از قدیم هم گفتهاند کمترین حسن داشتن رقیب این است که آدم باید بیشتر تلاش کند تا کارش بهتر دیده شود. خود همین کار یعنی یک موفقیت نسبی و البته برای رسیدن به موفقیتهای بزرگ باید از همین گامهای صحیح و اصولی شروع کرد.
طبیعی است در میدان دادن به نیروهای تازهکار مقاومتهایی هم وجود داشته باشد، اما آنچه مهم است شروع حرکتی است که میتوان به نتایج آن امیدوار و دلخوش بود.
«خنداننده شو» یکی از آن حرکتهای امیدبخشی است که در تلویزیون شروع شده و به طور مشخص به سمت میدان دادن به جوانهایی است که در حوزه طنز فعالیت میکنند و البته شناخته شده نیستند.
حداقل امروز خیلی شناخته شده نیستند، اما اصلا بعید نیست ـ و اصلا شک نکنید ـ اگر قرار است اتفاق تازهای در حوزه طنز بیفتد از میان همین جوانهایی خواهد بود کهگاه در برنامههای اینچنینی بارقههایی از آنها را میبینیم.
اصل قضیه میدان دادن و توجه کردن به بخش قابل توجهی از خواستههای جوانانی است که به دنبال موقعیتی هستند تا اندازه تواناییهای خود را به نمایش بگذارند.
هرچند ممکن است در گامهای نخستین به دلیل نداشتن تجربه لغزشهایی هم داشته باشند، اما میتوان آنها را مدیریت کرد و در انجام کاری که شروع کردهاند یا انگیزه انجام آن را دارند، یاری داد.
«خنداننده شو» نشان داده میخواهد سمت و سویی برگزیند که طیف بیشتری از مخاطبان را دربرگیرد. سالها بعد در میان چهرههای موفق طنز از خنداننده شو بیشتر خواهیم شنید.
مهدی غلامحیدری - دبیر قاب کوچک
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
دانشیار حقوق بینالملل دانشگاه تهران در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
یک پژوهشگر روابط بینالملل در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح کرد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتوگوی «جامجم» با نماینده ولیفقیه در بنیاد شهید و امور ایثارگران عنوان شد