جام جم گزارش می دهد
به گزارش جام جم آنلاین، دکتر سمیه فرهنگ دهقان - عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی - در گفتگو با ایسنا با بیان اینکه دو راه اصلی مواجهه با ویروس کووید 19 انتقال هوابرد از طریق قطره‌های تنفسی و آئروسل‌ها و تماس از طریق سطوح یا اشیای آلوده به این قطرات تنفسی است، گفت: «فومیت» به اشیای غیرزنده‌ای گفته می‌شود که می‌تواند ناقل این بیماری باشد؛ انواع سطوح از جمله چوب، فرش، مبلمان و حتی گرد و غبار معلق در هوا می‌تواند به عنوان یک فومیت عمل کرده و به شیوع بیشتر بیماری و ویروس کمک کند.
این متخصص بهداشت حرفهای با بیان اینکه فعالیت‌هایی همچون صحبت کردن، سرفه، عطسه، آواز خواندن و هوای بازدم افراد ناقل کرونا می‌تواند باعث رهایش قطرات و آئروسل در گستره وسیعی از اندازه ذرات شود، عنوان کرد: این ذرات رها شده بر اساس سایز می‌توانند ساعتها در هوا معلق مانده و یا طی مدت زمانی روی سطوح ته نشین شوند. میزان ماندگاری ویروس در قطرات تنفسی معلق در هوا معمولا سه تا 12ساعت بوده و همچنین میزان ماندگاری ویروس بر روی شیشه، پلاستیک، لوازم آشپزخانه، فولاد یا استیل 72 ساعت و روی پارچه‌ها و کاغذ تا 24 ساعت است.
معاون پژوهشی مرکز تحقیقات کنترل عوامل زیان آور محیط و کار با اشاره به ماندگاری نسبتا بالای ویروس بر روی اشیا و سطوح در دمای بین 4 تا 70 درجه سانتی گراد، عنوان کرد: از آنجا که تماس افراد با سطوح و اشیای آلوده یکی از اصلی‌ترین راه‌های انتقال این بیماری است؛ ضدعفونی کردن سطوح جزو اولویت های بهداشتی است و خوشبختانه ویروس کرونای جدید یک ویروس پوشش‌دار RNA دار تک‌رشته‌ای با اندازه متوسط 120 نانومتر است که با مواد ضدعفونی کننده غیرفعال می‌شود، بنابراین استفاده از مواد ضدعفونی کننده به عنوان یک اقدام پیشگیرانه بسیار مؤثر در قطع زنجیره انتقال یا کاهش این بیماری محسوب می‌شود.
وی با تاکید بر اینکه عدم آگاهی لازم و تجربه ناکافی در استفاده از مواد ضدعفونی کننده در مردم عادی و مراکز مختلف خدماتی و بهداشتی می‌تواند پیامدهای ناخوشایندی به همراه داشته باشد، گفت: استفاده بیش از حد از این مواد به طرق نادرست می‌تواند از دو دیدگاه سلامتی و ایمنی حائز اهمیت باشد؛ یکی برای سلامت افراد از نقطه نظر اثرات آنی یا دراز مدت بر روی پوست، سیستم تنفسی و سایر ارگان‌ها و دیدگاه بعدی از نظر ایمنی؛ چراکه بخارات و گازهای این مواد در حضور گرما و الکتریسیته ساکن خاصیت آتش پذیری داشته و احتمال بروز حریق و انفجار و حتی مسمومیت گازی را افزایش می‌دهد، همچنین خوردگی تجهیزات نیز از اثرات ناخواسته استفاده نادرست از این مواد است.
دکتر فرهنگ دهقان با اشاره به طرق مختلف تمیز کردن اشیا یعنی استریلیزاسیون (حذف کامل عوامل بیماری‌زا از روی اشیا یا سطوح)، ضدعفونی کردن (حذف تعدادی از پاتوژن‌های شناخته شده) و گردگیری ساده (حذف گرد و غبار و ذرات قابل مشاهده از سطوح)، عنوان کرد: استریلیزاسیون به تجهیزات خاص نیاز داشته و بعضا در مواد شیمیایی خاص به دو طریق فیزیکی و شیمیایی مثل بخار تحت فشار، گرمای خشک، تابش UV، گاز اتیلن اکساید، پروکسید هیدروژن و برخی از مواد شیمیایی انجام شده و بیشتر در مراکز خدمات بهداشتی درمانی استفاده می شود. در این میان گردگیری با دستمال نمناک یا با حضور دترژن‌ها نیز می‌تواند اثربخشی استفاده از روش استریلیزاسیون و مواد ضد عفونی کننده را بیشتر کند.
