اولین المپیک بیونیک برگزار شد
توسعه اندام‌های مصنوعی، فراز و فرودهای بسیاری را در این چند دهه گذشته تجربه کرده است. البته ساخت این‌گونه پروتزها، مربوط به زمان حال نیست و پیش از میلاد مسیح و در دوران باستان هم دست، پا و دیگر اندام‌های مصنوعی برای ناتوانان جسمی ساخته شده است. اما پیشرفت‌های دو دهه گذشته بسیار چشمگیر بوده، زیرا این اندام و پروتزهای مصنوعی دیگر فقط ابزاری مکانیکی نیستند، بلکه با ترکیب با سیستم‌های الکترونیکی، چیپ‌های پردازشگر و انواع سنسورها، روزبه‌روز عملکرد آنها بیشتر به سیستم‌های واقعی نزدیک می‌شود.
در اتفاقی خاص و فناورانه، دانشگاه ای‌تی‌اچ (ETH) در کشور سوئیس طراح المپیک جدیدی به نام المپیک بیونیک بود. بیونیک، علمی است که در آن مهندسان با الهام گرفتن از طبیعت، سیستم‌های زیستی و موجودات زنده به ساخت سیستم‌های مهندسی و ادوات و وسایل می‌پردازند. در این مسابقه عجیب و فناورانه، افراد دارای ناتوانی جسمی که به آنها در این بازی‌ها خلبان گفته می‌شود در بیش از یک سال تمرین با استفاده از اندام مصنوعی، ویلچرهای خاص، کلاه‌های امواج مغزی و... با دیگر خلبانان و تیم‌ها به رقابت پرداختند.
در این مسابقات کشورها و دانشگاه‌های بسیاری با یکدیگر رقابت کردند و زمین‌های مسابقات خاصی نیز آماده شده بود. افراد باید در کمترین زمان، طول این زمین‌های خاص را که دارای پستی و بلندی‌های مختلف بود با پاهای مصنوعی خود که تیم دانشگاهی همراه آنها ساخته بود، طی می‌کردند یا با استفاده از ویلچر خاصی، از موانع و شیب‌های بسیار بلند و سخت عبور کرده و اگر قابلیت هیچ حرکتی را نداشتند با کلاهی که امواج فکری آنها را می‌خواند در بازی رایانه‌ای شرکت می‌کردند. برخی از این وسایل، روال تحقیقاتی و ساخت خود را به مدت ده‌ها سال در مراکز مختلف پشت سر گذاشته و برخی نیز توسط شرکت‌های مختلف تجاری شده بودند و حالا این المپیک خاص جایی برای آزمودن عملکرد و تفاوت‌های آنها بود. جایی که فناوری و افراد کم توان جسمی که از روحیه و پشتکار بالایی برخوردار بودند کنار یکدیگر رقابت‌های بسیار جذاب و امید بخشی را خلق کردند.
گسترش اندام‌های رباتیک در جوامع صنعتی و ماشینی امروز و همچنین با توجه به جنگ‌ها و حوادث گاه و بی‌گاه در سراسر دنیا از اهمیت بالایی برخوردار است. ادوات مصنوعی جدید کم‌کم صاحب حواس می‌شوند، با مغز و سیستم اعصاب در ارتباط هستند و راحت‌تر و سبک‌تر از گذشته شده‌اند و دور نیست روزهایی که با اعضای طبیعی بدن شباهت زیادی پیدا کنند. ساخت چنین ادوات رباتیک و مکاترونیک باعث بالا رفتن کرامت زندگی انسان‌ها و افزایش امید به زندگی می‌شود. امیدوارم در دوره‌های بعدی این المپیک بیونیک که به Cybathlon معروف است، تیم‌هایی از دانشگاه‌های موفق ایران نیز حضور داشته‌باشند.
جالب است بدانید در این مسابقه‌ها کسب مقام مهم نیست، بلکه نکته بسیار مهم این است که افراد از لذت شرکت در یک المپیک فناورانه و به پایان رساندن مسیرهای خاص این مسابقه و تبادل علمی و فنی تیم‌ها باهم لذت می‌برند. شور و هیجان و زیبایی ای که در سالن این مسابقه وجود داشت در این نوشتار قابل وصف نیست و امیدوارم با جست وجو در اینترنت و سر زدن به پایگاه cybathlon.ethz.ch/en بتوانید درباره این المپیک اطلاعات بیشتری کسب کنید و لذت ببرید.
آریا صبوری
پژوهشگر آزمایشگاه تعامل انسان و ربات دانشگاه تهران
تازه ها
پیشنهاد سردبیر
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
لزوم کامل‌تر شدن حکم قابل تحسین دادگاه لاهه
دانشیار حقوق بینالملل دانشگاه تهران در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
تکرار اتهامات واهی علیه ایران
یک پژوهشگر روابط بینالملل در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح کرد
بازی اروپا در پازل اسرائیل | رای شجاعانه دادگاه کیفری بین‌المللی
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
قطعنامه اتحادیه اروپا دست ایران را باز کرد
گفت و گو
در گفتوگو با امین شفیعی، دبیر جشنواره «امضای کری تضمین است» بررسی شد