یک سرباز جنگ جهانی، نخستین بیمار ایدز

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از دیلی میل، بیماری ایدز از زمان ظهور بر روی کره زمین تا امروز جان بیش از 33 میلیون نفر را گرفته است. واکسنی برای بیماری نقص ایمنی انسانی کشف نشده است. البته داروهایی برای آن وجود دارد.

پروفسور ژاک پپین ، متخصص اپیدمیولوژیک در دانشگاه شربروک در کانادا  از دهه 1980 به بعد به عنوان پزشک عمومی در زایر (امروز جمهوری دموکراتیک کنگو) تلاش کرده است تا منشا ویروس ایدز را کشف کند.

مطالعات قبلی نشان می دهد که یک شامپانزه عامل انتقال این ویروس کشنده به انسان است. این اتفاق در جنوب شرق کشور کامرون در ابتدای قرن بیستم رخ داده است.

به هر حال ویروس ایدز نمونه بارزی از زونوتیک (انتقال ویروس بین انسان و حیوان) است؛ جایی که پاتوژن و یا همان عامل بیماری زا از یک گونه به گونه دیگر منتقل می شود. یعنی درست مانند کووید19 و یا آنفولانزا و یا آبله گاوی.

دکتر پپین در چاپ اول تحسین شده کتاب خود با عنوان "منشا ایدز" که در سال 2011 منتشر شد ، نتیجه گرفت که HIV احتمالاً در آغاز قرن بیستم یک شکارچی در کامرون را آلوده کرده است.

اما تحقیقات جدیدتر نشان می دهد بیماری شماره یک ایدز در جهان و یا در اصطلاح «بیمار صفر» آن شکارچی در کامرون نبوده است بلکه یک سرباز گرسنه به جای مانده از جنگ جهانی اول بوده است که از شدت گرسنگی یک شامپانزه را شکار کرده و خورده است.

پروفسور پپین گفت در طول جنگ جهانی اول  آلمان چندین مستعمره در آفریقا داشت و نیروهای متفقین تصمیم گرفتند به این مستعمرات حمله کنند که یکی از آنها کامرون بود. به این ترتیب کامرون از پنج جهت با ترکیبی از سربازان انگلیسی ، بلژیکی و فرانسوی مورد حمله قرار گرفت.

در یکی از مسیرهای حمله هزار و 600 سرباز قبل از رسیدن به مقصد نهایی در کامرون با پای پیاده  از لئوپولدویل به سمت رودخانه ای در کنگو و شاخه آن یعنی رودخانه سانگر حرکت می کردند.

این مسیر آنها را به شهری دورافتاده در مولوندو می رساند؛ مکانی که در مطالعات قبلی حدس زده بود که محل اولین مورد ایدز است.

سربازان قبل از حرکت به جلو سه یا چهار ماه را در مولوندو گذراندند. پروفسور پپین گفت وقتی آنها آنجا بودند ، مشکل اصلی گلوله های دشمن نبود  بلکه گرسنگی بود.

جمعیت عادی کل منطقه جنوب شرقی کامرون در دهه 1920 حدود چهار هزار نفر بود.

این ساکنان به دلیل شهرت بد سربازان جنگ جهانی در کشتار دسته جمعی و تجاوزهای بیرحمانه به زنان فرار کردند.

در نتیجه خالی شدن این منطقه از سکنه، غذای سربازان به زودی تمام شد.

پروفسور پپین تخمین می زند که طی مسیر روزانه تا 25 مایل و تغذیه ناکافی منجر به وجود آمدن شرایطی بسیار وخیم برای سربازان شد.

مسائل لجستیکی منجر به گرسنگی جمعی شد و سربازان را مجبور به ورود به جنگل برای شکار هر نوع حیوان قابل خوردن کرد.

وی به میل آنلاین گفت: «هزار و 600 سرباز با اسلحه و مهمات فراوان وجود داشت بنابراین سطح شكار در این منطقه طی این چند ماه به طرز چشمگیری افزایش یافت.فرضیه من این است که یکی از سربازان هنگام شکار در جنگل آلوده شده است. یک شامپانزه کشته شد و ویروس او به یک سرباز انتقال پیدا کرده است. سرباز  پس از جنگ  به لئوپولدویل بازگشت و احتمالاً اولین قطار انتقال ویروس خود را در لئوپولدویل آغاز کرد.»

پروفسور پپین معتقد است که هنگامی که ویروس این جایگاه را در جمعیت انسانی پیدا کرد  ابتدا به آرامی گسترش یافت.

وی تخمین می زند که این یک مورد انتقال مشترک انسان و دام در سال 1916 منجر به حدود 500 فرد آلوده در اوایل دهه 1950 شود.

شیوع ویروس اچ آی وی در این مرحله در درجه اول به دلیل استفاده مجدد از سوزن های کثیف در بیمارستان ها و در نتیجه کمبود منابع و قابلیت های محدود ضدعفونی کننده بود.

در دهه 1960 ، کنگو استعمار اروپا را کنار زد و این باعث هجوم پناهندگان و مهاجران به شهر شد.

گسترش فقر و فحشا بیشتر منجر به گسترش ویروس ایدز در آن مناطق شد.

دکتر پپین می گوید در عرض چند سال ویروس ایدز به ایالات متحده صادر شد و چهارم گسترش یافت.

این اطلاعات در کتاب دکتر ژاک به عنوان «منشا ایدز» منتشر شده است.

منبع: دیلی میل / مترجم: هیلدا حسینی خواه