این متخصص بهداشت حرفهای با بیان اینکه برخی از مواد ضدعفونی کننده به دلیل دسترسی بیشتر، مقرون به صرفه بودن و قابلیت استفاده برای انواع و اقسام اشیا و سطوح بیشتر برای مقابله با کرونا استفاده می‌شوند، گفت: انواع الکل‌ها، کلرین‌ها، ترکیبات کلردار، فرمالدئید، گلوتار آلدئیدها، هیدروژن پروکسایدها، یدوفورها، فنیلین‌ها از این دسته مواد هستند.
دکتر فرهنگ دهقان با اشاره به آخرین منابع در رابطه با زمان تماس مؤثر ماده ضدعفونی کننده جهت از بین بردن ویروس، عنوان کرد: طبق گزارشات تایید شده کوارت‌ها 10 دقیقه، هیدروژن پراکسیدها از نوع قابل حل 10 دقیقه و الکل اتانول حدود دو دقیقه زمان برای بروز عملکرد موثر نیاز دارند. البته مواد ضدعفونی کننده اغلب با نام‌های تجاری شناخته می‌شوند، لذا افراد باید حتما به کاتولوگ ماده ضدعفونی کننده جهت اطلاع از فرمول شیمیایی آن مراجعه کنند.
این استادیار دانشگاه با بیان اینکه مواد ضدعفونی کننده معمولا ترکیبی از برخی از انواع صابون، روغن، سورفکتانت، کوارت، هیدروژن پروکساید، ایزوپروپانول، اتانول سدیم، هیپو کلریت، الاکتیو اسید، گلیکولیک اسید و برخی از مواد طبیعی یا مصنوعی هستند، توضیح داد: اثرات پوستی و سمی ایجاد شده توسط این مواد ضدعفونی کننده به عوامل مختلفی از جمله سلامت پوست، حساسیت فردی، میزان مصرف، غلظت و دز مصرفی، تعداد دفعات استفاده، مدت زمان مواجهه و استفاده همزمان از چند ماده ضدعفونی کننده بستگی دارد.
وی با اشاره به احتمال ایجاد حساسیت توسط انواع الکل‌ها، گفت: در الکل‌ها جذب پوستی یا نفوذ از راه پوست بسیار پایین بوده و بیشتر موارد درماتیت تماسی آلرژیک یا نوع تحریکی آن ناشی از پاسخ سیستم ایمنی پوست گزارش شده که البته در این میان ایزوپروپانول تحریک کننده تر از اتانول است.
این متخصص بهداشت حرفهای ادامه داد: از حساسیت‌های الکلی غیر از واکنش‌های آلرژیک، کهیر نیز دیده شده که ممکن است به علت ناخالصی‌ها و خوشبوکننده‌های استفاده شده در آن باشد؛ الدئیدها مانند گلوتار آلدئیدها نیز نفوذ پوستی ضعیفی دارند و می‌توانند به ایجاد نکروز و درماتیت پوستی آلرژیک (تغییر رنگ پوست و ایجاد لکه‌های زرد و قهوه‌ای) منجر شوند.
وی در ادامه بیگوآنید را به عنوان مواد حساسیت‌زای قوی پوستی معرفی کرد و گفت: این مواد جذب پوستی پایینی دارند اما باعث درماتیت تماسی آلرژیک می‌شوند؛ همچنین نفوذ پوستی ترکیبات کلردار مانند هیپوکلریت‌ها (مایع سفید کننده و وایتکس نیز گفته می‌شود) خیلی کم است ، ولی به شدت واکنش پذیر و اکسید کننده هستند و با داشتن خواص قلیایی باعث تحریک پوستی می‌شوند. البته سوختگی، ادم، تاول، قرمزی، درد، خواص خورندگی و سوختگی شیمیایی از دیگر عوارض پوستی ناشی از مواجهه با این مواد ضدعفونی کننده است.
