزمان با داشتن فرزند، تدریس در دانشگاه و داشتن مسئولیت در سازمان‌های ورزشی بسیار سخت اما در عین حال بسیار شیرین بود. منصور شاید خیلی برای کمک به من وقت نداشت اما همیشه شرایطی را برایم فراهم می‌کرد که آزاد و راحت باشم و به آنچه دوست دارم، برسم. شجاعی در پاسخ به این سؤال که بعد از فوت همسرش شرایط چقدر متفاوت شده است، ادامه می‌دهد: مرگ یا بیماری، اجتناب‌ناپذیر است و می‌تواند برای هر کسی رخ دهد. درست است که بچه‌هایم -علی و عسل- زمانی که پدرشان فوت شد از آب و گل درآمده بودند اما نبود پدر برایشان سنگین بوده و هست. منصور محبوب بود و به دلیل محبوبیت او، بچه‌ها هم مورد توجه بودند. اتفاقی که بعد از فوت او تقریبا از بین رفت. در این میان، دخترم عسل آسیب بیشتری دید چون آن زمان خارج از کشور تحصیل می‌کرد و در کنار ما نبود. او هنوز هم باور نمی‌کند پدرش را از دست داده است. او تاکید می‌کند: هیچ جایگزینی برای پدر وجود ندارد، به همین دلیل مسئولیت من هم چندبرابر شده است. در برخی مسائل به عنوان مادر خانواده پشتیبان و حافظ خانواده‌ام بوده و سعی کرده‌ام همدم و تسلی‌بخش دردهای فرزندانم باشم.
هر روز بهتر از دیروز
شجاعی با تحلیلی از وضعیت فعلی ورزش بانوان می‌گوید: در این سال‌ها که در خدمت ورزش هستم و در جریان فعالیت‌های ورزشی بانوان قرار دارم، به چشم می‌بینم روزبه‌روز شرایط برای ورزش بانوان بهتر می‌شود. عده‌ای فعالیت‌های ورزشی بانوان کشورمان را با فعالیت‌های ورزشی زنان دیگر کشورها مقایسه می‌کنند. به نظرم اشتباه است. ما باید خودمان را با خودمان مقایسه کنیم. متاسفانه در کشورهای دیگر هم به ورزش مردان بیشتر اهمیت داده می‌شود. وقتی عضو کمیته بانوان آسیا بودم یکی از دوستان ژاپنی‌ام که مسؤول ورزش بانوان ژاپن‌ بود در آن سال‌ها می‌گفت در دوره‌ای تیم ملی فوتبال دختران ژاپن در جام‌جهانی فوتبال قهرمان و در مقابل تیم ملی فوتبال مردان ژاپن در آسیا چهارم شده بودند اما استقبال و توجهی که به تیم مردان شد به مراتب بیشتر از تیم دختران بود.

منبع: ضمیمه چاردیواری روزنامه جام‌جم

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها