در نخستین گام، شناگران حضور در پیکارهای انتخابی المپیک دبی را از دست دادند؛ موضوعی که گفته میشود وزارت ورزش اعزام تیمهای ملی را به کشورهای عربی به علت مناقشات سیاسی ممنوع کرده، اما محسن سمیعزاده، دبیر فدراسیون آن را تکذیب کرد. هرچند قرار است ملیپوشان به جای دبی به مجارستان اعزام شوند، اما بعید هم نیست مشکلات مالی و نداشتن اسپانسر، اردوی مجارستان را به یک اردوی داخلی تبدیل کند که در آن صورت، مسابقههای کسب سهمیه هم میپرد!
مجارستان به جای دبی
برنامه شناگران در تمام کشورهای دنیا به طور سالانه نوشته میشود. روی این اصل از ابتدای سال قرار شده بود، تیم ملی شنای کشورمان فروردین 95 به دبی اعزام شود تا در رقابتهای کسب سهمیه المپیک شرکت کند. در این مسابقهها کشورهای صاحبنام در شنا شرکت نمیکنند. بنابراین تیم ایران برای کسب سهمیه شرایط خوبی داشت، اما شنیدهها حاکی است، شناگران ما به این مسابقات اعزام نمیشوند.
محسن سمیعزاده، در این باره به جامجم میگوید: مسئولان فدراسیون طی جلسهای که داشتند، درباره مناقشات ایران و کشورهای عربی گفتوگو کردند. در نهایت هم به این تصمیم رسیدیم که تیمهای ملی را به کشورهای عربی نفرستیم. البته چند تیم باشگاهی برای حضور در این رقابتها درخواست دادهاند که منتظریم درخواستها تکمیل شود و بعد آنها را برای شورای برونمرزی وزارت ورزش ارسال کنیم. در صورت موافقت وزارت ورزش، برخی باشگاهها مثل موجهای آبی مشهد و هیات تهران در این رقابتها حاضر خواهند شد.
دبیر فدراسیون شنا با اشاره به اعزام تیم ملی به اردوی مجارستان ادامه داد: ما هم بیکار ننشستهایم و برنامه دیگری برای ملیپوشان ترتیب دادهایم. تیم ملی شنا قرار است فروردین در اردویی حدودا سه ماهه در مجارستان شرکت کند تا ضمن تمرین با تیمهای خوب در مسابقههای انتخابی المپیک این کشور هم حضور یابد.
سمیعزاده در پاسخ این که آیا این برنامه قطعی خواهد بود و فدراسیون از نظر مالی توانایی پرداخت هرینه چنین سفری را دارد یا خیر، میگوید: بودجه فدراسیون شنا بسیار اندک است. یک بانک هم که قرار بود اسپانسر ما باشد و با هم توافق کرده بودیم، ناگهان زیر قولش زده، اما خوشبختانه برخی افراد حقیقی و حقوقی هستند که قرار است فدراسیون را برای هزینههای این سفر حمایت کنند.
وظیفه کمیته ملی المپیک
شورای المپیک آسیا برای حمایت از کشورهای در حال پیشرفت شنا در سال 91 یک کانتینر تجهیزات تخصصی برای رشته شیرجه به عنوان هدیه ارسال کرد، اما در کمال تعجب تا به امروز که حدود چهار سال از آن ماجرا میگذرد، این هدایا در گمرک خاک میخورند یعنی تا امروز هیچ ارگانی نتوانسته این هدایای ارزشمند را از گمرک ترخیص کند و هنوز همگان منتظر چراغ سبز گمرک هستند. از یک طرف، شورای المپیک آسیا از وضع موجود بسیار شاکی است چراکه غفلت مسئولان ورزش ایران باعث شده تا شرکتی که این تجهیزات را به شورا فروخته، با اعتراض منتظر سرنوشت کانتینرش باشد. از سوی دیگر اگر مسئولان همین امروز بخواهند آن تجهیزات را ترخیص کنند، هزینه گمرک آن بالاتر از خود وسایل شده است!
بارنامه این کانتینر به نام کمیته ملی المپیک ایران است و به همین دلیل، هیچ ارگان دیگری حتی فدراسیون شنا یا وزارت ورزش نمیتواند در این باره پیش قدم شود. نصرالله سجادی، معاون وزیر ورزش پیش از این با تاکید بر این موضوع گفته بود، ما اجازه ترخیص این تجهیزات را نداریم.
مشکل رکوردگیری
بارها مشاهده شده، تیمهای ملی شنا و شیرجه در مسابقههای داخلی رکوردهایی را میزنند، اما وقتی در رقابتهای خارجی شرکت میکنند، نمیتوانند آن رکوردها را تکرار کنند. یکی از علل اصلی مشکل، نداشتن سکوهای استارت استاندارد است. با توجه به این که این سکوها در ایران وجود ندارد، زمان دقیق رکوردها مشخص نیست و در رویدادهای بینالمللی ورزشکاران با مشکل مواجه میشوند. تیمهای شنا و شیرجه در این سالها میتوانستند با داشتن چنین سکویی به تمرین بپردازند، اما از این امتیاز دور ماندهاند.
بازدهی طولانی
شنا علاوه بر جامع بودن، یک ویژگی خاص دیگر دارد و آن دیربازده بودن قهرمانی در مواد مختلف است یعنی وقتی برای چنین رشتهای سرمایهگذاری میشود، نمیتوان انتظار داشت سال بعد نتیجههای مثبتش مشخص شود، زیرا باید سالها تلاش، زیرساختها را مشخص و حامی مالی پیدا کرد. چنانچه در شنا کشوری به مرحله بازدهی رسید، آن وقت در رویدادهای بینالمللی مهم مثل المپیک میتواند مدالها را درو کند. با علم به تمام این موارد شاید بد نباشد مسئولان ورزش کشور فکر بیشتری به حال این رشته المپیکی و چالشهای آن بکنند.
نیلوفر حامدی - جامجم
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
بهتاش فریبا در گفتوگو با جامجم:
رضا کوچک زاده تهمتن، مدیر رادیو مقاومت در گفت گو با "جام جم"
اسماعیل حلالی در گفتوگو با جامجم: