کودکان چه تصوری درباره ویروس کرونا دارند؟

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از verywellfamily ، همه ما نگران ویروس کرونا هستیم، بزرگ ترین بلایی که در هزاره سوم بر سر بشریت آماده است. اکنون که این سطور به نگارش در می آید هزاران نفر در سراسر جهان به این بیماری مبتلا شده و هزاران نفر دیگر در پی شیوع این ویروس جان داده اند. ما نگران هستیم، نگران آینده ای که امیدواریم در آن خبری از کرونا نباشد و خودمان، خانواده هایمان، بچه هایمان و اطرافیانمان را تهدید نکند.

کودکان در برابر ویروس کرونا چندان آسیب پذیر نیستند. البته این فقط درباره جنبه جسمانی آنهاست. جنبه روحی آنها تفاوت دارد. حالا که کودکان زیادی مجبور به ماندن در خانه هستند، مدرسه نمی روند، تفریح بیرون از فضای خانه ندارند و از سویی مدام هم با حجم زیادی از خبرهای نگران کننده درباره کرونا روبرو هستند اوضاع چطور است؟

ما به راحتی درباره چیزهایی که درباره ویروس کرونا می شنویم احساس نگرانی می کنیم و این قابل پیش بینی است که کودکان هم به اندازه ما و حتی بیشتر نگران شوند. کودکان درک پایین تری دارند اما اضطراب، استرس و غم آنها در برخی موارد بسیار زیاد می شوند. داشتن یک بحث منقطی و به وجود آوردن حس پشتیبانی از کودک می تواند کمک زیادی به او کمک کند که افکار منفی خود را پشت سر بگذارد.  

پریسیلیای 9 ساله به شدت می ترسد. او می گوید ویروس کرونا را به شکل ابر قرمزی می بیند که به خانه نزدیک می شود و از درزها خود را به درون خانه می کشد. این ابر قرمز اول به سراغ پدر و مادر و سپس برادر سه ساله پریسیلیا می رود و در نهایت خود او را به دام می اندازد. پریسیلیا ویروس کرونا را به شکل غول می بیند. او مدام به این فکر می کند که بالاخره او و همه اعضای خانواده اش به ویروس کرونا مبتلا می شوند و پس از تحمل درد و رنج زیادی همگی می میرند. دختربچه دچار اضطراب زیادی شده و فکر می کند دیگر هیچ چیز مثل سابق نمی شود.

پریسیلیا تنها کودکی در دنیا نیست که بابت ویروس کرونا به ترس و وحشت افتاده. بسیاری از کودکان اکنون به دلیل شیوع این ویروس مرموز به اضطراب افتاده اند. برای کنترل ترس و نگرانی این کودکان باید کاری کرد. گام به گام جلو رفت و نباید فراموش کرد آغوش گرم والدین و سایر اعضای خانواده بزرگ ترین مرهم برای دل آنهاست.

1-از او سوال بپرسید

کودک را جلوی خود بنشانید و درباره ویروس کرونا از او سوال کنید. مثلا اینکه چه چیزی از آن می‎داند و به نظرش ابتلا به آن چگونه باید باشد. سپس به جواب های او خوب گوش کنید و مبادا حرفش را قطع کنید. سپس آن بخش هایی از جواب هایش را که با منطق جور درنمی آید به او گوشزد کنید. بخش قابل توجهی از ترس و وحشتش را از طریق همین جواب ها می توانید به دست بیاورید. به او بگویید ترس و وحشتش چقدر بی مورد است و به صورت منطقی روند سرایت را توضیح دهید.

2-حقیقت را بگویید

وقتی نوبت به توضیح دادن شما می رسد باید صادق باشید. حقیقت ماجرا را بگویید و به این اشاره کنید که تا امروز افراد زیادی جان خود را در پی این بیماری از دست داده اند. به آنها بگویید که روند ابتلا به این بیماری چقدر ساده است و چقدر خطر انسان را تهدید می کند. اما در ادامه هم شرح دهید که چگونه می توان به راحتی از این بیماری پیشگیری کرد.

3-دقیقا یاد بدهید

باید به آنها دقیقا یاد بدهید چگونه دست های خود را بشویند، چطور موقع عطسه و سرفه جلوی دهان خود را بگیرند و چگونه از شخص مبتلا جلوگیری کنند. آنها باید بدانند ویروس چگونه وارد بدن می شود و کدام یک از اندام های بدن را مورد حمله قرار می دهد.

4-سرگرمی در خانه

علاوه بر درس خواندن، کودک باید بتواند بازی هم بکند. البته فقط بازی کردن سر او را گرم نمی کند. مشارکت در برخی از اموری که مختص به بزرگسالان است نیز سر او را گرم می کند و از اضطراب او می کاهد. سرگرمی در خانه می تواند به معنای آشپزی، کمک در نظافت خانه و ... باشد البته با نظارت بزرگسالان.