گپ ایرانی

رکاب‌زدن برای مقابله با ریزگردها

ریزگردها حالا دیگر چون کاردی است به استخوان مردم خوزستان. جان خوزستانی‌ها را به لب آورده است. یکی از جوانان خوزستانی ناامید از اقدام مسئولان در این زمینه، خود دست به کار شده و از رامهرمز تا تهران رکاب زده تا شاید توجه مسئولان را جلب کند. با امیر ممبینی که اهل رامهرمز خوزستان است و 23 سال سن دارد و در حال حاضر مشغول تحصیل در رشته عمران است، درباره دلایل رکاب زدنش صحبت کردیم که در ادامه می‌خوانید.

کد خبر: ۹۱۹۳۸۵

چه شد که تصمیم گرفتید مسیر طولانی خوزستان تا تهران را در این فصل سال با دوچرخه طی کنید؟

مردم خوزستان سال‌هاست که با پدیده گردوغبار دست و پنجه نرم می‌کنند، اما متأسفانه مسئولان توجهی به این امر ندارند. صرفا زمانی که ریزگردها به تهران می‌رسد موجی از نگرانی به همراه دارد. به عنوان جوانی که در خوزستان زندگی می‌کند، از اعتراض و طرح مساله در فضای مجازی و تلاش برای تشویق خانواده برای مهاجرت از خوزستان برای رهایی از دست ریزگردها خسته شدم و گفتم کاری در این زمینه انجام دهم. با حمایت اعضای انجمن زیست پویان رامهرمز تصمیم گرفتم این مسیر را رکاب بزنم و در شهرهای مختلف با مردم و مسئولان درباره ریزگردها صحبت کنم و برای مقابله با این پدیده به جمع‌آوری امضا بپردازم. از سوی دیگر، استان خوزستان در حال حاضر مانند دیگر استان‌ها با بی‌آبی روبه‌روست، اما می‌بینیم مسئولان از انتقال آب از سرچشمه‌های کارون صحبت می‌کنند. به عنوان نماینده چندین انجمن مردم‌نهاد تصمیم گرفتم در این باره نیز توجه مسئولان را جلب کنم.

از چه شهرهایی گذشتید و واکنش مردم و مسئولان نسبت به شما چگونه بود؟

چهارم تیرماه از خانواده‌ام در رامهرمز خداحافظی کردم و در مسیر کارون رکاب زدم، اما به دلیل شدت گرفتن گرما امکان ادامه مسافرت با دوچرخه فراهم نبود. حدود 200 کلیومتر تا خرم‌آباد را با خودرو طی کردم. در خرم‌آباد مورد استقبال مردم و مسئولان قرار گرفتم. در آنجا با پدر بلوط ایران دیدار داشتم. ایشان نهالی به من هدیه کرد که به نام بنده در خرم‌آباد کاشته شد. همچنین به یاد سه شهید محیط بان، در مراسمی سه نهال در دورود کاشتم. سپس به استان مرکزی رفتم و در آستانه با اعضای شورای شهر، در شازند با جمعی از شهروندان، در اراک با اعضای پویش سه‌شنبه بدون خودرو، و در ساوه با دوستان دوچرخه‌سوار و هیات پینگ‌پنگ و مسئولان دیدار داشتم. در قم با کارمندان محیط زیست و اداره منابع طبیعی و عضو شورای شهر ملاقات داشتم و در نهایت 12 تیرماه به تهران رسیدم که مورد استقبال مردم و مسئولان اداره محیط زیست این استان قرار گرفتم. سعی داشتم با مسئولان وزارت نیرو دیدار داشته باشم اما متاسفانه از سوی این وزارتخانه مورد موافقت قرار نگرفت.

چه سازمان‌ها و افرادی از این حرکت شما حمایت کردند؟

انجمن زیست پویان طبیعت رامهرمز و گروه فرهنگی قرار سبز حامی این برنامه بودند که به «مسیر نفس» نامگذاری شد، همچنین مورد حمایت و استقبال پویش‌های مردمی قرار گرفت. متاسفانه سازمان‌های دولتی به جز ادارات سازمان حفاظت محیط زیست حمایت چندانی از این برنامه نکردند.

یکی از اهداف شما درباره مخالفت با انتقال آب از سرشاخه‌های کارون است، در حالی‌که به نظر می‌رسد طرفداران این برنامه استدلال‌های خودشان را در این زمینه داشته باشند.

اگر استان‌های دیگر نیاز به آب دارند د استان خوزستان بی‌نیاز از این آب نیست. بسیاری از شهرهای این استان از داشتن آب لوله‌کشی تصفیه‌شده محرومند. برای مثال ما در کودکی برای تهیه آب شرب باید مسیر طولانی را طی می‌کردیم که به موتور آب برسیم. بعدها توانستیم موتور و دستگاه تصفیه آب بگیریم. اما هنوز برخی از مردم از آب لوله‌کشی بی‌بهره‌اند و آن را از چند کیلومتری با بشکه به خانه می‌آورند. مسئولان اگر می‌خواهد به استان‌های دیگر آب منتقل کنند نخست مشکل آب لوله‌کشی استان خوزستان را رفع کنند.