معاون پژوهشی مرکز تحقیقات کنترل عوامل زیان آور محیط و کار با اشاره به سایر موارد ضدعفونی کننده با تاکید بر اینکه یدوفورها جذب پوستی دارند که این ویژگی به مدت زمان مواجهه بستگی دارد، گفت: ضدعفونی کننده PVP جزو معروفترین دسته این خانواده بوده و درماتیت تماسی، تحریکی، سوختگی شیمیایی، درد، تاول و ایجاد لوسیون‌ها یا زخم‌های پوستی و نکروز از دیگر عوارض ناشی از مواجهه با یدوفورهاست. همچنین درماتیت تماسی آلرژیک، تغییر رنگ پوست و ایجاد لکه‌های قهوه‌ای و سیاه از اثرات استفاده از یون‌های فلزی مثل یون‌های نقره یا نانو ذرات نقره و TIO2 است.
این محقق با بیان اینکه میزان نفوذ پوستی آلفاهیدروکسی اسیدها نیز به PH پوست، مدت زمان مواجهه و غلظت مواد ضدعفونی کننده بستگی دارد، عنوان کرد: عوارض پوستی همچون سوختگی، ایجاد پوست لایه لایه مثل آفتاب سوختگی، کهیر تماسی و همچنین یک ویژگی خاص منحصر بفرد تحت عنوان حساسیت به نور در این موارد گزارش شده، همچنین در مواجهه با غلظت بالای گونه‌ای از این مواد، مرگ سلولی کراتینوسیت‌های (سلول‌های اصلی سازنده اپیدرم) دیده شده است.
این عضو هیئت علمی دانشگاه در رابطه با عوارض ترکیبات پروکسیژن که یکی از معروفترین آنها آب اکسیژنه است، توضیح داد: تغییر رنگ پوست، اریتم، ادم و التهاب پوستی، حالت‌هایی مثل سوختگی شیمیایی در غلظت‌های بالای مواجهه و حالتی ناشی از تشکیل حباب‌های اکسیژن مثل آمبولی گازی در ریه گزارش شده است. دسته دیگری از پروکسیژن‌ها، پراستیک اسید است که به عنوان یک محرک پوستی برخلاف آب اکسیژنه معرفی شده، سوختگی و خارش از اثرات مواجهه با آن است، همچنین این ماده را به عنوان یک اکسید کننده قوی روی چربی پوست و پروتئین‌های کراتین پوست می شناسند.
دکتر فرهنگ دهقان در رابطه با عوارض ترکیبات فنولی که قدرت نفوذ بالایی در پوست دارند، نیز گفت: این ماده می‌تواند به راحتی لایه‌های پوستی را رد کرده و وارد بدن شود. درماتیت تماس آلرژیک، سوختگی شیمیایی، کاهش رنگدانه‌های پوستی تحت عنوان دپیگمانتاسیون و لکودرما نیز گزارش شده است. ماده دیگر یعنی سورفکتانت‌ها که به عنوان ماده کاهش دهنده کشش سطحی آب استفاده می‌شود نفوذ پوستی خیلی سریعی ندارند مگر اینکه طول مدت مواجهه زیاد شود و همچنین می‌تواند باعث علائمی همچون اریتم پوستی، ادیت پوستی، زبری، کهیر، تورم پوستی و خارش شود.
این عضو هیات علمی دانشگاه در رابطه با سایر اثرات سمی استفاده از مواد ضدعفونی کننده، اظهار کرد: کوات‌ها، هیپوکلریت سدیم، هیدرژون پروکساید، الکل و گلوتارآلدئیدها همگی می‌توانند باعث بیماری انسدادی مزمن ریه، آسم و تحریک چشم شوند. به عبارت دیگر علاوه بر مواجهه در زمان استفاده، باقیمانده مواد شیمیایی روی سطوح بعد از گذشت زمان تبخیر، وارد هوا شده و می‌تواند منجر به کاهش کیفیت هوای تنفسی برای سایر افراد به علاوه فرد استفاده کننده شود. در این میان پیامدهای مختلفی مانند آسم، آسم شغلی، واکنش‌های آلرژیک، ایجاد حساسیت، سرطان، آسیب‌های سیستم اعصاب مرکزی، آسیب‌های اکسیداتیو، آسیب به سیستم تولید مثل و در مورد کوات‌ها حتی مسائل ناباروری در اثر استفاده از این مواد گزارش شده است.
