به گزارش
جام جم آنلاین، محمدرضا حسینیبای، خبرنگاری که او را بیشتر با گزارشهای طنزش میشناسیم، یکی از همین خبرنگاران است که بازی مقابل دوربین را تجربه کردهاست؛ البته در نقش خودش. یک بار در سریال «دودکش۲» به کارگردانی برزو نیکنژاد و بار دوم در سریال «میانبر» به کارگردانی یزدان فتوحی که در هر دو مجموعه نقش خبرنگار را ایفا کرد. او مدتی است مشغول بازی در سریال «آزادی مشروط» به کارگردانی مسعود دهنمکی است که این بار هم در نقش خودش مقابل دوربین رفته، با این تفاوت که حضوری پررنگتر در سریال خواهدداشت. از این رو درباره حضورش در این سریال با وی گفتوگویی داشتیم که میخوانید:
از آنجا که موضوع سریال آزادی مشروط درباره کرونا و شهدای سلامت و کادر درمان است و شما هم از آن روزها گزارشهای بسیاری برای بخشهای خبری تلویزیون تهیه کردهاید، بازی در این سریال را پذیرفتید؟
من و تعدادی از همکاران جزو خبرنگارانی بودیم که از آن دوران تا به امروز اغلب گزارشهایمان با این مضمون بود؛ بنابراین در این سریال هم نقش خبرنگاری را بازی میکنم که درباره کرونا گزارش میگیرد. جالب است بدانید همان صحنههایی را که من گزارش گرفتهام، در این سریال تکرار میشود. مثلا صحنههایی که در قبرستان و غسالخانه و بیمارستان هست، برای من در این سریال تداعی شد. آقای دهنمکی به من خیلی اعتماد کرد و از من خواست در این سریال در نقش خودم بازی کنم. با اینکه خودشان به همه مسائل اشراف دارند، گاهی به لحاظ خبری و آنچه در آن دوران رقم خورده از ما مشاوره میگرفت.
پس دلیل حضور شما به عنوان بازیگر در این سریال برای این بوده که هم دنبال یک خبرنگاری بوده که به این مسائل اشراف کامل داشتهباشد و هم از خاطرات و مشاورههای شما در سریال استفاده کند؟
البته خودشان صحنههایی از این دست داشتند، اما چون من از وقایع آن زمان مطلع بودم، برای سوالات ایشان، پاسخ داشتم. با این حال خود کارگردان روی کلیت کار اشراف داشت. من هم در این سریال همان حسینیبای هستم؛ بدون گریم و لباس خاصی که فقط جلوی دوربین آقای دهنمکی رفتهام. یعنی نقش خودم را با همان نام و گزارشها در این سریال بازی کردهام.
از گزارشهایی که از ابتدای کرونا تا به امروز گرفتهاید و همچنین تصاویری که داشتید، در این کار استفاده شده و در اختیار گروه تولید این سریال قرار دادهاید؟
بله یک سری فیلمها و همچنین گزارشهای خبری را که از آن دوران داشتیم، در اختیار این پروژه قرار دادهایم و در این سریال استفاده میکنند.
شما در دو سریال قبلی نقش کوتاهی داشتید. از آنجا که حضور شما در این سریال پررنگتر از دو کار قبلی است، بداههگویی داشتید یا اینکه متن در اختیارتان قرار دادهاند و با دیالوگهای نویسنده بازی کردهاید؟
دیالوگ داشتم و برای شخصیت حسینیبای در لوکیشنهای مختلف متن نوشتهبودند. فکر میکنم بیننده، چون پیش زمینه ذهنی از گزارشهای ما در دوران کرونا دارد، وقتی ما را در این سریال میبیند، برایش باورپذیرتر است. در آن دوران اغلب گزارشهای من درباره کرونا بود و مردم میدیدند از نزدیک با این قضیه برخورد کردهام. وارد بیمارستان و غسالخانه میشدم. البته من هنوز هم درباره کرونا گزارش میگیرم.
با توجه به اینکه خودتان هم با این مساله درگیر شدید و در این دو سال گزارشهای بسیاری درباره کرونا تهیه کردهاید، چقدر فضاسازی آقای دهنمکی در ارتباط با این بیماری و شرایط آن روزها برای شما باورپذیر و ملموس بود؟
من فقط میتوانم درباره بخشهای خبری سریال صحبت کنم که خودم بازی کردهام. اگر نکتهای هم بوده با آقای دهنمکی صحبت کردم و به کار اضافه کردهایم و از این نظر دست من را باز گذاشتهاست.
