در انتظار ترومای روانی پزشکان و پرستان در دوران پساکرونا / فرسودگی شغلی در انتظار کادر درمان

به گزارش جام جم آنلاین ، کادر درمانی اعم از پزشکان و پرستاران و سایر افراد شاغل در این بخش اکنون به شدت خسته هستند. خستگی چند ماه کار مداوم در کنار اینکه به چشم خود دیده اند برخی از همکارانشان از دست رفته اند بسیار تکان دهنده است. در این چند وقت اخیر نیز به دفعات اخبار متعددی شنیده ایم مبنی بر اینکه برخی از بیمارستان ها در این شرایط سخت به جای قدردانی از زحمات کادر درمان، به بهانه کمبود اعتبارات بخشی از نیروهای خود را تعدیل کرده اند که واقعا اتفاق تکان دهنده ای است.

آنها اکنون انرژی زیادی از دست داده اند. همه امیدواریم روزی پاندمیک کرونا بالاخره شر خود را کم کند و برود اما رفتن کرونا به معنای این است که کادردرمانی هم راحت شده اند. یک روان شناس اعتقاد دارد که به هیچ عنوان چنین نیست و برای بسیاری از پزشکان، پیراپزشکان، پرستاران و سایر کارکنان کادر بهداشت و درمان مقابله با کرونا تازه اول راه است و مشکلات روحی زیادی انتظار آنها را می کشد.  

دکتر مریم آذرمهر روان شناس در این رابطه به جام جم آنلاین گفت: مهم ترین مسئله این است که بسیاری از اعضای کادر درمانی چه حالا و چه در دوران پساکرونا با فرسودگی شغلی روبرو می شوند و نمی توانند انرژی گذشته را داشته باشند به خصوص اگر یکی از همکاران خود را در روند درمان بیماران کرونایی از دست داده باشند. فرسودگی شغلی یک پاسخ مزمن به شرایط مراقبت های بهداشتی است و یک بحران حاد بی سابقه به شمار می رود.

آذرمهر عنوان کرد: با افزایش همه گیر شدن کرونا در جامعه کارکنان کادر بهداشتی بیشتر از هر فرد دیگری درگیر این مسئله بودند و تمام تلاش خود را به کار بردند تا مسئولیت های خود را به درستی انجام بدهند. بسیاری از اعضای کادردرمانی در کنار تمام فشارهای کاری باید شرایط دیگری مثل خطر تعدیل و یا کاهش حقوق را هم تحمل می کردند که به شدت با روح  و روان آنها بازی کرد.

این روان شناس گفت: متاسفانه بسیاری از افراد شاغل در بخش درمان بیمارستان و سایر مراکز درمانی مدت زمان های طولانی از خانواده و فرزندان خود دور افتادند که این موضوع به تشدید بد شدن حالات روحی آنها کمک کرد. اینطور باید بگویم که اکنون بخش مهمی از کادر درمانی مقابله با کرونا با مشکلات روحی زیادی روبرو شده اند و شایسته است خیلی بیشتر از اینها به این قشر فداکار و زحمتکش توجه شود.

وی افزود: ما باید در انتظار ترومای روانی پزشکان و پرستان در دوران پساکرونا باشیم و برای اینکه این اتفاق نیفتد از همین اکنون شرایط خوب روحی و روانی برای آنها ایجاد کنیم. تا همین امروز افراد بسیار زیادی از کادر درمانی و پزشکی خود به کرونا مبتلا شده اند و یا اینکه جان خود را در این راه از دست داده اند که چنین اتفاقاتی ذهن و روح دیگر افراد فعال کادر درمانی را خسته می کند. کمبود توجه و فقدان امکانات کافی روحیه کادردرمانی را ضعیف تر خواهد کرد.

آذرمهر یادآور شد: کارمندان مراقبت های بهداشتی سلامت خود را به خطر می اندازند ، شاهد مرگ و میر بالاتری هستند و در کنار همه اینها ممکن است متوجه شوند با تحمل این سختی ها آینده شغلی نامعلومی دارند که بار روانی سنگینی را به آنها وارد می کند. من پیش بینی می کنم در دوران پساکرونا با یک پدیده به نام بی انگیزگی و بی روحیه بودن کادر درمانی روبرو باشیم. این فشارهای حاد می تواند به مشکلات سلامت روان منجر شود.

این روان شناس بیان داشت: شغل پزشکی در شرایط عادی هم حرفه ای استرس زا است. خواسته های جسمی ، فشار روانی و فرایندهای کار بی اثر می تواند به فرسودگی منجر شود. برخی از اعضای کادردرمانی نیز ممکن است آنچنان ناامید شوند که کار خود را ترک کنند. فرسودگی شغلی یک پاسخ مزمن به شرایط مراقبت های بهداشتی است. این یک بحران حاد بی سابقه است.

آذرمهر خاطرنشان کرد: شرایط سخت حاکم بر محیط کاری کادر درمان مقابله با کرونا آنچنان وی را تحت تاثیر قرار می دهد که آسیب پذیری او در زندگی شخصی را هم افزایش می دهد و وی وارد مرحله سردرگمی و عدم اطمینان نسبت به مسائل مختلف می شود.

وی اذعان داشت: در یک مقاله خواندم که یک تحقیق روی تعداد زیادی از اعضای کادر درمانی در یکی از شهرهای کرونازده چین انجام شده و نتیجه این تحقیقات این بود که 50 درصد از آنها دچار افسردگی و یا حداقل نشانه های اولیه آن شده اند.

آذرمهر تاکید کرد: بی خوابی به دلیل فشار زیاد کاری و نداشتن تغذیه مناسب به دلیل ترس از محیط آلوده دیگر مشکلاتی است که جمعیت قابل توجه کادردرمانی را نه فقط در ایران که در سراسر جهان تحت تاثیر قرار داده است. ساختار بهداشت روانی ما نیز به گونه ای نیست که نیازهای روحی تمامی کادر درمان را برآورده کند و این را هم باید بگویم علائم افسردگی و فرسودگی شغلی بسیاری از آنها نامشخص است و اصلا آن را نشان نمی دهند. حمایت گسترده از سلامت روانی باید در دامنه گسترده و مداوم قرار داشته باشد.

این روان شناس در پایان گفت: قدردانی های مداوم و نمادین از کادر درمانی مقابله با کرونا کافی نیست و آنها حمایت های خیلی بیشتری نسبت به این اتفاق می خواهند. درد و رنجی که آنها متحمل می شوند قابل درک برای مایی که از بیرون نگاه می کنیم کافی نیست اما حداقل با آگاهی نسبت به مشکلات روحی آنها می توانیم شرایطی را فراهم کنیم که مسئولان را به این فکر بیندازیم که بیشتر از آنها حمایت کنند.

هیلدا حسینی خواه / جام جم آنلاین