این متخصص بهداشت حرفهای با تاکید بر اینکه همچنین ماده ضدعفونی کننده گلوتار آلدئید به هیچ وجه نباید در فضای بسته استفاده شود، گفت: این ماده باعث تحریک غشا مخاطی چشم می‌شود و علاوه بر اثرات پوستی باعث آسیب به سیستم تنفسی می‌شود. همچنین از فرمالدئید نیز به دلیل تحریک غشای مخاطی، آسیب چشمی، آسیب سیستم تنفسی در کنار آسیب‌های پوستی در محیط بسته استفاده نشود.
این عضو هیئت علمی دانشگاه در بخش بعدی همچنین نسبت به شستشوی مواد خوراکی با ضدعفونی کننده‌ها و سفید کننده‌های قوی هشدار داد و گفت: گاها باقیمانده این مواد بر روی خوراکی‌ها از طریق سیستم گوارش وارد بدن شده و می‌تواند باعث آسیب جدی سلامت افراد از جمله نابینایی دائمی، تشنج، کما، آسیب ریه، هایپرناترمی مرتبط با افزایش سطح سدیم خون، آسیب دائمی به سیستم اعصاب مرکزی و حتی مرگ شود.
این متخصص بهداشت حرفهای ادامه داد: مواد کلردار (سفید کننده) برای پوست، چشم و سیستم تنفسی به شدت محرک هستند و در صورتی که به صورت تصادفی وارد سیستم گوارش شوند به علت وجود مواد سوزاننده در ترکیبشان می‌توانند باعث سمیت دستگاه گوارش شوند. مواجهه با کلرین‌ها نیز می‌تواند باعث آسیب به مخاط، تحریک دستگاه گوارش، چشم و بینی و همچنین ایجاد ضایعاتی در گلو و علائم آسم شود. اتیلن اکساید و گلوتار آلدئید هم می‌تواند باعث آسیب‌های جدی ریه شود.
این عضو هیات علمی دانشگاه در ادامه با بیان اینکه استفاده همزمان از مواد ضد عفونی کننده اثرات نامطلوب آن را افزایش می‌دهد، گفت: استفاده همزمان از این مواد سبب تولید بخارات و گازهای سمی شده که به شدت بر ریه اثرگذار بوده و باعث آسم و برونشیت مزمن می‌شود؛ به طور مثال با ترکیب مواد سفید کننده با پاک کننده‌های پایه آمونیوم‌دار، باعث تولیدکلروآمین و آمونیاک می‌شود که به شدت تبخیرپذیر و خطرناک است. همچنین از طریق ترکیب ماده سفید کننده با مواد پایه اسیدی، گاز کلر رها شده و می‌تواند از طریق سیستم تنفس وارد بدن شده و به ریه آسیب جدی وارد کند؛ همچنین در صورت ترکیب با الکل، کلروفرم که یک ماده سمی است، از طریق سیستم تنفس و هم پوست می‌توانند وارد بدن شده و آسیب وارد کند. همچنین ترکیب مواد ضدعفونی کننده کلردار با نیتروژن باعث تشکیل کلروآمین که ماده‌ای سرطان‌زاست، می‌شود.
معاون پژوهشی مرکز تحقیقات کنترل عوامل زیان آور محیط و کار با تاکید بر اهمیت اقدامات پیشگیرانه به هنگام استفاده از مواد ضدعفونی کننده و خصوصا ترکیب آنها با یکدیگر، گفت: اطلاعات لازم در مورد اثرات سمی مواد ضدعفونی کننده و عوارض ترکیب آنها باید در اختیار عموم مردم قرار بگیرد، همچنین استفاده از پوشش مناسب برای پوست مانند دستکش، حفاظت چشمی و استفاده از تهویه مطبوع محیط از ضروریات است، همچنین این مواد باید از دسترس بچه‌ها و حیوانات خانگی به شدت دور نگه داشته شود.
