رویارویی با آسیب

* افراد آسیب‌دیده نسبت به یاس و افسردگی آسیب‌پذیرترند و به دلیل تاثیرات منفی ناشی از آسیب اغلب به افسردگی، اضطراب و علائمی از اختلال استرس پس از ضایعه روانی دچار می‌شوند.

* نیاز عمده گروه آسیب‌دیده، برخورداری از حمایت اجتماعی و داشتن فرصتی برای افزایش عزت‌نفس است.

* بی‌حسی روانی ناشی از آسیب، یکی از عکس‌العمل‌های دفاعی فرد قربانی است که واکنشی مفید در کوتاه‌مدت است و لیکن در بلند‌مدت مانع هدفمند بودن زندگی می‌شود.

* خودآرمیدگی، فعالیت فیزیکی، تفکر منطقی و استفاده از سیستم‌های حمایتی مورد نیاز فرد از موثرترین تکنیک‌های رویارویی با آسیب است و باعث کاهش فشار روانی می‌شود.

* وفق یافتن با آسیب از راهکارهای مهمی است که فرد با استفاده از آن می‌تواند معنایی در زندگی پیدا کند و خود را به‌عنوان فردی ارزشمند باور داشته باشد.

* در میان گذاشتن ضربه روانی با افراد حمایت‌کننده نیز می‌تواند بسیار موثر باشد، چرا که پنهان‌کاری فرد در این مواقع باعث اضطراب و افسردگی بیشتر‌ می‌شود.