ناکام جشنواره روی پرده سینما

یاسمن خلیلی‌فرد، منتقد سینما و نویسنده، آستیگمات را فیلمی خوش ساخت و بی‌ادعا می‌داند. او به جام‌جم می‌گوید: آستیگمات جزو آن دسته از فیلم‌هایی بود که به جشنواره فیلم فجر راه نیافتند، اما فیلمی خوش ساخت بی ادعا و به شدت جسورانه بود.
او می‌افزاید: آستیگمات یک درام خانوادگی است که بحران‌های مختلف خانواده‌ای را به تصویر می‌کشد که در شرف از دست دادن خانه‌شان هستند.
طبیعتاً این، تنها بحران فیلم نیست و آدم‌های فیلم با مشکلات کوچک و بزرگ دیگری نیز دست و پنجه نرم می‌کنند که قربانی اصلی تمامی این بحران ها، کسری، پسر 12 ساله خانواده است.
نمی‌توان گفت آستیگمات از زاویه دید این کودک روایت می‌شود، زیرا پسرک در تمامی صحنه‌های فیلم حضور ندارد، اما انتخاب‌ها و تصمیمات بزرگسالان داستان عمیقا بر او و وجوه مختلف زندگی‌اش تأثیر می‌گذارند.
در این درام، حضور مادربزرگ جوان (مهتاب نصیرپور) نیز پررنگ، موثر و اساسی است. زنی که تنها شخصیت «عاقل» داستان است، پسرش در سن کم ازدواج کرده، بچه‌دار شده و مشکلات بسیاری را برای او به وجود آورده است.
خلیلی فرد توضیح می‌دهد: در موجودیت فیلم توجه به مضمون روابط اعضای خانواده کاملا به چشم می‌خورد؛ مرد جوان لاابالی و دمدمی مزاجی که به‌تازگی مصرف الکل را ترک کرده (محسن کیایی) و جیره‌خور مادر میانسالش است، مادری که خود در یک رابطه عاطفی پنهانی به سر می‌برد و در انتظار ازدواج با مردی هم‌سن و سال خودش است (حسین پاکدل) و عروس، زنی جوان و به شدت بی‌فکر (باران کوثری) که از کوچک‌ترین وظایف مادری خود درمانده و مادرشوهر زنی است که به‌رغم تنگناهای مالی و مطلقه بودنش بار تمامی مشکلات خانواده را بر دوش می‌کشد.
در این میان با شخصیت دیگری هم روبه‌رو هستیم؛ پدر معتاد جهان (سیامک صفری) که در ضدیت با همه چیز است و شخصیتی سرکوبگر دارد و علی‌رغم جدایی‌اش همچنان برای همسر سابقش مشکل درست می‌کند و او نیز به نحوی می‌خواهد بار مسؤولیت‌هایش را بر دوش زن بیندازد.
او در ادامه خاطرنشان می‌سازد: فیلمساز هرگز تلاشی برای اغراق در نمایش وجوه مثبت یا منفی اخلاقی هیچ‌یک از شخصیت‌هایش نمی‌کند.
کات‌ها به‌موقع و کافی‌اند. فیلم از ریتم نمی‌افتد و مخاطب کشش خود را برای دنبال کردن داستان اصلی از دست نمی‌دهد و بازیگران نیز در ارائه نقش‌هایشان سنگ‌تمام گذاشته‌اند.
خلیلی‌فرد تصریح می‌کند: یکی از این بخش‌های خلاقانه نامه‌نگاری پسربچه برای معلمش است؛ یکی دیگر، مساله پرورش زالو ست که باز هم نشانه‌هایی را در دل خود می‌پرورد و به نظر من عشق میان زن و مرد میانسال فیلم نیز بسیار باورپذیر از آب درآمده است.

ساناز قنبری

سینما