این عضو هیئت علمی دانشگاه یک برنامه ضدعفونی کامل را شامل دو مرحله پاک کردن گردوغبار و استفاده از مواد ضدعفونی کننده دانست و اظهار کرد: توصیه می‌شود که افزودنی‌های مواد ضدعفونی کننده قابل تجزیه زیستی باشد، البته زمانیکه مواد تجزیه پذیر زیستی در داخل مواد ضدعفونی کننده قرار گرفته و بعد از استفاده به خوبی آبکشی نشود، مواد شیمیایی فعالی بروی سطوح باقی می‌ماند که بسیار چسبنده بوده و هر کثیفی و گردو غباری را جذب و منبع غذایی خوبی برای رشد باکتری‌ها، قارچ‌ها و سایر میکروارگانیسم‌ها فراهم می‌کند.
وی پاک شدن سطوح قبل از استفاده کوات‌ها را بسیار مهم دانست و گفت: در غیر این صورت کوات خاصیت ضدعفونی خود را از دست می‌دهد، ضمن اینکه ترکیب باقی مانده بر روی سطوح می‌تواند ماده مغذی برای رشد باکتری‌ها و انواع میکروب‌ها فراهم کند. همچنین در حمام بقایای تفاله صابون می‌تواند محل مناسبی برای رشد میکروارگانیسم‌ها باشد.
وی درباره ضدعفونی کردن هوا، با بیان اینکه در مورد بکارگیری مواد ضدعفونی کننده برای هوا اطلاعاتی در دسترس نیست، گفت: پاشیدن الکل در هوا و خیابان‌ها و وسایل نقلیه برای کاهش ریسک انتقال کووید 19 هنوز به اثبات نرسیده است و حتی مرکز پیشگیری و کنترل بیماری های ایالت متحده در این رابطه مطرح کرده که تصفیه هوا با استفاده از مواد ضدعفونی کننده می‌تواند باعث ورود این مواد به سیستم فاضلاب و آلودگی منابع آب آشامیدنی شود.
این متخصص بهداشت حرفهای با بیان اینکه مواد ضدعفونی کننده حاوی کلر در تعامل با مواد شیمیایی دیگر می‌توانند محصولات فرعی بسیار خطرناک ایجاد کنند، گفت: یکی از مهمترین این مواد استیک اسید بوده که برای موجودات آبزی بسیار سمی است. در چین برای ضدعفونی و مهار کووید 19 از ازون استفاده می‌کردند که باعث ریسک‌های سلامتی بسیار جدی می‌شود، همچنین بسیاری از مواد ضد عفونی کننده حاوی پلی بوتیلن ترفتالات هستند که به عنوان یک ماده مضر برای محیط زیست محسوب می‌شود و در ادامه استفاده از UV برای ضدعفونی کردن مستقیم افراد در مقابل کووید 19 توصیه نمی‌شود زیرا باعث آسیب به چشم و پوست می‌شود.
این عضو هیئت علمی دانشگاه با تاکید بر رعایت اقدامات پیشگیرانه به هنگام استفاده از مواد ضدعفونی کننده، توصیه کرد: واحدهای بهداشت حرفهای محیط کار به خصوص مراکز خدمات بهداشتی درمانی، بیمارستان‌ها، کلینیک‌ها و مراکز دندانپزشکی و کلینیک‌های درمانی باید مطالب آموزشی را در قالب پوستر، پمفلت یا دستورالعمل کاری درخصوص خطرات استفاده از مواد ضدعفونی کننده، نوع وسایل حفاظت فردی مناسب کار با مواد ضدعفونی کننده، نحوه استفاده از وسیله حفاظت فردی و روش استفاده ایمن از ماده ضدعفونی کننده را در اختیار کارکنان قرار دهند. همچنین اکیدا توصیه شده اگر افراد پوست آسیب دیده دارند از تماس مستقیم با مواد ضدعفونی به دلیل افزایش قدرت نفوذ پرهیز کرده و از تجهیزات حفاظت فردی مناسب بهره ببرند.
