جنـگ هیچ‎گاه تغییر نمی‌کند!

هر کدام نگاه می‌کنند ببینند کدام یک تم و فضای بازی بعدی خود را زودتر معرفی می‌کند، آنها هم تقریبا همان کار را انجام دهند. کال آو دیوتی یا ندای وظیفه که از معدود ترجمه‌های خوب فارسی را دارد، کارش را با جنگ جهانی دوم در دورانی که Medal of Honor سردمدار بود، آغاز کرد. در چهارمین نسخه با یک حرکت نوآورانه و جریان‌ساز به جنگ‌های معاصر منطقه‌ خاورمیانه وارد شد، سپس به جنگ سرد بازگشت و از آنجا جنگ‌های نوین و آینده‌نگرانه را ادامه داد تا جایی که در نسخه‌ پیشین کار به نبردهای بین کهکشانی و فضایی هم کشید!

اما رفته رفته سلیقه‌ مردم عوض شد، آنها دیگر از این همه تکنولوژی و تجهیزات پیشرفته نظامی در جنگ‌ها خسته شده بودند و آرزو می‌کردند به جای بازوی مکانیکی و اتصالات عجیب و غریب الکترونیکی، همان گل و لجن و خون دوران جنگ جهانی را روی صورت و بدن سربازان ببینند. فرنچایز چند میلیارد دلاری اکتیویژن نیز همچون بتلفید این خواسته را شنید و با شعار بازگشت به ریشه‌ها به جنگ جهانی دوم پرداخت تا پس از عمری قرار دادن سلاح‌های انرژی کیهانی و تجهیزات علمی-تخیلی در دستان بازیکن، دوباره M1 را از انبار خارج کند!

بخش داستانی

«ندای وظیفه» مثل همیشه از سه بخش اصلی داستانی، چند نفره و زامبی تشکیل شده و تیم سازنده تلاش کرده تا نوآوری و چیزهای جدید در آنها پیاده‌سازی کند، تلاشی که با نگاه به کل بازی می‌توان گفت چندان موفق نبوده است.

داستان بازی سرگذشت یکی از آن جوان‌های عشق قهرمان بازی آمریکایی به اسم Daniels و جوخه‌اش را روایت می‌کند که برای رهایی جبهه‌ غربی اروپا و آزادسازی فرانسه در سال 1944 و از آنجا ورود به قلمرو نازی‌ها در خاک آلمان می‌جنگند. کاراکترهای بازی بیشتر از آن‌که شخصیت باشند، تیپ‌ها و کلیشه‌هایی هستند که بارها در بازی‌ها و فیلم‌های دیگر بخصوص با موضوع جنگ جهانی دیده‌ایم. گیم‌پلی بازی از D-Day یعنی روز حمله‌ متفقین به ساحل نرماندی فرانسه آغاز می‌شود و ساختار مراحل بازی حتی به نسبت نسخه‌های قبلی ندای وظیفه هم خطی‌تر و یکنواخت‌تر شده است. سکانس‌های سینمایی گیم‌پلی یکنواخت و قابل پیش‌پینی بوده و تنوع زیادی ندارند.

سلاح‌های بازی نیز چندان به گونه‌ای نیست که شما را به تعدد استفاده ترغیب کند و کلا حس سلاح‌های جنگ جهانی را خوب القا نمی‌کند. مثلا سیستم احیای خودکار سلامتی را برداشته و از بسته‌های سلامتی در محیط استفاده کرده‌اند، اما وفور آنها حتی در درجه‌ خیلی سخت بازی نیز در عمل باعث شده همان حس برای شما ایجاد شود. بخصوص این‌که هر چند وقت یکبار می‌توانید از هم جوخه‌ای‌های خود نیز درخواست سلامتی و مهمات کنید و از این نظر هیچ‌وقت کمبود نداشته باشید. بخش داستانی ندای وظیفه هیچ‌ چیز جدیدی به شما ارائه نمی‌دهد و تمام کردنش پنج تا شش ساعت نیاز دارد که تا قبل از کلافه‌شدن کافی است! با این حال اگر همچون نگارنده از موضوع جنگ جهانی لذت می‌برید، تمام کردن بخش داستانی ارزش زمانی را که صرف می‌کنید، دارد.

بخش چندنفره

اگر نسخه‌ جدید ندای وظیفه ذره‌ای نوآوری داشته باشد، آن را می‌توانید در بخش چند نفره‌اش پیدا کنید که البته نوآوری‌ها الزاما همیشه هم خوب نیستند. از موارد جدید این بخش می‌توان به HQ اشاره کرد که یک جور فضای اجتماعی است تا بازیکنان دستورات جدید برای ماموریت‌هایشان دریافت کنند، تجهیزات و سلاح‌های خود را انتخاب کرده و سم این روزهای بازی‌های کنسولی یعنی جعبه‌های شانسی را باز کنند. نگارنده خیلی دوست دارد صرفا به دلیل وجود این ویژگی در بازی و هر بازی دیگری که Loot Box داشته باشد 4نمره از آن کم کند، ولی دریغ که این کار همیشه شدنی نیست!

ساختار بخش چند نفره تغییر چندانی ندارد، اما متاسفانه طراحی مراحل در تعدادی از نقشه‌ها به گونه‌ای است که راه را برای اسنایپرها بسیار هموار می‌کند یا سیستم اسپاون بازی گاهی شما را پس از کشته شدن جلوی دشمنان ظاهر می‌کند. حالت جدیدی به اسم War به بازی اضافه شده که در آن یک تیم باید سلسله ماموریت‌هایی را انجام داده و تیم دیگر از انجام آنها جلوگیری کند. نتیجه‌ انجام هر ماموریت به‌صورت سینماتیک نمایش داده شده و جلوه‌ داستانی خاصی به بخش چند نفره افزوده است.

بخش زامبی

بخش زامبی در نسخه‌ جدید ندای وظیفه دستخوش پیشرفت و بهای بیشتری شده است، از جمله آن‌که صداپیشگان مطرحی برای آن گویندگی کرده و طراحی‌های بصری زیبایی مربوط به زامبی‌ها و فضاسازی‌ها صورت گرفته است. ماجرای این بخش در مورد یک گروه چهار نفره است که باید با همکاری هم از سد سیل تمام نشدنی زامبی‌ها گذر کرده و مصنوعات و صنایع عتیقه و ارزشمند رایش را جمع‌آوری کنند. با امتیازهایی که در خلال مبارزه به دست می‌آورید، می‌توانید به سلاح‌ جدیدتر دسترسی یافته و شانس‌تان را برای بقا افزایش دهید. عجیب آن‌که این بخش از ندای وظیفه در این نسخه یکی از بهترین ویژگی‌های بازی است و حتی بعضی مواقع قالب ترسناک هم به خود می‌گیرد، زیرا تیم سازنده به وضوح نشان داده چه مهارتی در خلق زامبی‌های ترسناک و چندش‌آور دارد.

جمع‌بندی

Call of Duty World War II یک عنوان محافظه‌کارانه است که با وجود این‌که به خودی خود گیم‌پلی روان و جواب پس داده ولو کلیشه‌ای ارائه می‌دهد تلاشی برای تغییر موقعیت تاکتیکی این فرنچایز در صنعت بازی انجام نمی‌دهد و به نظر می‌رسد اکتیویژن هنوز قصد ندارد فرمولی را که با COD 2 پیدا کرد تغییر دهد، بلکه فقط رنگ و لعاب آن را هر از چندگاهی عوض می‌کند.

مجید رحمانی