به گزارش جام جم آنلاین به نقل از نمناک ، زن و مرد یا کودک در شرایطی که با ناکامی روبه رو می شوند یا پاسخ مطلوبی برای نیازهای خود پیدا نمی کنند، برای اثبات و ادای حق خود، قهر کردن را انتخاب می کنند و تا مدتی نامحدود با شخص مورد نظر صحبت نمی کنند تا به نوعی انتقام خود را از او بگیرند. در صورتی که زوج ها نمی دانند قهر کردن یکی از عوامل مهم آسیب زا در ارتباط زناشویی آن ها است که امکان دارد پیامدهای منفی زیادی در پی داشته باشد. بسیاری از افراد که با توسل به قهر سعی می کنند تا کار مثبتی در حق خود انجام دهند، استرس زیادی را تحمل می کنند. در این بخش در مورد علل و راه های موثر در برطرف کردن قهر میان زن و شوهر بررسی بیشتری خواهیم داشت.
این که زن و شوهرها با یکدیگر قهر می کنند و چطور می توان قهر را به آشتی تبدیل کرد، موضوعی است که زوج های جوان بهتر است با آن آشنایی بیشتری داشته باشند. در ابتدا باید دانست که، قهر، رفتاری کودکانه است. بنابراین باید بدانیم که هر یک از افرد در زندگی مشترک که از این روش برای دفاع یا آزار طرف مقابل استفاده می کنند، باید این موضوع را بپذیرند که هنوز به بلوغ عقلی نرسیده اند.
حتی بچه ها نیز بعد از قهر و دعواهای شدید با دوستان خود با گذشت مدتی کوتاه مثلا چند ساعت، آشتی می کنند و دوباره مانند سابق مشغول بازی می شوند، زیرا به بی اهمیت بودن قهر ریال واقف می شوند، اما بسیاری از افراد بزرگسال هنوز رفتار کودکانه خود را تکرار می کنند. البته باید توجه داشت که گاهی اوقات، ناراحت شدن و سرسنگین بودن با همسر در زمان که از او دلخور هستید، همیشه هم بد نمی باشد، حتی در شرایطی می تواند برای آگاه کردنن همسرتان از ناراحتی شما باشد اما این رفتار برای همه شرایط و مدتهای طولانی مناسب نیست.
در برخی مواقع یکی از زوجین، به طور خودمحور سخن می گوید و سخنان خود را با توجه به نیازهای خویش و تصورات خود بیان می کند و به نظرات و نیازهای همسرش بی توجه است. همین موضوع موجب دلخوری و قهر می شود؛ زیرا نسبت به تصورات و نیازهای فرد دیگر بی توجه شده و با این خودمحوری موجب قهر و دلخوری همسرش می شود. زیرا در این شرایط میان نوع نگرش، تفاوت وجود دارد و احساس ناامیدی و یاس در شخص ایجاد می گردد.
گاهی اوقات، زن و شوهرها نمی توانند منظور اصلی خود را به یکدیگر منتقل کنند ، به همین دلیل احساس ناکامی می کنند و تصور می شود که مورد بی توجهی همسر خود قرار گرفته اند، به همین دلیل دچار خشم و دلخوری می شوند و ارتباط خود را برای مدتی کوتاه قطع می کنند. البته عمق و مدت قهر و قطع ارتباط به اهمیت موضوع بستگی داردد و شاید میان چند ساعت تا چند روز متغیر باشد.
گفتن همیشه همسرم مقصر اصلی دعواست، او را متهم ردیف اول می دانید و این کار موجب می شود تا همسرتان برای تنبیه شما، قهر را انتخاب کند . اما گاهی اوقات، قهر کردن ترفندی بیش نیست تا همسرتان از خود را از انجام مسئولیت ها رها سازد. بسیاری از همسران با توسل به این ترفند، با یک تیر دو نشان می زنند، به این معنا که هم سلب مسئولیت از خود می کنند و هم به همسرشان یادآوری می کنند که هیچ انتظاری از آنها نداشته باشد. این افراد برای حل مشکل خود ناچار به قهر هستند، زیرا در این شرایط کمتر مواخذه خواهند شد و برای مدت کوتاهی هم که شده، بی مسئولیتی های خود را توضیح نخواهند داد.