دکتر فرهنگ دهقان با بیان اینکه هر وسیله حفاظت فردی بسته به جنس می‌تواند مناسب یک نوع ماده ضدعفونی کننده باشد، گفت: به طور مثال هنگام استفاده از ماده ضدعفونی کننده گلوتار آلدئید به هیچ عنوان از دستکش‌های لاتکس استفاده نکنید زیرا این ماده امکان نفوذ از دستکش را دارد و برای کار با این نوع ماده باید از دستکش‌های نیتریلی و بوتیلی استفاده شود.
این استادیار دانشگاه با بیان اینکه افراد به غیر از مواجهه پوستی به سایر مسیرهای مواجهه مثل تنفس و گوارش دقت داشته باشند، گفت: به طور مثال هنگام استفاده از مواد ضدعفونی کننده کلردار به دلیل رهایش گاز کلر حتما از وسایل تجهیزات حفاظت سیستم تنفسی و محافظت چشم استفاده شود. همچنین سعی شود ضدعفونی در ساعت‌هایی از روز انجام شود که افراد کمتری در محیط حضور داشته باشند و برای پاکسازی سطوح و اشیا حتما از تهویه مناسب محیط و با باز کردن در و پنجره‌ها اطمینان حاصل کنند. نکته مهم بعدی توجه به دستورالعمل راهنمایی استفاده از مواد است.
این عضو هیات علمی دانشگاه با بیان اینکه بسیاری از مواد ضدعفونی کننده خاصیت احتراق و انفجار دارند، گفت: به‌طور مثال اتانول و ایزوپروپانول دو ماده ضدعفونی کننده بوده که تاثیر آنها برای مقابله با کووید 19 اثبات شده ولی در زمان استفاده حتما باید از تهویه کافی استفاده شود، چراکه این مواد در غلظت‌های بالا به شدت فرار بوده و قابلیت احتراق و اشتعال دارند؛ همچنین این دو ماده در مواجهه با مواد رزین مصنوعی قابلیت تخریبی دارند؛ هیدروژن پراکساید نیز در مقابل گرما می‌تواند خاصیت انفجاری داشته باشد.
وی افزود: ترکیبات فنولی نیز خاصیت احتراقی دارند و در صورت تنفس بسیار سمی هستند. همچنین در مقابل وسایل لاستیکی و ترکیبات آلومینیومی یا موادی مثل روی، سرب و آبکاری آهن بسیار خورنده هستند، همچنین ترکیبات پلی اتیلن می‌توانند باعث آسیب به تجهیزات شوند.
معاون پژوهشی مرکز تحقیقات کنترل عوامل زیان آور محیط و کار با بیان اینکه بعضی مواد ضدعفونی کننده خاصیت خورندگی دارند و می‌توانند به تجهیزات آسیب برسانند، گفت: به طور مثال سدیم هیپوکلریت می‌تواند برای رزین های اکریلیک؛ پتاسیم پروکسی و مونوسولفات برای ترکیبات آلومینیوم، روی و آهن؛ و کلر هگزیدین گلوکونات نیز برای فلزات خاصیت خورندگی داشته باشند.
این متخصص بهداشت حرفهای در پایان با اشاره به گزارش‌های سازمان‌های حفاظت محیط زیست ایالات متحده در مورد توانایی مقابله با ویروس کووید 19 گفت: همچنین اثبات شده که دو ماده ضدعفونی کوات‌ها و آلکیدیوم آمونیوم اتیل گلیسین هیدروکلراید اثرات ضعیفی بر نابودی کووید 19 دارند.
این متخصص بهداشت حرفهای همچنین عنوان کرد: برای کسب اطلاعات بیشتر در این خصوص می‌توانید به راهنمای ریسک های سلامتی ناشی از مصرف مواد ضدعفونی کننده، مراجعه کنید.
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
دانشیار حقوق بینالملل دانشگاه تهران در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
یک پژوهشگر روابط بینالملل در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح کرد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتوگو با امین شفیعی، دبیر جشنواره «امضای کری تضمین است» بررسی شد