اصلا چطور شد وارد دنیای بازیگری شدید؟ آیا بازیگری در کنار خبرنگاری به دغدغههای شما اضافه شدهاست؟ یعنی هر وقت به شما پیشنهاد فیلم و سریالی شود، میپذیرید؟
غیر از نقش خودم، دوست ندارم نقش دیگری را بازی کنم. اجازهای هم که مجموعه به من داده این است که فقط نقش خبرنگار را بازی کنم.
از واکنش دوستان و همکارانتان در بخش خبری بگویید که وقتی مقابل دوربین کارگردانی میروید، چه بازخوردی از آنها میگیرید؟ از این کار شما استقبال میکنند یا نه؟
به من میگویند استعداد بازیگری داری و مثل پژمان جمشیدی هستی (میخندد). پژمان جمشیدی یک عمر فوتبالیست بود، اما فهمید در این زمینه استعداد بیشتری دارد. الان هم آقای دهنمکی سکانسهایش را به خاطر اعتمادی که به من کرده، مدام بیشتر میکند. به عنوان مثال قرار نبود من در سکانسهای زندان باشم، اما برایم سکانس نوشت. جالب است بدانید در سریال «دودکش» هم امیرحسین رستمی به من گفت استعداد خوبی برای بازیگری داری. دورانی که دودکش را بازی کردم، همزمان با انتخابات بود و من درگیر کار خبری بودم. آقای نیکنژاد میگفت اگر وقت داشتی میخواستم سکانسهای تو را اضافه کنم. چون جواب دادهبود. فکر میکنم بازیام در این سریال هم جواب بدهد.
از وقتی که بازیگری را تجربه کردهاید، نگاهتان به این حرفه چقدر تغییر کردهاست؟ برایتان سخت نیست دیالوگ حفظ کنید و حس بگیرید و مقابل دوربین بروید؟ یعنی بازیگری درست نقطه مقابل خبرنگاری است. در خبرنگاری همه چیز یکباره اتفاق میافتد، اما در بازیگری شما متن دارید و همه چیز از قبل تعیین شدهاست و این کار را برای شما سخت نمیکند؟
من به بازیگری علاقه دارم، اما دوست دارم خبرنگار بمانم. در هر سریالی که بازی کردم، نقش خودم بوده؛ بنابراین خیلی با سختیهای این حرفه روبهرو نشدم. واکنش مردم هم برایم جالب بوده. خیلی از این اتفاق استقبال کردند.
همکاری با آقای دهنمکی چطور بود؟ چقدر با نوع نگاه و سبک فیلمسازیاش آشنا بودید؟
به نظرم آقای دهنمکی در کار خودش استاد است. اصلا یکی از دلایلی که پذیرفتم در این سریال بازی کنم، حضور ایشان بود. اتفاقا در زمینه بازیگری پیشنهادهای دیگری هم داشتم، اما خیلی علاقهمند حضور در آن کارها نبودم. چون این سریال برای شبکه سه تلویزیون است، دوست داشتم بازی کنم.
اتفاقا شما یکی از خبرنگارانی هستید که گزارشهایتان نمک و طنز دارد. حتی در دوران کرونا هم سعی میکردید در گزارشهایتان طنازی داشتهباشید. دلیل اینکه کمی از این فضا فاصله گرفتهاید و گزارشهای طنزتان کمتر شده، چیست؟
هنوز هم گزارشهایی از این دست دارم، اما طنز کار کمتر شدهاست. به هر حال گرفتاریهای مردم به قدری زیاد است که خیلی با این فضاها نمیتوان شوخی کرد.
برخی گزارشهایم رگههای طنز داشت
حسینیبای در پاسخ به این پرسش که استقبال مردم از حضور او به عنوان بازیگر چه بوده میگوید: استقبال مردم که خوب بوده و دوست داشتند. به خصوص سکانسی را که من در سریال دودکش پشت نیسان بودم، در ذهن دارند. در این سریال هم نکتههای طنز دارد و فکر میکنم مردم هم دوست داشتهباشند. چون بعضی از گزارشهای من رگههای طنز داشت. مثل گزارش خانهتکانی، کنکور، بدلکاری، سربازی و نیسان آبی و...