یکی از دلایلی که مردها، به قهر پناه می برند این است که مایل به حفاظت از خود در برابر طغیان احساسات می باشند. زمانی که قهر مردان آغاز می شود، ضربان قلب آنها 10 ضربه در دقیقه کمتر می شود و به نوعی احساس انفعالی رهایی دست پیدا می کنند، اما از سوی دیگر ضربان قلب خانمها افزایش پیدا می کند که نوعی تناقض به وجود می آورد. این واکنشهای متفاوت، نوعی عکس العمل برای راحت شدن هستند که موجب پیشگیری از جهت گیری های کاملا متفاوت در مقابل برخوردهای احساسی هر یک از آنها خواهد شد.
باج گرفتن از همسر کاملا رفتاری آگاهانه و از روی عمد است .یعنی فرد در تمام دوران رشد خود برای رسیدن به منظور دلخواه خود، به نوعی از دیگرن باج گیری عاطفی انجام داده است. کودکی که با بهانه گیری. خواسته خود را مطالبه می کند و یا با دست گذاشتن بر روی نقاط ضعف والدین، به اهدافش می رسد ، امکان دارد که در بزرگسالی نیز با این روش سعی در برآورده کردن نیازهای خود داشته باشد. به همین دلیل با قهر کردن با همسرش تصور می کند که به هدفش می رسد.
ابعاد شخصیتی و درونی فرد نیز به قهر کردن مرتبط است، زیرا امکان دارد که فرد دارای عزت نفس پائین یا اسیب دیده ای داشته باشد. به همین دلیل گر در شرایط یا در معرض اختلاف عقیده و یا سلیقه قرار بگیرد ، چاره ای به جز قهر کردن ندارد. به همین دلیل در این شرایط مردم می گویند، به فلانی نمی شه گفت "بالای چشمت ابروست "یا "به فلانی زود برمی خوره" .قهر کردن مانند این است که زباله های خانگی را در زیر فرش بریزید، اختلافات را نمی توان با قهر، برطرف نمود، به طور مثال افراد بعد از مدتی سعی می کنند با یکدیگر صحبت کنند اما در صورتی که برای حل مشکل اقدامی نکنند، این اختلافات به قوت خود باقی خواهند ماند.
متاسفانه قهر کردن بیشتر توسط خانمها انجام می شود و تا زمانی که همسر پیش قدم نشود و عذرخواهی یا در اصطلاح منت کشی نکند، آنها به قهر خود ادامه می دهند. البته مردان بسیاری نیز وجود دارند که قهرهای طولانی مدتی با همسر خود داند. البته در موادی که حطای همسر از روی عمد و به دفعات تکرار می شود و راه حلهای ساده، چاره ای برای رفع اختلاف و ابراز ناراحتی نمی شود، استفاده از این راه کار تا حدودی مجاز می باشد، اما باید دانست که تکرار و طولانی شدن مدت قهر، برای زندگی مشترک بسیار آسیب زا است.
شخصی که با دیگران قهر می کند بیش از همه در معرض عواقب منفی قهر قرار می گیرد. هنگام قهر، فرد متحمل فشار روانی بیشتری می شود زیرا که می خواهد با حفظ خود شخص مقابل را تنبه یا تهدید کند. به همین دلیل انرژی مضاعفی را صرف می کند. قهر میان افراد فاصله عاطفی و شناختی ایجاد می کند، علاوه بر این قهرهای طولانی مدت، به تدریج میان افراد دلسردی ایجاد می کند، حتی اگر محیطی برای عشق ورزیدن وجود داشته باشد، به فضای زیستی محض تبدیل شده و زوج ها به جای داشتن روابط عاطفی و روانی، تنها برای حفظ و دوام زندگی ، به وظایف خود عمل می کنند.
برای ایجاد و نگهداری رابطه خوب با همسر باید از رفتارهای مخرب و قطع کننده پرهیز نمود. رفتارهای مهرورز و پیوند دهنده را با رفتارهای مخرب جایگزین کنید.مثلا حمایتگر بودن، گشاده رویی، احترام گذاشتن، گوش کردن و دلگرمی رفتارهای بسیار مناسبی هستند. ساعتی از روز را در کنار اعضای خانواده به گفتگو پیرامون مسائل مختلف سپری کنید. برای حل مشکلات خود، جلسات خانودگی برگزار کنید و با مشورت یکدیگر به دنبال راه حل مناسب باشید.
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
یک کارشناس روابط بینالملل در گفتگو با جامجمآنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد