رادیو و تلویزیون مهم‌ترین ابزار سرگرم‌سازی

فیلمنامه، مهم‌ترین بخش یک سریال است، ولی در کشور ما متاسفانه چیزی که اهمیت دارد ابتدا بازیگر و بعد کارگردان و تهیه‌کننده و فیلمنامه در رتبه آخر اهمیت است.

دقت کنید تمام سریال‌هایی که فیلمنامه‌های مناسب و منسجمی داشته‌اند نظیر «هزاردستان»، «امام علی» و «کیف انگلیسی»، پروژه‌های خوبی از آب درآمدند.

برخی می‌گویند سوژه‌های محدود عامل شکل‌گیری فیلمنامه‌های ضعیف است اما من می‌گویم حتی اگر سوژه جذاب نباشد، ولی ساختار فیلمنامه‌ کشش داشته باشد به یقین می‌توان از دل آن، یک فیلم مناسب برای تماشاگر بیرون کشید.

متاسفانه برخی فیلمنامه‌ها کپی‌برداری از آثار خارجی یا حتی آثار ایرانی دهه‌های گذشته است و برای همین هم مخاطب چنان که باید به سمت سریال نمی‌آید.

در کشور ما رادیو و تلویزیون، مهم‌ترین ابزار تبلیغات و فرهنگسازی است. رادیو در این 40سال با این همه محدودیت، خوب عمل کرده است و سریع و به‌روز بوده و تلویزیون هم کمابیش سعی بر بهبود داشته است.

من در حسن نیت بیشتر مدیریت‌ها هیچ شکی ندارم و سابقه آنها هم همین را نشان می‌دهد که آدم‌های موجهی از لحاظ کاری و اخلاقی و حتی دلسوزی هستند، ولی برخی کارها باید به صورت ریشه‌ای حل شود و ازجمله تمرکز بر ارتقای کیفی سناریوها.

باید همه کمک کنند به رونق کیفی فیلمنامه‌ها تا در سایه ارتقای کیفی فیلمنامه‌ها، رشد سریال‌سازی را شاهد باشیم و روزبه‌روز بر دامنه مخاطبان سریال‌های خود بیفزاییم.

حسن هدایت - کارگردان / روزنامه جام جم