می شود از مرگ زندگی ساخت

زاناردی؛ مردی با اراده فولادی

«ویلچرران ایتالیایی در سالگرد تصادف خود موفق به کسب مدال طلای المپیک شد.»
کد خبر: ۹۴۶۳۴۱

این خبر کوتاه به اندازه کافی گویا بود تا میزان همت و اراده این قهرمان بزرگ را نشان بدهد. هواداران رشته اتومبیلرانی او را خوب به یاد دارند. او در سال‌های 1997 و 98 در دو مسابقه اتومبیلرانی قهرمان شده بود؛ اما متاسفانه در مسابقه 15 سپتامبر 2001 بود که در پیست لائوسیتز آلمان برای همیشه با دنیای قهرمانی اتومبیلرانی خداحافظی کرد. بعد از تصادفی هولناک با خودروی کناری و آتش گرفتن اتومبیل زاناردی، او برای همیشه دو پای خود را از دست داد. زمان برد تا او به زندگی برگردد. تیم BMW یک تیم حرفه‌ای بود و با پیشنهادهای مختلف قصد داشت راننده مصدوم خود را به زندگی برگرداند. دو سال بعد از سانحه، او این بار به عنوان یکی از اعضای فنی این تیم در پیست حاضر شد. در حالی که روی ویلچر نشسته بود؛ اما آن‌طور که خودش گفت نمی‌خواست حس ترحم اطرافیان را برانگیزد. او بین سال‌های 2003 تا 2009 به عنوان عضو فنی در کنار تیم ایتالیایی ـ اسپانیایی BMW حضور داشت؛ اما این کار، روح متلاطم او را آرام نمی‌کرد. او می‌خواست ورزش کند و در بطن ورزش باشد. زاناردی در مصاحبه‌ای تلویزیونی به رای اسپرت گفت: «من برای کارمندی به دنیا نیامدم. به عنوان عضو فنی فقط باید روی ویلچر می‌نشستم و چند برگ کاغذ را پر می‌کردم. این به درد من نمی‌خورد.» برای همین به رشته سه‌چرخه‌سواری با دست معلولان روی آورد. او در این رشته باید با دست رکاب می‌زد. زمان تمرینات مقدماتی او هشت ماه طول کشید. در سال 2007 در ماراتن این رشته نیویورک به مقام چهارم رسید تا جدی‌تر به این رشته نگاه کند. این مقام باعث شد به فکر جدایی از تیم BMW بیفتد. فراهم کردن مقدمات این کار دو سال طول کشید تا این که در سال 2009 دوستانه از این تیم جدا شد. دو سال بعد از این جدایی او به اولین قهرمانی خود در این رشته دست پیدا کرد. سپتامبر سال 2011 اولین قهرمانی او به دست آمد. دهمین سالگرد سانحه‌ای که به طور طبیعی باید او را از زندگی محو می‌کرد؛ اما او قدرتمندانه ماند و مبارزه کرد و توانایی خود را نشان داد. یک سال بعد از اولین قهرمانی، او باز هم در سالگرد تصادف وحشتناک سال 2001 (این بار در یازدهمین سالگرد) دو مدال طلای ارزشمند به دست آورد. پارالمپیک 2012 لندن. یکی در تیم تریل جاده و دیگری در سرعت جاده. هر دو طلا به دلیل اقتدار او در رقابت‌های انفرادی به دست آمد.

الکس زاناردی چهار سال دیگر تلاش کرد تا در پانزدهمین سالگرد تصادف خونین خود به یک طلای ارزشمند دیگر برسد. تایم‌تریل جاده پارالمپیک 2016 ریو. او رکورد 28 دقیقه و 36 ثانیه فاصله 20 کیلومتری مسابقه را ثبت کرد تا با فاصله 74/2 ثانیه نسبت به نفر دوم، موفق به کسب طلای پارالمپیک 2016 ریو شود. زاناردی نه اولین قهرمان اراده و نه آخرین آنهاست. افتخارات او در ماه سپتامبر نشان می‌دهد سالگرد آن سانحه هولناک، برای او یادآور مرگ نیست بلکه سرآغاز زندگی جدید است و او همه این افتخارات را در جشن تولدش به ارمغان آورده. زاناردی یکی از افرادی است که به ما یادآوری می‌کنند می‌توان با داشته‌ها خوشبخت بود و با نادیده گرفتن یک ناتوانی، از توانایی‌های دیگر جسم و روح برای زندگی بهتر سود جست.

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها